بررسی بازی Kirby and the Forgotten Land

شرکت نینتندو معروف به داشتن شخصیت‌های بامزه و دوست داشتنی است که هرکدام از آن‌ها به‌نحوی لحظات سرگرم کننده‌ای را در اختیار مخاطبان قرار داده‌‌اند. در سال ۱۹۹۲ اولین نسخه از مجموعه Kirby روانه بازار شد و ماساهیرو ساکورای، شخصی که اکثر ما او را به خالق Super Smash Bros می‌شناسیم، دست به خلق کاراکتری بامزه و متفاوت زد؛ یک توپ صورتی رنگ بامزه و شدیدا جذاب که هرچیزی را می‌بلعد. باگذر زمان نسخه‌های مختلفی از سری Kirby منتشر شد و هرکدام از آن‌ها توانستند تجربه‌ای خوب و لذت بخشی را ارائه دهند.

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که کربی در حال قدم زدن در محل زندگی خود است و ناگهان یک پرتال بزرگ ستاره‌ای شکل در آسمان باز شده و همه Waddle Deeها و در انتها خود کربی را می‌بلعد. حالا کربی دوست داشتنی در یک سرزمین ناشناخته است و وظیفه دارد تا مراحل و محیط‌های مختلف را پشت سر گذاشته و تمامی Waddle Deeها را آزاد کند. داستان، روایت داستانی و حتی شخصیت‌پردازی موردی نیست که در Kirby and the Forgotten Land اهمیت بالایی داشته باشد و تیم سازنده از این بخش به‌عنوان یک اهرم استفاده کرده تا گیم‌پلی بازی را به‌نمایش بگذارد. موردی که قرار است تمامی وظیفه سرگرم کردن مخاطب را برعهده داشته باشد.

حال شاید از خود بپرسید که جمع کردن Waddle Deeها به چه دردی می‌خورد؟ با اینکه گفته شد باس فایت انتهایی هر محیط با کامل کردن مراحل در دسترس قرار می‌گیرد، اما برای باز شدن در باس فایت، حتما باید تعداد Waddle Deeهای جمع شده در آن محیط به رقم مورد نظر رسیده باشد. ازطرفی هاب بازی شامل ساختمان‌های مختلف می‌شود که باتوجه به تعداد Waddle Deeهای جمع شده، آزاد می‌شوند. برای مثال، ساختمان ارتقای مهارت‌های کربی یا رستوران بازی و ساختمان‌های دیگر که آزاد کردن هرکدام از آن‌ها، ویژگی مخصوصی را ارائه می‌دهد. درواقع تیم سازنده سعی کرده برای تلاش بیشتر بازیکن، پاداش‌های مخصوص و ارزشمندی را ارائه دهد و در این راه موفق بوده است.

تمامی موارد ذکر شده خبر از محتویات قابل قبولی می‌دهد که می‌تواند بازیکنان را ۱۲ الی ۱۵ ساعت سرگرم کند، اما سؤال اصلی این است که آیا این محتویات کارکرد مناسبی درکنار طراحی مراحل و ساختار مهارت‌های کربی دارد؟ آیا با محصول سرگرم کننده‌ای طرف هستیم؟ طراحی مراحل بازی خلاقیت بسیار بالایی داشته و نوع قرارگیری موانع در محیط، به‌گونه‌ای است که هم کاربران معمولی و هم آن دسته از بازیکن‌هایی که به‌دنبال چالش هستند، می‌توانند از لحظه به لحظه بازی لذت ببرند. کربی همچنان ظاهر و کارهای بامزه خود را حفظ کرده است. هر مرحله دارای بخش‌‌هایی است که برای پشت سر گذاشتن آن‌ها، باید خود را در ظاهر یکی از اشیاء ویژه بازی در بیاورید. به‌عبارتی کربی با بلعیدن وسیله‌های مختلف مثل ماشین، هواپیما و موارد دیگر، خود را به شکل آن‌ها در می‌آورد. حال از این‌طریق می‌توانید بعضی از چالش‌های درنظر گرفته شده را کامل کنید یا مسیر اصلی را پیش ببرید.

از نظر بصری، Kirby and the Forgotten Land دارای محیط‌های رنگارنگ و شاداب است بوده و حس و حال خوبی را ارائه می‌دهد. همچنین طراحی محیط‌های بازی هم متنوع است و هرکدام از آن‌ها ساختار پساآخرالزمانی متفاوتی را ارائه می‌دهند. بااین‌حال دشمنان و مینی باس‌های بازی می‌توانستند تاحدی متنوع‌تر باشند. این در حالی است که باس‌های اصلی، طراحی بسیار منحصربه‌فردی داشته و به روش‌های مختلفی شما را به‌چالش می‌کشند. از نظر فنی، Kirby and the Forgotten Land فاقد افت فریم یا باگ خاصی است و چه تو حالت اتصال به داک و چه حالت پرتابل، تجربه‌‌ای روان را ارائه می‌دهد.

موسیقی یکی از اجزای جدانشدنی Kirby and the Forgotten Land است و درطول تجربه خود مدام موسیقی‌های گوش‌نوازی پخش می‌شود و نکته جالب، هم‌خوانی بسیار خوب موسیقی با باس‌فایت یا محیط مورد نظر است. ازاین‌رو ترکیب موسیقی با طراحی‌های محیطی و همچنین درکنار آن ساختار بامزه و خنده‌دار بازی، سبب شده تا تناقضی دلنشین و درگیرکننده‌ای به‌وجود آید. در انتها Kirby and the Forgotten Land محصولی است که می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بهترین بازی‌های پلتفرمینگ عرضه شده روی نینتندو سوییچ و یکی از بهترین نسخه‌های کربی اشاره کرد. اگر نینتندو سوییچ دارید، حتما Kirby and the Forgotten Land را در فهرست بازی‌های خود قرار دهید.