بررسی بازی One Piece World Seeker

بیش از ۲۲ سال از اولین آشنایی مانگا دوستان با مانکی دی لوفی،‌ دزد دریایی جوان ساکن East Blue می‌گذرد، پسری که کودکی‌اش در فراغ پدر و مادرش گذشته است، دو دوست مانند برادر دارد و با علاقه‌ای قلبی به گل دی راجر،‌ پادشاه دزدان دریایی می‌خواهد روزی قدم در راه او بگذارد و به اصطلاح «پادشاه دزدان دریایی شود». هرچند ۲۲ سال از زمان انتشار اولین نسخه از این مانگا می‌گذرد، اما هنوز هم طرفداران با عشق و علاقه مجله شونن جامپ را باز می‌کنند، صفحات آن را ورق می‌زنند و به مطالعه ماجراهای دزدان دریایی کلاه حصیری ادامه می‌دهند. فارغ از مانگای این مجموعه که طبق آمار با فروش ۴۵۰ میلیون نسخه‌ای پرفروش‌ترین مانگای حال حاضر جهان به حساب می‌آید، در حقیقت این، انیمه مجموعه‌ است که با صداگذاری دوبلورهایی کارکشته توانسته در غرب و شرق این کره خاکی، طرفدارانی پروپاقرص را به‌دست بیاورد. نتیجه‌ی این محبوبیت نیز طبیعتا مشخص است: تولید محصولاتی متفاوت در حوزه سرگرمی برای جلب نظر طرفداران.

اکنون اما بعد از گذشت سال‌ها و تجربه بازی‌های متفاوت وان پیس، بندای نامکو یک بار دیگر اقدام به انتشار اثری اقتباسی براساس این مجموعه کرده است. اثری که تبلیغات زیادی پشت آن بود و می‌توانیم آن را یکی از بازی‌های مورد انتظار انیمه دوستان معرفی کنیم. One Piece: World Seeker‌ از همان ابتدا با گرافیکی بهبود یافته، محیطی زیبا و مکانیزم گیم‌پلی‌اش توانست جلب توجه کند. اما آیا توسعه‌دهندگان بازی توانسته‌اند به واقع اثری متفاوت را خلق کنند؟ در این بررسی می‌خواهیم از بازی وان پیس ورلد سیکر بگوییم، اثری که تا حدودی باتوجه‌به تأخیر چندماهه‌ای که با آن روبه‌رو شد، انتظار زیادی از آن داشتیم.

جزیره‌ای بزرگ را فرض کنید که در صلح آرامش و تنها به‌دلیل منابع غنی‌اش در روزی آرام مورد هجوم دزدان دریایی بی‌رحم قرار می‌گیرد؛ مردم شهر کشته می‌شوند، کودکان پدر و مادرشان را از دست می‌دهند و مرگ روی جزیره سایه می‌افکند. اما این بی‌رحمی با ورود نیروی دریایی جای خود را به ساخت و ساز و مدرنتیه می‌دهد. نیروی دریایی با ساخت دوباره جزیره، شهرهایی مدرن بنا می‌کند و حتی زندان‌های غول‌آسایی را برای نگه‌داری از زندانیان تدارک می‌بیند. رویکرد جدید نیروی دریایی به مرور باعث می‌شود تا شهروندان جزیره به دو دسته موافقان نیروهای دریایی و مخالفان نیروی دریایی تقسیم شود و باعث اعتراضاتی به حضور نیروی دریایی شود. ماجراجویی لوفی از تقابل همین دو گروه با یکدیگر نشات می‌گیرد، جایی که باید اعضای خدمه را نجات دهید، با مردم شهر صحبت کنید و با انجام مأموریت‌ها به مرور در سیر داستانی بازی پیش‌ بروید. حضور شخصیت‌‌های مختلف از Germa 66 گرفته تا برخی ادمیرال‌ها لحظات خاطره‌انگیزی را در بازی رقم می‌زند، هرچند این لحظات به‌دلیل گیم‌پلی مشکل دار بازی بعضا آزاردهنده هستند. داستان وان پیس ورلد سیکر، بیشتر مانند یک قسمت فرعی با کیفیت از مجموعه‌ای است که سال‌ها با آن خاطره داریم. شخصیت پردازی کرکترهای اصلی به خوبی انجام شده و می‌توانید در لحظه لحظه بازی با آن‌ها همذات‌پنداری کنید. از طرفی توسعه‌دهنده سعی کرده تا در خط داستانی سوپرایزهایی را نیز بگنجاند که به خوبی با بدنه اصلی داستان هماهنگی پیدا کرده است. البته می‌توانیم انتقادهایی به برخی کم‌کاری‌ها در دیالوگ نویسی برای برخی شخصیت‌ها داشته باشیم، اما این موضوع آنچنان محسوس نیست که به بازی لطمه بزند.

تونی تونی چوپر (Tony Tony Chopper)، پزشک کلاه حصیری‌ها دیگر خدمه لوفی است که با مراجعه به او می‌توانید اعضا را به مأموریت بفرستید. اما مسئله مهم در این رابطه ناقص بودن تمام موضوعات مورد اشاره است. متاسفانه سازندگان سعی نکرده‌اند تا عمق بیشتری را به محتوای بازی بدهند. فرضا مکانیزم ساخت آیتم یا اعزام به مأموریت بسیار ساده طراحی شده است و می‌توانست برای یک بازی Open World تمرکز بیشتری روی آن شود. این موضوع در سایر مشخصه‌های گیم‌پلی نیز مشاهده می‌شود. به‌عنوان مثال، سازندگان تبلیغ زیادی روی ویژگی‌ مخفی‌کاری بازی کردند، اما با ورود به بازی تنها شاهد چند مورد Takedown ساده و مهارت مخفی شدن در بشکه هستیم و متاسفانه آنچنان محتوای زیادی را برای مخفی کاری نمی‌بینیم. این درحالی است که در بازی هنوز هم تاکید زیادی روی مخفی کاری می‌شود.

اما مبارزات بخش اصلی گیم‌پلی بازی را به خود اختصاص می‌دهد؛ بخشی که نیازمند ترکیبی مناسب برای سرگرم‌کردن بازیکن است و اگر مشکلی در هر یک از بخش‌های آن باشد،‌ به‌شدت به تجربه بازیکن لطمه می‌زند. متاسفانه دوربین بازی وان پیس یکی از بدترین‌ها در نوع خود است. سیستم Camera Lock به درستی عمل نمی‌کند و به‌دلیل تعداد دشمنان، گاه و بی‌گاه شاهد حرکت بی مورد دوربین خواهید بود. این مورد باتوجه‌به درجه سختی بازی، به‌ویژه در زمان مبارزه با باس‌ها خودنمایی می‌کند. از طرفی به‌دلیل مشکلات دوربین، گاهی شاهد برگشتن لوفی و ضربه زدن او به آسمان هستیم. متاسفانه واکنش به دستورهای کاربر نیز به کندی انجام می‌شود و به‌ویژه در زمان مبارزه به‌شدت آزاردهنده است.

فارغ از مبارزات، تنوع مراحل بازی نیز به چند مورد خاص مانند نبرد با دشمنان، تعقیب برخی شخصیت‌ها، جمع‌آوری آیتم یا پیدا کردن ان‌پی‌سی‌ها خلاصه می‌شود. در گوشه و کنار جزیره پر است از آیتم‌های متنوع؛ با استفاده از آیتم‌ها باید تجهیزات جدیدی را بسازید تا دربرابر دشمنان قدرتمند‌تر، فرصت بیشتری داشته باشید. وان پیس ورلد سیکر همچنین حالتی مخصوص مبارزه را با نام Free Battle در دسترس قرار داده است. در این حالت می‌‌توانید از توانایی‌های مختلف لوفی برای مبارزه استفاده کنید و مهارت‌هایتان را در درجه‌های سختی متفاوت بهبود ببخشید.

متاسفانه چند وقتی می‌شود که شاهد انتشار بازی‌های نه‌چندان خوب از مجموعه‌های ژاپنی توسط بندای نامکو هستیم. بازی‌هایی ناقص و پر ایراد که به نظر کار چندانی برای بهینه شدن گیم‌پلی آن‌ها نشده است و به هیچ عنوان نمی‌توانند بازیکنان را راضی کنند. وان پیس ورلد سیکر پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از بازی‌های خوب انیمه‌ای داشت، اما با بی‌مهری بازیسازانی روبه‌رو شدن که مدت‌ها است فرصت‌های ساخت محصولاتی درخور را از دست می‌دهند.

خوشبختانه، گرافیک سل‌شید وان‌پیس ورلد سیکر می‌تواند تا حدی روی گیم‌پلی بد بازی سرپوش بگذارد. تنوع ظاهری شهرها و مکان‌های مختلف نقشه باعث شده تا حداقل در زمینه محیط‌ها عملکرد خوبی را از سازندگان شاهد باشیم. بااین‌حال، تعامل لوفی با محیط آنچنان که باید و شاید زیاد نیست و تنها به شکستن چند جعبه و بشکه خلاصه می‌شود. فیزیک بازی نیز به‌ویژه در زمان پرش روی تپه‌ها یا در هنگام مبارزه، ایرادات محسوسی دارد. متاسفانه در زمینه هوش مصنوعی با دشمنانی بعضا ناشنوا روبه‌رو هستیم. کافی است از فاصله‌ای دور از مقابل دشمنان رد شوید تا به سرعت شما را شناسایی کنند، اما زمانی‌که در نزدیکی آن‌ها مبارزه می‌کنید گاهی حتی متوجه حضورتان نمی‌شوند. بهینه نبودن هوش مصنوعی دشمنان، از آن‌ها حریف‌هایی نامتعادل ساخته است. دشمنانی که گاهی آنقدر زیرک می‌شوند که حتی اجازه‌ی استفاده لوفی از مهارت‌هایش را نمی‌دهند و گاهی آنقدر خنگ هستند که در پنج قدمی متوجه مبارزه نمی‌شوند. دشمنان بازی به چهار گروه نیروی دریایی، دزدان دریایی، ربات‌های ارتش و باس‌ها تقسیم شده‌اند. فارغ از نیروی دریایی و دزدان دریایی که تقریبا مشابه یکدیگر هستند، باس‌های بازی و ربات‌ها اصلی‌ترین چالش‌ها را برای‌تان رقم خواهند زد.

تنها کافی است نگاهی به بازی‌های ساخته شده از روی انیمه کافی داشته باشید تا به موسیقی فوق‌العاده این قبیل آثار پی ببرید. وان پیس ورلد سیکر نیز توانسته در این یک مورد به خوبی عمل کند. سفر به کنار ساحل و شنیدن صدا زیبای آب یا پرش از بالای درختان و شنیدن صدای وزش باد، هارمونی خوبی را بین صداگذاری و طراحی محیط ورلد سیکر ایجاد کرده است. خوشبختانه در لحظه لحظه بازی این هارمونی رو تو موسیقی هم شاهد هستیم و بازی در این رابطه ناامیدتون نخواهد کرد.

همان‌طور که اشاره شد گیم‌پلی روان و بی‌نقص همواره یکی از مهم‌ترین مشخصه بازی‌های اقتباسی مانگا و انیمه بوده است که متاسفانه وان پیس ورلد سیکر در این مورد اصلا خوب عمل نمی‌کند، بااین‌حال هنوز هم بازی داستانی جذاب دارد و با محیط‌های زیبایی که ارائه می‌دهد می‌تواند حداقل طرفداران مجموعه را سرگرم کند. با وجود سیستم مبارزات ناقص و پر از ایراد، موسیقی بازی آرامش‌بخش گشت‌و‌گذار در Jail Island است و چه در زمان مبارزه و چه در زمان مأموریت همواره شما را همراهی خواهد کرد. اگر طرفدار مجموعه وان پیس هستید و با این سری زندگی کرده‌اید، بازی One Piece: World Seeker هم می‌تواند تا حدودی با گیم‌پلی حدودا ۲۵ ساعتی که دارد شما را سرگرم کند، در غیر این صورت به نظر می‌رسد اکنون زمان مناسبی برای رفتن به سراغ بازی‌های بی‌کیفیت بندای نامکو از انیمه‌ها نباشد.

بازی One Piece: World Seeker براساس نسخه پلی‌استیشن 4 بررسی شده است.