بررسی بازسازی NieR Replicant

اولین نسخه از مجموعه NieR در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. یک سری جدید که به‌واسطه‌ی یکی از پایان‌های نسخه اول Drakengard به‌وجود آمد. درواقع یوکو تارو، کارگردان مجموعه NieR، چند سال بعد، از اولین ساخته خود استفاده کرد تا اسطوره شناسی جهان نیر را به‌وجود آورد، اما متاسفانه نسخه اول به خاطر گیم‌پلی کلاسیکی که داشت، نتوانست بازخوردهای خوبی را از سوی منتقدین و کاربران کسب کند.

تماشا از یوتیوب

درادامه و سال ۲۰۱۷، نسخه دوم بازی با نام NieR: Automata عرضه شد و توانست بازخوردهای بسیار خوبی را کسب کند. به‌واسطه‌ی فروش و موفقیت تجاری اتوماتا و همچنین فرارسیدن ۱۰ سالگی این مجموعه، اسکوئر انیکس (Square Enix)، ناشر سری نیر، اعلام کرد که نسخه بازسازی شده NieR: Replicant ساخته خواهد شد. حال سؤال این است که پس از گذشت ۱۰ سال و تمام وعده‌هایی که اسکوئر انیکس داده، آیا NieR: Replicant تجربه‌ی خوبی را ارائه می‌دهد؟

داستان بازی روایت‌گر زندگی برادری است که می‌خواهد خواهر خود را نجات دهد. درواقع، جهان بازی درگیر بیماری به نام Black Scrawl است و یونا، خواهر قهرمان داستان هم به این بیماری مبتلا شده است. داستان بازی با یک ایده ساده و شاید کلیشه‌ای شروع شود. ایده‌ای که در نگاه اول حرفی برای گفتن ندارد، اما رپلیکنت این کار را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد.

بازی NieR Replicant از نظر داستانی دارای پایان‌بندی‌های مختلف است و بعضی از پایان‌ها، مکمل پایان دیگر هستند. ازاین‌رو برای فهمیدن کامل داستان و شخصیت‌پردازی تمامی شخصیت‌ها، باید تمامی پایان‌ها را مشاهده کنید. البته سازنده برای راحتی کار، پایان‌ها را به‌گونه‌ای چیده است که بازیکن برای کسب آن‌ها نیاز به تجربه‌ی کل بازی از ابتدا نداشته باشد.

دراین‌میان اشاره کنم که داستان NieR Replicant v1.5 دارای دیالوگ‌ها و موارد جدیدی است که تو نسخه اصلی وجود نداشتند و همین مورد، به روایت بهتر بازی کمک کرده است. بااین‌حال چیزی که در بازسازی رپلیکنت بیش از هر بخش دیگری دستخوش تغییرات شده، گیم‌پلی بازی است. گیم‌پلی بازی NieR برای سال ۲۰۱۰ بسیار کلاسیک بود و حتی مخاطبان هم در آن زمان خیلی سخت با المان‌های هک اند اسلش بازی ارتباط برقرار کردند.

این در حالی است که استودیو توی‌لاجیک (Toylogic)، سازنده نسخه بازسازی شده نیر رپلیکنت، گیم‌پلی و سیستم مبارزات را دقیقا همانند NieR: Automata خلق کرده است؛ محصولی که خیلی خوب توانست مخاطبان بازی‌های هک اند اسلش را سرگرم کند. سیستم مبارزات بدین شکل است که قهرمان داستان به‌واسطه‌ی سلاح‌های مختلف، به دشمنان آسیب وارد کرده و آن‌ها را از بین می‌برد. همچنین به‌لطف کاراکتر Weiss هم می‌توانید از جادوهای مختلفی استفاده کنید.

چیزی که مبارزات را جذاب کرده، نوع پیاده‌سازی کومبوها است. هر سلاح کومبو و ضربات معمولی و سنگین مخصوص‌به خود را دارد که ترکیب آن‌ها، نتیجه مطلوبی دارد. البته بازی تنها دارای چهار گونه سلاح تبر، نیزه، شمشیر سبک و شمشیر سنگین است، اما متفاوت بودن انیمیشن ضربات و کومبوها، موردی است که مدام باعث ایجاد لحظات متفاوت برای بازیکن می‌شود.

بازیکن می‌تواند از این کلمات تقویت کننده روی سلاح، جادوهای انتخابی و همچنین جاخالی دادن و دفاع کردن استفاده کند. ارتقای سطح بازیکن به واسطه‌ی XP هم مورد دیگری است که باعث قوی‌تر شدن شما می‌شود. تمامی این موارد درصورتی تأثیرگذار است که طراحی مناسبی داشته باشند. اینکه چه سلاح و جادویی انتخاب می‌کنید یا از چه کلماتی استفاده می‌‌کنید، می‌تواند شیوه مبارزه‌ای شما را به کل شخصی‌سازی کند و همین مورد سبب شده تا بازیکن بهترین استفاده را از مکانیسم‌های بازی داشته باشد.

مراحل و مأموریت‌های بازی هم شامل مراحل اصلی و مأموریت‌های فرعی می‌شود. مأموریت‌های فرعی برای محصولی که در سال ۲۰۲۱ عرضه شده، ساختار خسته کننده و کم عمقی دارد و نمی‌تواند آنطور که باید و شاید جذاب ظاهر شود. حتی امکان دارد تا آخرین لحظه از بازی هم به هیچ‌وجه سمت مأموریت‌های فرعی نروید، اما مراحل اصلی طراحی جذابی دارند. شاید ابتدای بعضی از مراحل اصلی به پیدا کردن یا صحبت با یک شخص ختم شود، اما همین مورد زمینه‌ساز یک اتفاق بزرگ‌تر و مهیج‌تر در همان مرحله خواهد بود.

برای مثال، زمانی‌که وارد یک اتاق یا خانه خود می‌شوید، دوربین و ساختار بازی شبیه به یک محصول ساید اسکرولینگ می‌شود. این در حالی است که در بعضی از محیط‌ها هم دوربین بازی به حالت ایزومتریک تغییر پیدا می‌کند. همین مورد لحظات متنوع و جالبی را به‌وجود آورده تا بازیکن احساس خستگی نکند. جدا از مشکلات بخش طراحی و تأثیرگذار روی گیم‌پلی بازی، می‌توان گفت که طراحی باس‌های بازی بسیار خوب است و هرکدام از آن‌ها مکانیسم‌های خاص خود را دارند.

این در حالی است که دشمنان بازی به مرور شکل و شمایل قوی‌تری به خود می‌گیرند، اما طراحی دشمنان هم جزو مواردی است که برای یک بازی امروزی، تنوع پایینی دارد. جدا از این موارد بد نیست به میان‌پرده‌های بازی هم اشاره‌هایی داشته باشیم. بازی دارای دو نوع میان پرده است. میان‌پرده‌های داخل بازی که به دفعات مختلفی شاهد آن‌ها هستیم، اما تیم سازنده از تعداد محدودی میان‌پرده CGI به‌عنوان میان‌پرده‌های سینمایی بازی استفاده کرده که حسابی جذاب و چشم‌نواز طراحی شده‌اند.

در پایان، برخلاف ادعای یوکو تارو، NieR Replicant یک نسخه ارتقا یافته ساده نیست و بهبودهای بسیار زیادی دارد. شاید مواردی مثل هوش مصنوعی، مراحل فرعی و طراحی دشمنان همانند نسخه‌های اصلی باشد، اما به‌روز شدن کیفیت بصری بازی، میان‌پرده‌ها، محتویات جدید داستانی و محتویات تازه گیم‌پلی سبب شده تا رپلیکنت بتواند تجربه‌ای بسیار خوب را در اختیار کاربران علاقه‌مند به بازی‌های هک‌اند اسلش داستان محور قرار دهد. اگر از علاقه‌مندان به این سبک از بازی‌های ویدیویی هستید، NieR Replicant v1.5 را به هیچ‌وجه از دست ندهید.