بررسی بازی Halo Infinite

نمی‌توان منکر این شد که Halo، مهم‌ترین و محبوب‌ترین مجموعه انحصاری برای کاربران ایکس باکس استو اولین نسخه از این بازی به‌عنوان بازی روز عرضه کنسول ایکس باکس اورجینال در دسترس قرار گرفت و توانست بازخوردهای بسیار خوبی را کسب کرده و مخاطبان زیادی را به خود جذب کند. پس از معرفی بازی Halo Infinite، اعلام شد که این بازی به‌صورت بازی روز عرضه ایکس باکس سری ایکس در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت و تاحدی نوستالوژی قدیم را برای کاربران این سری زنده کرد.

تماشا از یوتیوب

این در حالی است که اولین نمایش رسمی بازی، نتوانست بازخوردهای خوبی را کسب کند و حواشی بسیاری را به‌دنبال داشت. پس از یک سال تأخیر، بالاخره هیلو اینفینیت در دسترس کاربران قرار گرفت. محصولی که به‌خوبی ارزش ۶ سال صبر (پس از عرضه Halo 5: Guardians) را داشت و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بهترین هیلوهای ساخته شده یاد کرد.

داستان بازی پس از وقایع Halo 5: Guardians رخ می‌دهد. جایی که اتریاکس به همراه ارتش خود به UNSC Infinity حمله کرده و طی یک مبارزه، جدا از شکست دادن مسترچیف، اعضای UNSC را هم از بین می‌برد. این در حالی است که ۶ ماه بعد از این اتفاقات، یک خلبان با اسم رمز Echo-216 که در فضا گرفتار شده است، مسترچیف را پیدا و او را فعال می‌کند. حال این دو با کمک یکدیگر، به Zeta Halo رفته تا مسترچیف هوش مصنوعی جدید خود را که Weapon نام دارد، برداشته و علت نابودی بخشی از Zeta Halo را شناسایی کند.

درواقع داستان با یک پیش‌زمینه از اتفاقاتی که رخ داده، آغاز و به مرور زمان همه چیز روشن می‌شود. داستان‌سرایی یکی از نقاط قوت هیلو اینفینیت به حساب می‌آید. اینکه چرا Banishedها قصد نابودی مسترچیف را دارند و اینکه واقعا چه اتفاقی برای کورتانا افتاده، از مهم‌ترین سوالاتی هستند که داستان اینفینیت به‌خوبی به آن پاسخ می‌دهد. این در حالی است که اینفینیت شخصیت‌های منفی جدیدی نظیر Harbinger را معرفی می‌کند که خود آغازی برای اتفاقای بزرگ‌تر بوده و به‌خوبی پیش‌زمینه داستانی نسخه بعد را فراهم می‌کند.

گیم‌پلی مهم‌ترین جنبه‌ای است که در هیلو اینفینیت دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده است. تمامی نسخه‌های قدیمی هیلو دارای گیم‌پلی‌ای کاملا خطی بودند و فعالیت‌های جانبی خاصی برای کاربران درنظر گرفته نشده بود. این در حالی است که در اینفینیت، شاهد المان‌های سندباکس و نقش‌آفرینی هستیم. Halo Infinite دارای ۱۴ مرحله داستانی است که بعضی از آن‌ها ساختاری کاملا خطی داشته و بعضی دیگر در ساختاری سندباکس روایت می‌شوند. به‌عبارتی ۳۴۳ اینداستریز مراحل سندباکس بازی را به‌گونه‌ای طراحی کرده تا بازیکن بتواند درکنار پیشروی برای رسیدن به اهداف مأموریت مورد نظر، فعالیت‌های جانبی متفاوتی را هم انجام دهد.

در طراحی مراحل و محیط‌هایی بدین شکل، فعالیت‌های جانبی باید به‌گونه‌ای باشند تا بازیکن برای انجام آن‌ها مجاب شود. به‌عبارتی اگر پاداشی که ارائه می‌دهند، درخور نباشد، آنطور که باید و شاید نمی‌توانند تأثیرگذار واقع شوند. فعالیت‌های جانبی هیلو اینفینیت شامل مواردی مثل فتح پایگاه‌های FOB، آزاد کردن نیروهای UNSC و ازبین‌بردن منابع بنشیدها می‌شود. بازیکنان با کامل کردن این موارد می‌توانند اسپارتان کور (Spartan Core) برای ارتقای مهارت‌های مسترچیف را کسب کنند.

از حیث هوش‌مصنوعی هم Halo Infinite تجربه‌ی خوبی را ارائه می‌دهد. با ورود به هر کمپ دشمنان یا در جریان پیشروی در مراحل، به‌خوبی نسبت به حملات شما واکنش نشان داده و اگر در بازی قادر به دزدیدن وسیله نقلیه از بنشیدها هستید، امکان دارد این اتفاق هم برای شما رخ داده و در محیط‌های شلوغ وسیله نقلیه‌تان را از شما بدزدند. از کمپین بازی که خارج شویم، بخش چندنفره هیلو اینفینیت با تمام سرگرم کننده و جذاب بودنش مشکلاتی دارد که سبب شده شاهد حالت آن‌چنان پاداش محوری نباشیم.

حالت‌های چندنفره اینفینیت نه دارای کلاس‌بندی و Loudout هستند و اپراتور خاصی را شامل می‌شوند، بلکه تمامی بازیکنان در قالب یک اسپارتان قرار گرفته و بازی را با Loudout یکسانی آغاز می‌کنند. حال در نقشه بازی وسایل نقلیه (باتوجه به حالت و نقشه‌ای که بازی می‌کنید) آیتم‌ها و سلاح‌های مختلفی قرار گرفته که می‌توانید از آن‌ها برای شکل و شمایل دادن به شیوه بازی کردن خود استفاده کنید. وجود مهارت‌ها باعث شده تا شخصیت شما تنها یک اسپارتان معمولی نباشد و بتواند کارهای مختلفی را در طول مسابقه انجام دهد. اشاره کنم که درتمامی نقشه‌های بازی، سلاح و آیتم‌های یکسانی قرار نگرفته تا کاربر تجربه‌ی یکنواختی را در هر نقشه تجربه نکند. سیستم مچ‌میکینگ بازی هم ساختار مناسبی داشته و بازیکنان به‌سرعت به سرورهای بازی وصل می‌شوند.

بااین‌حال عملکرد بسیار خوب ۳۴۳ اینداستریز در طراحی نقشه‌ها، ساختار گیم‌پلی و گان‌پلی بازی سبب شده تا بخش چندنفره هیلو اینفینیت با تمام مشکلاتی که دارد، همچنان تجربه‌ای سرگرم کننده، هیجان‌انگیز و لذت بخش را دراختیار مخاطب قرار دهد و قرارگیری آن درکنار کمپین داستانی، چیزی است که باعث شده یک هیلو کاملا متفاوت را تجربه‌ کنیم؛ محصولی که تیم سازنده در ارائه تغییرات دست به ریسک بزرگی زده است و حال شاهد نتیجه مثبت این ریسک پذیری سازنده هستیم.

از نظر بصری، هیلو اینفینیت تجربه‌ی بسیار خوبی را ارائه می‌دهد. نوع نورپردازی‌ها، جزئیات محیطی و طراحی‌های صورت گرفته مواردی هستند که باعث جذابیت بصری بازی شده است. همچنین ۳۴۳ اینداستریز سعی کرده در بخش طراحی محیط و لباس مسترچیف، از نسخه‌هایی مثل Halo 2 الهام بگیرد و در این راه حسابی موفق عمل کرده است. نکته جالب Infinite، میان‌پرده‌های بازی است. این نسخه را می‌توان سینمایی‌ترین هیلویی دانست که تابه‌امروز عرضه شده و میان‌پرده‌های سینمایی بازی با طراحی منحصربه‌فرد خود حس و حال بسیار خوبی را ارائه می‌کنند.

از دیگر موارد بخش طراحی، می‌توان به طراحی بسیار خوب محیط‌های مختلف Zeta Halo و همچنین ۱۴ مرحله اصلی بازی اشاره کرد. در نسخه‌های پیشین، باس فایت چیزی نبود که کاربران بتوانند آن را یکی از المان‌های اصلی سری بدانند، اما در هیلو اینفینیت، شاهد باس‌های مختلفی هستیم. بعضی از آن‌ها باس‌های داستانی بوده و بعضی دیگر در قالب اسپارتان کیلرهایی قرار گرفته‌اند که قصد شکار شما را دارند. اضافه شدن باس‌ها به این نسخه سبب شده تا بازیکن در قالب مسترچیف بیش‌ازپیش به چالش کشیده شود.

Halo Infinite از بُعد فنی هم تجربه‌ی خوبی را ارائه می‌دهد. بازی بدون باگ و افت فریم اجرا می‌شود، اما عملکرد بازی از حیث بهینه بودن می‌توانست روی کامپیوترهای شخصی بهتر باشد. بااین‌حال کاربران می‌توانند تجربه‌ای روان و با ثباتی را کسب کنند. موسیقی و صداگذاری یکی از اجزای جدا نشدنی سری هیلو است و اینفینیت هم از این نسخه مستثنا نیستو موسیقی‌های Halo Infinite حسابی هیجان‌انگیز و گوش‌نواز نواخته شده‌اند و درگوشه و کنار بازی، گوش شما را نوازش می‌کنند. جدا از خوب بودن صداگذاری شخصیت‌ها و مواردی مثل شلیک سلاح‌های بازی، نوع دیالوگ و صداگذاری دشمنان هم مورد جالبی است که در اینفینیت بیش‌ازپیش به آن پرداخته شده است.

بعضی وقت‌ها دشمنان با دیالوگ‌های خود از حضور مسترچیف در محیط ابراز ترس کرده و بعضی وقت‌ها او را مورد تمسخر قرار می‌دهند. درانتها، Halo Infinite با اینکه مشکلاتی در بخش شخصیت‌پردازی و حالت چندنفره خود دارد، اما در حالت کلی، تجربه‌ای بسیار غنی و سرگرم کننده را ارائه داده شروع کننده مسیری تازه برای مسترچیف و هم‌تیمی‌های او است. قطعا Halo Infinite ارزش چند سال انتظار را داشت.

بررسی بازی باتوجه به نسخه کامپیوتر انجام شده است