بررسی بازی Road 96

بازی Road 96 از آثار مستقل سال ۲۰۲۱ به‌حساب می‌آید که روند توسعه‌اش در استودیو Digixart انجام شده است. این بازی یک اثر حدودا ۷ تا ۸ ساعته‌ در سبک ماجراجویی است که محتوای قصه‌اش، نوع روایت داستان و جزئیات بالا در اسکلت گیم‌پلی/داستان آن، آن را به‌یکی از آثار مستقلِ جذاب و پتانسیل‌دار امسال تبدیل کرده است. همراه زومجی باشید تا در این بررسی، به‌اثر ۲۰ دلاری مورد بحث نگاهی داشته باشیم و ببینیم که آیا توانسته از تمامی پتانسیل‌هایش به‌خوبی استفاده کند یا نه؟

داستان بازی Road 96 در سال ۱۹۹۶ میلادی جریان دارد. قصه‌ی این بازی، یک روایت جاده‌ای است که در آن باید چند جوان کاملا بی‌نام و نشان را کنترل کرده و برای خروج از کشور پتریا (Petria) تلاش کنیم. کشور پتریا یک سرزمین زیبا با مردمان خون‌گرم و دوست‌داشتنی است که تحت حکومت استبدادی شخصی با نام تایرک (Tyrak) به‌جایی تبدیل شده که زندگی در آن هر روز سخت و سخت‌تر می‌شود. استبداد حاکم، فساد سیستمی در حکومت،‌ پخش شدن خبرهای دروغین در رسانه‌های جمعی و ریشه دواندن فقر در زندگی مردم، کاری کرده تا جوانان ساکن پتریا تصمیم بگیرند برای نجات آینده‌ی خود، از کشور خارج شوند؛ اقدامی که هرگز به‌این سادگی‌ها هم نیست و تنها از یک طریق قابل انجام است. رسیدن به جاده‌ی ۹۶ و عبور از آن.

مهم‌ترین جنبه‌ی گیم‌پلی Road 96 همین تعامل با کاراکترها و جلو بردن داستان/مسیر است. پتریا مثل یک روستا است که اهالی‌اش یکدیگر را می‌شناسند. داستان بازی دارای ۷ شخصیت مکمل است که داستانشان رفته رفته کامل می‌شود. هر دور که بازی را با یک کاراکتر جدید شروع می‌کنید، طی مسیرتان برای رسیدن به‌جاده‌ی ۹۶ با این کاراکترها روبه‌رو می‌شوید و بسته‌به انتخاب‌هایی که می‌کنید، قصه را جلو برده و شاهد تکمیل شدن داستان آن‌ها و بهتر شدن رابطه‌شان با شما (شاید هم بدتر شدن) خواهید بود. پرداخت تعداد زیادی از این شخصیت‌ها واقعا عالی است (پرداخت بعضی از آن‌ها هم اصلا خوب نیست!) به‌لطف نویسندگی خوب قصه و سناریونویسی باکیفیت مراحل، ارتباط با هر یک از این کاراکترها همیشه تازگی دارد و همراه شدن با هریک از آن‌ها مترادف است با شرکت در یک ماجراجویی تازه که تا آخرین لحظه از داستان بازی، هیچ‌وقت انرژی خود را از دست نمی‌دهد. اما پرداخت یک سری از این شخصیت‌ها هم تعریفی ندارد و ناامیدتان می‌کند.

مدیریت انرژی، مدیریت منابع مالی و توانایی تصمیم‌گیری (مخصوصا تصمیم‌گیری در شرایط سخت و حیاتی) استخوان‌بندی گیم‌پلی بازی را شکل می‌دهند. بازیکن دارای یک نوار استقامت است که با مواردی مثل استراحت کردن، غذا خوردن، آب خوردن و موارد بیشتر،‌ پر می‌شود. اما باید حواستان باشد که مثلا خوابیدن در مکانی ناامن احتمال مواجه شدن با راهزن‌ها را بالا می‌برد، خورد غذای مسموم احتمال دارد جان شخصیت شما را به‌خطر بیندازد و مواردی از این دست که قدرت تصمیم‌گیری شما را به‌چالش می‌کشند. جدا از این‌ها، باید حواستان باشد که چطور می‌خواهید به‌سمت جاده‌ی ۹۶ سفر کنید. سفر به‌مرزهای شمالی پتریا به‌صورت یک‌پارچه نیست و باید از راه‌های مختلف این کار را انجام بدهید؛ مثلا بخشی از مسیر را پیاده بروید (که انرژی زیادی مصرف می‌کند)، بخشی را با اتوبوس، قسمتی را با تاکسی، قسمتی را با ماشینی که دزدیده‌اید (!) و سایر موارد از این دست سفر کنید که تک تک این موارد، هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارد و قدرت تصمیم‌گیری/مدیریت شما را به‌چالش می‌کشد.

در زمان انتخاب بهترین روش برای سفر در نقشه، هم‌زمان باید میزان مصرف شدن انرژی و احتمال خطرهایی که در مسیر برایتان ممکن است ایجاد شود را بررسی کنید. مثلا در زمان تاکسی گرفتن، این خطر وجود دارد که به پست آن قاتل سریال تاکسی‌ران و بدنام پتریا بخورید و حسابی به‌چالش کشیده شوید (در هر لحظه از بازی احتمال مرگ وجود دارد؛ وقتی که کاراکترتان بمیرد، بازی برای او تمام شده و یک اپیزود جدید با کاراکتری جدید آغاز می‌شود!). باید حواستان باشد از مسیری نروید که به‌پست راهزن‌های پتریا بخورید. با هر یک از این موارد هم که مواجه شوید، باید آنقدر خوب دیالوگ‌ها را انتخاب کرده و شرایط را مدیریت کنید تا سلامتی کاراکترتان به‌خطر نیافتد. مسیر رسیدن به‌جاده ۹۶ از تمامی این چالش‌ها تشکیل شده است که عبور از آن‌ها، شما را به‌آزاد شدن و خروج از پتریا نزدیک‌تر می‌کند. این وسط اما یک مشکل بزرگ وجود دارد.

حرکت به‌سمت مرزهای شمالی پتریا، روبه‌رو شدن با چالش‌های مختلف، انتخاب بهترین مسیرها/بهترین دیالوگ‌ها و رد کردن چالش‌ها، احساسی فوق‌العاده از جنس ماجراجویی، وجود داشتن و زندگی کردن در پتریا و باتجربه‌ شدن را در گیمر زنده می‌کند اما می‌دانید مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که بازی سعی می‌کند با این چالش‌های کوچک و بزرگ که عبور از آن‌ها به مرحله‌ی پایانی (جاده ۹۶ و خروج از کشور) می‌انجامد، «توهم اختیار» را در ذهن گیمر ایجاد بکند و اتفاقا در این امر کاملا موفق است. اما در لحظات پایانی و دقیقا زمانی که «اختیار و انتخاب» گیمر برای نتیجه‌گیری و پایان اساسی قصه لازم است، بازیکن متوجه می‌شود که تمامی آن تصمیم‌گیری‌ها و به‌چالش کشیده شدن‌ها، هیچ‌یک روی ۳ پایان اصلی بازی تاثیر آنچنانی نداشت؛ «توهم اختیار» که در طول تجربه‌ی بازی برای گیمر ایجاد می‌شود، به‌قیمت رنگ باختن تمامی آن تصمیمات و ساعت‌ها وقت گذاشتن و آب دادن به‌درختی است که میوه‌اش، مایوس شدن گیمر است.

موردی که پیرامونش بحث کردیم، برای یک اثر ماجرایی که گیم‌پلی و داستانش به‌یکدیگر تنیده شده‌اند اصلا خوب نیست. تجربه‌ی Road 96 و آن موقعیت‌سازی‌های فوق‌العاده‌، حساب‌شده و واقعا متنوع در دو سوم ابتدایی بازی، واقعا جذاب، باصفا و سرگرم‌کننده هستند. مواردی که خیلی هم عالی جواب داده‌اند و حس سفر کردن را واقعا در گیمر زنده می‌کنند. اما زمانی که بازیکن به‌آخر خط می‌رسد، زمانی که می‌بیند تمامی تصمیاتی که در مسیر اتخاذ کرده بود حالا هیچ معنی و تاثیر خاصی نداشتند و صرفا در جهت ایجاد حس سفر کردن و «توهم اختیار» در مسیر تعبیه شده بودند، دقیقا در لحظه‌ای که بازی باید خودش را در ذهن گیمر به‌عنوان اثری لذیذ و عالی ثبت کند باعث ناامیدی گیمر می‌شود.

بازی در بحث جلوه‌های صوتی و بصری یک تجربه‌ی عالی و کم‌نقص را پیش‌کش گیمر می‌کند. ابتدا سراغ موسیقی برویم. تقریبا نیمی از آن حس‌وحال سفر و ماجراجویی که حین بازی کردن Road 96 احساس خواهید کرد همه به‌واسطه‌ی موزیک این اثر به‌شما منتقل می‌شود. آهنگسازی بازی واقعا عالی و باکیفیت انجام شده است؛ موزیک‌های آرامش‌بخش این اثر از جمله مواردی هستند که پس از اتمام بازی، یک راست و بدون هیچ درنگی به‌پلی‌لیست شما راه پیدا خواهند کرد! همین حالا به‌این موسیقی گوش بدهید تا بدانید از چه اثر باکیفیتی صحبت می‌کنیم. در بخش صداگذاری نیز شاهد عملکرد بسیار خوب تیم دوبلاژ Road 96 هستیم که به‌باورپذیر شدن اتفاقات و غرق شدن در دنیای اثر کمک شایانی کرده‌اند.

بازی Road 96 هم‌زمان اثری باکیفیت و مشکل‌دار است که تجربه‌اش را به‌شما توصیه می‌کنم! چرا؟ Road 96 در دو سوم آغازینش آنقدر عالی و مثال‌زدنی است که با کاراکترها، قصه‌ها، اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی، چالش‌هایی از جنس مدیریت استقامت برای سفر، مدیریت روش‌های مختلف برای رسیدن به‌مقصد (استفاده از اتوبوس، سرقت ماشین، استفاده از تاکسی، پیاده‌روی و بیشتر) و مدیریت چالش‌هایی که ممکن است مرگ یا زندگی شما را تعیین بکند، تجربه‌ای شیرین از «یک سفر جاده‌ای» را برایتان ترتیب می‌دهد. حیف و صد حیف که تمامی این ویژگی‌های مثبت که حاصل ساعت‌ها تلاش و زحمت تیم Digixart است، در یک سوم پایانی بازی با مواردی مثل نادیده گرفتن تصمیمات گیمر در طول تجربه‌ی اثر و یک‌سری گره‌گشایی‌های خام، شتاب‌زده و ناامیدکننده‌ی قصه‌ در کنار برخی از کاراکترها که اصلا در حد باقی شخصیت‌ها پرداخت خوبی ندارند، در پایان رنگ می‌بازند. با تمامی این موارد اما، اگر دلتان برای یک ماجراجویی جاده‌ای از جنس سروکله زدن با شخصیت‌ها و چالش‌های متنوع لک زده است، Road 96 قطعا توانایی سرگرم کردنتان را دارد.

بررسی Road 96 با توجه‌به عملکرد اثر روی پلتفرم پی سی نوشته شده است