بررسی بازی Journey to the Savage Planet

فضای بی‌کران و دنیای ماورای کره‌ی زمین همیشه از ناشناخته‌های آدمی بوده و هستند. ماهیت ناشناخته و رمزآلود آسمان شب همیشه آدمی را به‌دنبال خود کشانده و همین مخزن‌الاسرار بودن جهان خارج از زمین، سبب پدید آمدن داستان‌ها و روایت‌های شگفت‌آور بسیار زیادی شده است. همه ساله آثار بسیار زیادی با تکیه بر اسرار‌آمیز بودن فضا در دسترس علاقه‌مندان به‌سرگرمی قرار می‌گیرد. از فیلم و کتاب گرفته تا بازی‌های ویدیویی، هرساله محصولات متنوعی به‌مخاطبان عرضه می‌شود و آن‌ها را سرگرم می‌کند چرا که به‌لطف عمق بی‌پایان فضای میان ستارگان و ظرفیت بی‌نهایت بالای این سوژه‌ی کیهانی، داستان‌هایی را می‌توان برای مخاطب بازگو کرد که هرگز تکراری نشود و او را پای صندلی خود میخ‌کوب کرد!

بازی Journey to the Savage Planet جدیدترین اثر جهان ویدیوگیم است که از موضوع کاوش در فضای بی‌کران برای سرگرم‌ کردن مخاطب خود استفاده می‌کند. این بازی اولین ساخته‌ی استودیو تایفون (Typhoon) است که آن را تیم سازنده‌ی فارکرای 4 (Far Cry 4) و برخی از نسخه‌های اسسینز کرید (Assassin's Creed) مثل بازی Assassin's Creed 3 تأسیس کرده‌اند. این بازی توسط شخص الکس هاچینسون (Alex Hutchinson) کارگردانی شده که پیش‌تر، سابقه‌ی کارگردانی بازی فارکرای 4 و اسسینز کرید 3 را در کارنامه‌ی خود ثبت کرده است. حالا نوبت به‌یک بازی کاملا جدید و به‌دور از فضاهای آشنای آثار محبوب یوبیسافت رسیده و سؤال اینجا است که آیا هاچینسون با جدیدترین ساخته‌ی خود یعنی Journey to the Savage Planet توانسته یک قدم موفق و روبه‌جلو بردارد یا خیر. پاسخ بله است و اگر می‌پرسید چرا، شما را به‌مطالعه‌ی بررسی زومجی از بازی Journey to the Savage Planet دعوت می‌کنم.

در طول سفرمان به‌سیاره‌ی مرگ‌بار (!) هرگز تنها نیستیم و یک هوش‌ مصنوعی رده‌بالا با نام E.K.O ما را همراهی می‌کند. این هوش مصنوعی علاوه‌بر انجام دادن وظیفه‌ی اصلی‌اش که توضیح مکانیک‌های گیم‌پلی، نقاط ضعف دشمنان، توضیح درباره‌ی محیط‌های مختلف و موارد این‌چنینی است، قسمتی عظیم از بار طنز روایت داستان بازی را به‌دوش می‌کشد و این کار را به‌عالی‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین شکل ممکن انجام می‌دهد. همان ده دقیقه‌ی نخست بازی و گوش دادن به‌اولین جملات E.K.O خطاب به‌شما کافی است تا ضمن درک فضای طنزآلودی که روایت بازی را احاطه می‌کند، به‌این کاراکتر علاقه‌مند شوید و بازی را دنبال کنید. طنز در روایت داستان Journey to the Savage Planet نقشی اساسی بازی می‌کند. از طراحی انیمیشن‌های شخصیت اصلی و دیالوگ‌های E.K.O تا صداهایی که موجودات فضایی تولید می‌کنند و تبلیغات تلویزیونی که در سفینه‌ی‌ ما پخش می‌شوند، همگی از مواردی هستند که لبخند را به لب بازیکن می‌‌آورند. البته که نباید از طنز آگهی‌های تلوزیونی که در بازی پخش می‌شود، گذشت که زندگی روزمره‌ی انسان مدرن عصر خودمان را به‌طنزترین و تلخ‌ترین شکل ممکن به‌باد انتقاد می‌گیرد. در کل، پیرامون داستان بازی می‌توان گفت که با یک روایت جذاب و منسجم طرف هستیم که به‌لطف گیم‌پلی سیال و چندلایه‌ی بازی، از ریتم نمی‌افتد و با طنز خاصی که دارد، گیمر را هرگز خسته نمی‌کند.

همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، در زمینه‌ی گرافیکی با یک اثر فوق‌العاده جذاب و چشم‌نواز طرف هستیم. تیم سازنده‌ی بازی به‌خوبی توانسته از موتور گرافیکی Unreal Engine استفاده کند و خروجی نهایی، اثری بسیار بسیار زیبا و چشم‌نواز شده است. رنگ‌آمیزی به‌شدت متنوع محیط، استفاده از رنگ‌های شاد و پرانرژی درکنار رنگ‌های سرد و صدالبته معماری واقعا جذاب محیط‌های بازی، یک تنوع عالی را در بازی ایجاد کرده است. تنوعی که به‌لطف پیشرفته‌تر شدن معماری‌های بازی، پلتفرمینگ چالشی‌تر و جذاب‌تر را تجربه می‌کنیم و از نظر زیبایی‌شناختی، با یک ساخته‌ی زیبا و چشم‌نواز طرف می‌شویم. نورپردازی عالی، میدان دید وسیع، رنگ‌آمیزی گرم، متنوع و پرانرژی کنار دیگر نکات مثبت تکنیکی و هنری بازی که به‌آن‌ها اشاره کردیم، Journey to the Savage Planet را از نظر بصری هم در جایگاهی والا قرار می‌دهد.

در پایان و برای نتیجه‌گیری باید گفت که اولین ساخته‌ی استودیو تایفون، یک بازی بی‌نهایت سرگرم‌کننده، پرانرژی و چالش‌برانگیز است که با ارائه‌‌ی یک گیم‌پلی ۱۲ ساعته‌ی شدیدا جذاب و درگیرکننده، فراتر از یک بازی ۳۰ دلاری معمولی ظاهر می‌شود و اوقاتی مفرح را برای گیمر خود به‌ارمغان می‌آورد.

این بازی روی پلتفرم پی سی بررسی شده است