بررسی بازی Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition

بدون شک یکی از بهترین و خوشحال‌کننده‌ترین اخبار چند وقت اخیر در دنیای بازی‌های ویدیویی، معرفی نسخه بهبود‌یافته از سه نسخه GTA بود. مجموعه‌ای که با نام Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition معرفی شد و شامل GTA 3، GTA: Vice City و GTA: San Andreas می‌شود. بااین‌حال در دنیای بازی‌های ویدیویی، همیشه باید منتظر اتفاقات غیرمنتظره و عجیب و غریبی هم باشیم؛ دقیقا همان‌طور که شرکت خوش‌نامی مثل بلیزارد، در ریمستر یکی از بهترین بازی‌های استراتژی تاریخ وضعیت عجیبی رقم زد یا سی‌دی پراجکت رد پس از تجربه فوق‌العاده مجموعه ویچر، بازی سایبرپانک را با ایراد‌های فنی مسخره‌ای در دسترس طرفداران قرار داد.

این وسط، خیلی‌هایمان باتوجه‌به شناختی که از راک‌استار داشتیم، به نتیجه نهایی ریمستر سه‌گانه GTA امیدوار بودیم و بعید به‌نظر می‌رسید که سازنده آثاری چون Red Dead Redemption 2 یا GTA V هم دچار لغزش شود. ولی بدون مقدمه‌چینی، باید گفت که این مجموعه ریمستر اصلا و ابدا وضعیت جالبی در حال حاضر ندارد؛ لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد هم بیشتر از دلایل چنین ادعایی صحبت کنیم:

تماشا در یوتیوب

همان‌طور که اشاره کردیم، مجموعه ریمستر سه‌گانه GTA شامل سه نسخه بسیار خاطره‌انگیز از این مجموعه می‌شود که بی‌اغراق، همگی حتی همین امروز هم حرف‌های زیادی برای گفتن در بین بازی‌های جهان‌باز دارند. راک‌استار در زمان خلق نسخه اصلی بازی‌ها، آنقدر خلاقیت به‌خرج داده و تا جایی که محدودیت‌های سخت‌افزاری آن زمان اجازه داده بلندپروازی کرده که هنوز هم وقتی سراغ بازی‌ها می‌رویم، ویژگی‌های زیادی وجود دارند که بتوانند حسابی سرگرم‌مان کنند. همراه شدن با شخصیت‌های Claude در نسخه سوم، تامی در نسخه Vice City و CJ دوست‌داشتنی در San Andreas برای انجام دادن مأموریت‌های متنوع و گاهی عجیب و غریب یا حتی صرفا قدم زدن در محیط‌های آشنای همیشگی، هنوز هم واقعا سرگرم‌کننده است و مراحل خاطره‌انگیزی مثل رقصیدن با یک ماشین در SA یا هدایت یک هلی‌کوپتر کنترلی برای بمب‌گذاری ساختمان در Vice City، ذره‌ای جذابیت‌شان را در گذر زمان از دست نداده‌اند.

مجموعه ریمستر سه‌گانه GTA، توسط استودیو Grove Street Games توسعه یافته که قبلا وظیفه پورت کردن بازی‌های جی‌تی‌ای برای پلتفرم‌های موبایل را هم برعهده داشته است و طبق اعلام خود راک‌استار، این استودیو زمان نسبتا زیادی را هم صرف آماده‌سازی نسخه ریمستر سه بازی کرده است. بااین‌حال بدون اینکه لازم باشد زمان خیلی زیادی را مشغول تجربه نسخه‌های ریمستر شوید، خیلی زود متوجه خواهید شد که نتیجه نهایی این اقدامات چیزی جز یک ناامیدی واقعی نیست و Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition، اصلا آن انتظاری را که از یک نسخه بهبود‌یافته یا ریمستر می‌رود،‌ برآورده نمی‌کند.

برای فهمیدن ضعف‌های این مجموعه، خیلی هم نیازی به داشتن دقت و وسواس بالا نیست؛ اولین نکته‌ای که پس از ورود به هریک از سه نسخه متوجه خواهید شد،‌ رویکرد جدیدی است که سازندگان برای طراحی چهره کاراکتر‌ها در پیش گرفته‌اند و یک حالت کارتونی به آن‌ها بخشیده‌اند؛ اتفاقی که به خودی خود اصلا بد نیست و از قضا می‌تواند سبک گرافیکی کلی بامزه‌ای هم باشد ولی مشکل، اینجا است که این کار به شکلی واقعا زشت و مسخره در ریمستر بازی‌های GTA انجام شده و در نتیجه، چهره برخی از کاراکتر‌هایی که کلی خاطره خوش با آن‌ها داریم، به شکل واقعا بد و عجیبی تغییر کرده است و حتی در مورد آن‌هایی هم که انگار با یک باگ گرافیکی طرف نیستیم، چهره شخصیت‌ها خیلی وقت‌ها فاصله زیادی از اصل آن‌ها گرفته که باز هم به حال و هوای بازی ضربه می‌زند.

با گذر از چهره کاراکتر‌ها، به جزییات محیط‌های شهری بازی می‌رسیم؛ یکی از پیشرفت‌هایی که در نسخه ریمستر سه‌گانه جی‌تی‌ای مشهود است، بحث نورپردازی است که پیشرفت خوبی داشت و زمانی‌که در حال حرکت در شهر‌ها هستید، کاملا متوجه خواهید شد که نورپردازی‌ها به‌مراتب نسبت به نسخه اصلی بهتر شده‌اند و حتی مواردی مثل انعکاس نور از سطوح خیس هم جلوه خوبی به بازی می‌بخشد. ولی خب حتی از این حیث هم شاهد شرایط ایده‌آلی نیستیم؛ از طرفی کیفیت بافت‌های گرافیکی مخصوصا در مورد یک سری از ماشین‌ها یا ساختمان‌ها وضعیت اصلا جالبی ندارد و یک حالت مصنوعی عجیبی به آن‌ها بخشیده است. از طرف دیگر، برخی از جلوه‌ها و افکت‌های گرافیکی بازی در این مناطق واقعا عجیب هستند که قطعا در راس آن‌ها، وضعیت بازی در آب و هوای بارانی است؛ جایی که مخصوصا در نسخه San Andreas، باران بازی بیشتر شبیه به برفک تلویزیون است و گاهی به‌معنی واقعی کلمه دید را کاملا مختل می‌کند و مجبور خواهید بود در گوشه‌ای منتظر بمانید تا باران قطع شود و بتوانید کارتان را ادامه دهید!

واقعیت این است که تقریبا هر سه نسخه موجود از GTA در مجموعه ریمستر، در زمان خودشان هم عاری از باگ‌های فیزیکی و گرافیکی نبودند که خب بخشی از آن به‌دلیل محدودیت‌های سخت‌افزاری زمان عرضه بازی‌ها بود. اما خب وقتی با یک نسخه بهبود‌یافته و ریمستر طرف هستیم، انتظار می‌رود که این مسائل تا حدی رفع و بهتر شوند و حتی اگر انتظار‌مان را خیلی خیلی پایین بیاوریم، فکر نمی‌کنم خواسته زیادی باشد که بخواهیم حداقل مشکلات و باگ‌های جدیدی به بازی اضافه نشود؛ ولی خب مجموعه ریمستر سه‌گانه در این زمینه هم مخاطب را ناامید می‌کند و بازی، یک سری باگ‌های عجیب و غریبی دارد که کاملا مختص همین نسخه‌های ریمستر هستند.

برای تجربه این مشکلات که البته در San Andreas به‌مراتب کم‌تر هستند و این نسخه شرایط پایدارتری از این حیث دارد، کافی است دقایقی مخصوصا با ماشین یا موتور در خیابان‌ها بچرخید تا بازی شما را شگفت‌زده کند. ماشین‌هایی که بی‌دلیل به هم برخورد می‌کنند شاید یکی از رایج‌ترین و قابل پذیرش‌ترینِ این نوع باگ‌ها باشد ولی خب موارد بسیار عجیب‌تری هم انتظارتان را می‌کشند و مثلا وقتی با ماشین به برخی از اجسام برخورد کنید، با فیزیک خنده‌داری کمی دور خودشان می‌چرخند تا محو شوند. یا در مثالی دیگر، ممکن است ناگهان یک موتور زیرِ یکی از ماشین‌های در حال حرکت در خیابان ظاهر و باعث پرش آن ماشین شود. یکی از عجیب‌ترین باگ‌های بازی هم که مخصوصا در نسخه Vice City خیلی برایم پیش آمد، ظاهر شدن ناگهانی ماشین‌ها وسط خیابان از ناکجا آباد بود و حتی در نسخه San Andreas، برخی از اجسام محیطی مثل یک سری از پُل‌ها هم نامرئی می‌شوند!

اگر کمی دقیق‌تر بشویم، بازی مشکلات فنی، باگ‌های گرافیکی و ایراد‌های فیزیکی به‌مراتب بیش‌تری هم دارد و مثلا گاهی هوش مصنوعی در جریان مأموریت‌های بازی رفتار عجیب و غریبی دارد که ممکن است به قیمت خراب شدن مرحله هم تمام شود یا تا دلتان بخواهد، شخصیت‌ها در محیط‌ها و اجسام محیطی گیر می‌کنند و صحنه‌های خنده‌داری رقم می‌زنند. لازم است دوباره تاکید کنم که برخی از این موارد را در نسخه‌های اصلی هم شاهد بودیم ولی خب از یک نسخه بهبود‌یافته، انتظار می‌رود که به‌لطف نبود آن محدودیت‌های سخت‌افزاری زمان عرضه نسخه‌های اصلی، کم‌تر درگیر چنین مسائلی باشد؛ اتفاقی که در Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition برعکس آن رخ داده و نه‌تنها بهبودی صورت نگرفته که در برخی موارد شاهد پسرفت و اضافه شدن باگ‌های جدید هم هستیم.

واقعیت این است که هر سه نسخه حاضر در مجموعه Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition، آنقدر بازی‌های ارزشمندی هستند که طرفداران قدیمی و آن‌هایی که زمان زیادی را صرف هر نسخه کرده‌اند، می‌توانند با همه توضیحاتی که دادیم هنوز هم لذت کمی از بازی کردن نسخه‌های ریمستر ببرند؛ چرا که بازی‌ها هرگز وارد آن حالت غیرقابل‌بازی بودن نمی‌شوند و فقط باید خودتان را آماده روبه‌رو شدن با باگ‌ها و ایراد‌های عجیب و غریبی کنید که برخی از آن‌ها حتی در نسخه‌های اصلی هم وجود نداشتند. همین مسائل هم باعث شده‌اند تا وقتی که به دید یک نسخه ریمستر به Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition نگاه کنیم، به‌جرات آن را تجربه‌ای ناامید کننده بدانیم؛ چرا که در این نسخه به‌جز یک سری موارد مثل نورپردازی‌ها، نه‌تنها پیشرفت خاصی صورت نگرفته که مواردی مثل سبک جدید طراحی‌ها، باگ‌های فیزیکی و گرافیکی جدید و موارد دیگری که اشاره کردیم، حتی باعث پسرفت تجربه کلی هم شده‌اند.

پس حالا که خود راک‌استار هم به وضعیت نامناسب بازی‌ها اعتراف کرده، بهترین تصمیم در قبال Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition این است که فعلا هیچ عجله‌ای برای خرید و تجربه آن نداشته باشید تا ببینیم که آیا آپدیت‌های بعدی می‌توانند وضعیت بازی را بهتر کنند یا خیر. تا آن زمان، این مجموعه ریمستر قطعا ارزش خرید، آن هم با قیمت ۶۰ دلار را اصلا و ابدا ندارد و مخصوصا اگر نسخه اصلی بازی‌ها را روی پی سی تجربه کرده‌اید، با نصب چند ماد غیررسمی قطعا وضعیت به‌مراتب بهتری را تجربه خواهید کرد.

بررسی بازی باتوجه‌به نسخه کامپیوتر صورت گرفته و نسخه ایکس باکس هم امتحان شده است