بررسی بازی Sherlock Holmes: Chapter One

بازی Sherlock Holmes: Chapter One تازه‌ترین قسمت از مجموعه بازی‌های «شرلوک هولمز» است که تیم Frogwares طی چندین و چند سال اخیر وظیفه‌ی توسعه‌ی آن‌ها را برعهده داشته است. سری بازی‌های شرلوک هولمزِ استودیوی نام‌برده از سال ۲۰۰۲ میلادی تا به‌امروز در جریان قسمت‌های اصلی و فرعی مختلف، مخاطب خود را از پنجره‌ی بازی‌های ویدیویی به‌کالبد نابغه‌ی جرم‌شناس منتقل کرده است. تیم Frogwares بعد از ساخت بازی Sinking City در سال ۲۰۱۹، حالا سراغ یک قسمت جدید از مجموعه آثار شرلوک-محور خود رفته است. آیا بازگشت Frogwares به‌سری باسابقه‌ی شرلوک موفقیت‌آمیز بوده است؟ همراه زومجی باشید که در این مطلب قرار است به‌این سوال، پاسخ بدهیم.

قصه‌ی بازی جذابیت‌های خاص خودش را دارد و با وجود اینکه نویسندگی آن می‌توانست بهتر و واقعا گیراتر از آب دربیاید اما همچنان در جوش آوردن چشمه‌ی کنجکاوی بازیکن موفق است. پیچش‌های خاص داستانی کنار پیشرفت‌های اثر در پرداخت کاراکتر شرلوک و شاخ‌وبرگ گرفتن ارتباطات او و اطرافیانش از جمله نقاط قوت داستان اثر هستند؛ موضوعی که در راس آن ارتباط شرلوک و جان را داریم. البته این «جان»، جان واتسن معروف نیست. برای سر در آوردن از این قضیه‌ که واقعا جالب و درگیرکننده از آب درآمده، حتما باید این اثر را تجربه کنید چرا که یک اشاره‌ی کوچکِ من، به‌اسپویل شدن بازی برای شما منجر می‌شود!

گیم‌پلی بازی به‌دو بخش کشف جرم و مبارزات تقسیم می‌شود. کشف جرم با بررسی صحنه‌ی قتل، جمع‌‌آوری اطلاعات و صحبت با شاهدین آغاز شده و در پایان به پیدا کردن ارتباطات، استنتاج و در نهایت پیدا کردن قاتل و بسته شدن پرونده می‌انجامد. در تمامی این مراحل اسکلت گیم‌پلی و طراحی مراحل اثر به‌اندازه‌ای خوب طراحی شده است که آن حس کارآگاه بودن و «شرلوک بودن» به‌خوبی در گیمر ایجاد می‌شود.

تاثیرات سری تلوزیونی شرلوک (Sherlock BBC) به‌وضوح در Chapter One دیده می‌شود

از Sherlock Holmes: Chapter One هرگز نباید انتظار آزادی عمل و ارائه‌ی یک تجربه‌ی کارآگاهی خالص مثل بازی‌های «دیسکو الیسیوم» یا Retrun of the Obra Din را داشته باشید؛ چرا که بازی در قسمت‌هایی مثل لحظات کشف جرم و جمع‌آوری اطلاعات، راهنمایی‌های خاصی را در اختیار گیمر قرار می‌دهد (حتی اگر درجه‌ی سختی معماها را بر روی Master of deduction تنظیم کرده باشید)؛ مثلا در لحظاتی که مشغول جست‌وجوی محیط هستید، بازی به‌شما اعلام می‌کند که در این محیط پنج سرنخ قابل تعامل وجود دارد که شما باید آن‌ها را پیدا کنید. یک بازی کارآگاهی درجه یک هرگز گیمر را راهنمایی نمی‌کند و ریش‌وقیچی را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد. نکته‌ی مهم اینجاست که بازی جدید شرلوک با وجود ارائه‌ی یک سری از راهنمایی‌ها، در لحظات به‌خصوص در تک تک پرونده‌ها تصمیم‌گیری و استنتاج اصلی و تعیین‌کننده را برعهده‌ی گیمر می‌گذارد.

لحظاتی که بازیکن باید لابه‌لای اسناد بگردد، ارتباطات را پیدا کند و طبق آنچه که به‌دست آورده حالا دست به‌یک نتیجه‌گیری منطقی بزند و استنتاج کند؛ اینجاست که گیمر با دقت به‌خرج دادن می‌تواند موفق شود و در صورت موفقیت، احساسی مملو از لذت و شوقِ «شرلوک بودن» در وی ایجاد می‌شود. این را هم باید در نظر گرفت که ممکن است گیمر کاملا پرونده را اشتباه حل کند. سراغ یک مظنون غلط (بی‌گناه) برود و به‌کل مسیر کشف جرم را اشتباه جلو ببرد. خطاهای گیمر در طول حل پرونده‌ها با او خواهند بود و به‌شکست در حل پرونده/معما ختم خواهند شد! این دقیقا یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های آثار معمایی/جنایی است که در بازی شرلوک به‌بهترین شکل ممکن رعایت و اجرا شده است.

به‌طوری که انگار مشغول تجربه کردن یک بازی کاملا خطی در نقشه‌ای بسیار بزرگ و خالی هستید! پتانسیلی که می‌توانست گیرایی تجربه‌ی بازی را بسیار بالا ببرد حالا به‌یکی از نقاط ضعف آن تبدیل شده و این کمی ناامیدکننده است.

بازیکنان می‌توانند مکانیزم اکشن را به‌کل غیرفعال کنند و هرگز سمت آن نروند. چرا که این سیستم فقط در قسمت‌هایی خاص از نقشه و طی یک سری مبارزات گلادیاتور-مانند که در آن بازیکن باید یک کمپ به‌خصوص از اوباش منطقه را تحویل قانون بدهد، باید دست به‌اسلحه شود. این مراحل اصلا تنوع خوبی ندارند و کنار ایده‌ی نصف‌نیمه‌ی کامبت اثر، با تنوع کم خود شما را کسل خواهند کرد. خلاصه که اصلا سمت سیستم کامبت بازی نروید چرا که مبارزات اثر هم مثل سیستم جهان‌باز آن، پتانسیل بالایی داشت که نصفه نیمه و بد اجرا شده است.

بازی Sherlock Holmes: Chapter One در کنار Sherlock Holmes: Crimes & Punishments از باکیفیت‌ترین نسخه‌های مجموعه‌ی شرلوک ساخته‌ی استودیو Frogwares است. اثری که داستان جذابش را با مکانیزم‌های مفرح و لذیذ استنتاج/جرم‌شناسی ترکیب کرده و گیمر را برای ساعت‌ها به‌شرلوک هولمز تبدیل می‌کند. تیم Frogwares در این اثر تلاش می‌کند تا کنار اسکلت جنایی/کارآگاهانه‌ی مراحل اصلی و جانبی بازی که طراحی بسیار خوبی هم دارند، یک سری مشخصه‌ی جدید را امتحان کند.

این دو مولفه‌ی جدید یعنی دنیای کاملا باز (Open World) و سیستم مبارزات هرگز آنطور که باید، پرداخت‌شده و کامل نیستند و ایرادهای خاص خودشان را دارند. نصفه‌ونیمه بودن سیستم کامبت و جهان‌سازی اوپن‌ورلد کنار یک سری ایراد در طراحی NPCها، طراحی انیمیشن‌ها و عدم استفاده از پتانسیل بالای یک سری از کاراکترهای داستانی، نقص‌های اثر نام‌برده هستند که روی‌هم رفته هرگز نمی‌توانند جلوی لذت‌ بردن طرفداران بازی‌های کارآگاهی از تازه‌ترین اقتباس ویدیوگیمی شرلوک هولمز را بگیرند.

بررسی بازی بر اساس نسخه کامپیوتر صورت گرفته است