بررسی بازی Diablo II: Resurrected

بدون شک دیابلو ۲ یکی از مهم‌ترین بازی‌های نقش آفرینی هک اند اسلش تاریخ است که تاثیر فوق‌العاده‌ای روی آثار این سبک گذاشته است. پس از انتشار دیابلو ۲، بازی‌های خیلی زیادی با الهام از آن ساخته شدند و حتی همین امروز هم آثار مختلفی از ایده‌های مطرح‌شده در این ساخته بلیزارد الهام می‌گیرند و صد البته که خیلی از این بازی‌ها هم هرگز از زیر سایه دیابلو ۲ خارج نشدند و مدام در مقام مقایسه با آن قرار گرفتند. حال پس از گذشت ۲۱ سال از عرضه نسخه اصلی، بلیزارد ریمستر این بازی را با نام Diablo 2: Resurrected منتشر کرده است. لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را در ادامه تماشا کنید تا بعد هم دقیق‌تر به بررسی آن بپردازیم:

تماشا در یوتیوب

Diablo 2: Resurrected یک ریمستر است؛ به این معنی که اصلی‌ترین تمرکز سازندگان در آن، روی بهبود جلوه‌های بصری و صوتی بازی بوده و مواردی مثل میان‌پرده‌های سینمایی هم بازسازی شده‌اند. در بررسی چنین اثری، مهم‌ترین مساله سنجش میزان پیشرفت این جنبه‌ها است اما پیش از اینکه به‌سراغ این کار برویم، مخصوصا برای آن‌هایی که قبلا بازی را تجربه نکرده‌اند، بد نیست کمی هم در مورد کلیت آن صحبت کنیم. داستان دیابلو ۲، پس از اتفاقات نسخه اول آغاز می‌شود؛ با این حال اگر اطلاعاتی در این مورد هم ندارید، مشکلی نخواهد بود و می‌توانید پیش از شروع بازی، خلاصه داستان رسمی منتشر‌شده توسط بلیزارد را بخوانید تا با اتفاقات پیش از شروع دیابلو ۲ آشنا شوید.

نسخه دوم از جایی آغاز می‌شود که به‌نظر می‌رسد دیابلو، ارباب وحشت، در پایان نسخه اول شکست خورده و به بند کشیده شده است. اما این، پایان کار دیابلو نیست و او با غلبه بر جسمی که در آن زندانی شده، کم کم قدرتش را پس می‌گیرد و حال در تلاش است تا بیل و مفیستو را هم آزاد و یک بار دیگر سایه شوم ویرانی و وحشت را در همه جا پخش کند. بازیکنان کارشان را در بازی از کمپ روگ‌ها آغاز می‌کنند که گزارش‌های زیادی از حضور نیرو‌های شیطانی در اطراف آن پخش شده و در ادامه هم پس از نجات دادن دکارد کین، متوجه می‌شویم که اوضاع خراب‌تر از این حرف‌ها است و به این ترتیب، سفری آغاز می‌شود که پای مخاطب را به مناطق مختلفی از جمله لوت گولین می‌کشاند تا شاید بتواند مانعی برای قدرت گرفتن دیابلو، مفیستو و بِیل باشد.

داستان دیابلو ۲ و به‌طور کلی فضاسازی روایت آن، در زمان خودش تجربه فانتزی و تاریک بسیار خوبی بود و راستش را بخواهید، پس از گذشت همه این سال‌ها هم بازی توانسته این ویژگی‌ها را کماکان حفظ کند و ارائه دهد. در نتیجه اگر طرفدار چنین داستان‌هایی باشید، قطعا از آن لذت زیادی خواهید برد؛ مخصوصا اگر قبلا بازی را تجربه نکرده باشید و همه‌چیز برای‌تان تازگی داشته باشید.

بلیزارد حتی در نسخه ریمستر دیابلو ۲، تعداد زیادی افکت بصری جدید هم به بازی اضافه کرده است. انعکاس‌ها از روی اجسام و قطرات آبِ موجود روی زمین تا نورپردازی‌های چشم‌نواز و همینطور افکت‌های مربوط به اجرای قابلیت‌های ویژه کاراکتر‌ها یا کشتن دشمنان، همگی حال و هوای یک بازی مدرن را منتقل می‌کنند و مشخص است که سازندگان، سعی زیادی کرده‌اند تا از نظر بصری، اثری را که ۲۱ سال پیش منتشر شده بود، در بهترین وضعیت گرافیکی ممکن در اختیار مخاطبان فعلی بازی‌های ویدیویی قرار دهند.

البته که پیشرفت‌های Diablo 2: Resurrected، فقط هم محدود به جنبه‌های بصری آن نیست و بازی از حیث صوتی هم بهبود زیادی داشته است. موسیقی‌های آشنا با کیفیتی به‌مراتب بالاتر به‌گوش می‌رسند و همچنین صداگذاری کاراکترها یا افکت‌های صوتی دیگر هم سطح بالایی دارد. برای اینکه بتوانید دقیق‌تر به میزان پیشرفت‌های بازی در نسخه ریمستر پی ببرید، کافی است در حین تجربه آن با کلید مخصوص تعبیه‌شده بین حالت ریمستر و اصلی سوییچ کنید تا ببینید که چقدر جزییات محیطی پیشرفت داشته، موسیقی‌ها با کیفیت‌تر شده‌اند و سطح بافت اجسام و کاراکتر‌ها وضوح بالاتری پیدا کرده است.

خلاصه همه این‌ها اینکه Diablo 2: Resurrected، رسالتش را به‌عنوان یک ریمستر در حد ایده‌آلی به سرانجام می‌رساند و میزان پیشرفتش از حیث بصری و صوتی در مقایسه با نسخه اصلی، آن را در سطح یک ریمستر عالی قرار می‌دهد و گاهی حتی شبیه به یک بازسازی کامل هم به‌نظر می‌رسد. البته بد نیست به این نکته اشاره کنیم که در مواقعی بسیار محدود، گاهی در طراحی بصری جدید بازی کمی دید بازیکن مختل می‌شود و مثلا اگر دشمنی در فضای پشت دیوار باشد، پیدا کردنش کمی سخت است؛ هرچند که این مشکل تاثیر خاصی روی تجربه شما نخواهد گذاشت و آنچنان به‌چشم نمی‌آید. همچنین برخی باگ‌ها در UI بازی هم دیده می‌شوند و مثلا اگر از نیرو‌های بازی استخدام کرده باشید، گاهی امکان باز کردن صفحه تجهیزات او از طریق رابط‌کاربری نیازمند چندین بار کلیک متوالی است تا جواب بدهد.

پس از اتفاقی که برای ریمستر وارکرفت ۳ افتاد، یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها در مورد Diablo 2: Resurrected این بود که شاید سازندگان دوباره با تغییرات در گیم پلی آن، به تجربه بازی ضربه بزنند. با این حال با اطمینان می‌توانم بگویم که خوشبختانه دیابلو ۲ به وضعیت مشابه وارکرفت دچار نشده و بازی، همان تجربه اعتیادآور، سرگرم‌کننده و لذت‌بخشی است که نسخه اصلی ارائه می‌کرد.

Diablo 2: Resurrected شامل محتویات نسخه اصلی بازی از جمله چهار اکت داستانی آن و کلاس‌های مختلفش و همینطور محتویات بسته الحاقی آن از جمله اکت پنجم و شخصیت‌های جدیدش می‌شود. در نتیجه، با تجربه‌ای کامل طرف هستیم. کلاس‌های مختلف بازی، پس از گذشت تمام این سال‌ها هنوز هم تنوع خوبی در مقایسه با یکدیگر دارند و بسته به سبک بازی‌تان، می‌توانید سراغ آن‌ها بروید و در ادامه هم به‌لطف سیستم ارتقای کارامد، شخصیت خودتان را به‌شکلی که دوست دارید آپگرید و شخصی‌سازی کنید؛ برای مثال، شما می‌توانید یک بَربَر باشید که توانایی بالایی در مبارزات نزدیک دارد ولی به‌لطف تصمیماتی که برای ارتقایش گرفته‌اید، می‌تواند از سلاح‌هایی مثل تیرکمان هم در حد خوبی استفاده کند.

البته در کنار تمام این موارد و اینکه موضوع که هسته کلی گیم پلی واقعا لذت‌بخش است و کلیک‌های متوالی برای کشتن دشمنان یا انجام ماموریت‌ها کماکان شدیدا اعتیادآور حس می‌شود، شاید ذکر یک نکته هم بد نباشد. برای افرادی که اولین بار با نسخه ریمستر سراغ دیابلو ۲ می‌روند، شاید عادت کردن به برخی ویژگی‌های آن کمی چالش‌برانگیز باشد؛ به هر حال ما با اثری قدیمی طرف هستیم که پس از آن، برخی ویژگی‌های آثار این سبک به مرور رشد و پیشرفت داشته‌اند. بلیزارد سعی کرده تا با برخی تغییرات بسیار جزئی، دسترسی به بازی را برای مخاطبان جدید ساده‌تر کند؛ برای مثال برداشتن طلا‌ها به‌شکل اتوماتیک صورت می‌گیرد یا فضای Stash شما بیش‌تر شده است. با این حال مثلا محدود بودن قدرت‌های ویژه به فقط یک اسلات و نیاز به سوییچ مداوم بین آن‌ها یا برخی موارد دیگر، از چالش‌هایی هستند که در بازی خواهید بود. البته به‌شخصه، اعتقاد دارم که این وضعیت، به مراتب بهتر از آن است که تغییراتی در بازی اعمال می‌شد و مثل اتفاقی که برای وارکرفت رخ داد، تجربه بازی را خراب می‌کرد.

در زمان عرضه دیابلو ۲، دلایل زیادی باعث شدند تا این اثر به جایگاهی که دارد برسد و برخی از آن‌ها را هم در جریان بررسی ذکر کردیم. اما یکی از مهم‌ترین عوامل جذابیت این بازی چیزی نیست جز تجربه چندنفره آن؛ عاملی که دیابلو ۲ را به اثری شدیدا محبوب برای دورهمی گیمر‌ها و تجربه به شکل لن تبدیل کرده بود و حتی افراد زیادی در همین زمان حال هم آن را همراه با دوستان‌شان تجربه می‌کردند. با اینکه نسخه ریمستر دیگر از حالت Lan پشتیبانی نمی‌کند، اما می‌توان آن را به‌صورت آنلاین همراه با بقیه بازیکنان تجربه کرد.

بازی کردن دیابلو ۲ به‌شکل آنلاین و مخصوصا پیش بردن داستانش در کنار دوستان، لذت غیرقابل وصفی دارد و با اینکه در تجربه انفرادی هم می‌توان ساعت‌ها غرق این اثر شد، اما بازی کردنش همراه با دیگران به‌مراتب سرگرم‌کننده‌تر است. نسخه ریمستر، در حال حاضر کمی دیگر مشکلات سرور است و با اینکه این وضعیت به‌نسبت روز‌های اول خیلی بهتر شده، اما هنوز هم ممکن است در پیوستن به بازی‌ها دچار مشکل شوید. جدا از این، از تجربه چندنفره بازی، زمانی بیش‌تر لذت خواهید برد که یک تیم هماهنگ داشته باشید؛ پس یا همراه با دوستان‌تان سراغ آن بروید یا اینکه سعی کنید دوستان جدیدی در بازی پیدا کنید و با آن‌ها برای تجربه‌های بعدی در ارتباط بمانید.

به‌طور کلی، Diablo 2: Resurrected تا حد خیلی زیاد و حتی می‌توان گفت ایده‌آلی، همان چیزی است که مخصوصا طرفداران قدیمی بازی دوست داشتند باشد. بلیزارد، با درس گرفتن از اتفاقی که برای وارکرفت رخ داد، در ریمستر این بازی تغییر خاصی در گیم پلی اعمال نکرده و به همین دلیل هم نه بالانس بازی به‌هم خورده و نه هیجان تجربه آن خراب شده است. از همه این‌ها مهم‌تر هم اینکه سازندگان در بهبود جنبه‌های صوتی و بصری واقعا عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته‌اند و گرافیک، موسیقی و صداگذاری آن پیشرفتی داشته که بازی را هم‌سطح آثار روز قرار می‌دهد. پس اگر دل‌تان یک اثر نقش آفرینی شدیدا اعتیادآور می‌خواهد که برای مدت زمانی طولانی سرگرم‌تان کند، Diablo 2: Resurrected انتخابی بسیار ایده‌آل خواهد بود.

بررسی بازی Diablo 2: Resurrected بر اساس نسخه کامپیوتر صورت گرفته است