بررسی بازی Company of Heroes 3

مجموعه Company of Heroes، بدون شک یکی از مهم‌ترین نام‌ها در بین بازی‌های استراتژی است. زمانی که نسخه اول این مجموعه در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، به‌لطف داشتن کمپین بسیار جذاب و همینطور ویژگی‌های مثبت زیاد دیگر، به محبوبیت فوق‌العاده‌ای دست یافت و خیلی‌ها برای مدت زمان طولانی از آن لذت بردند و نامش برای همیشه در بین آثار استراتژی موفق ثبت شد. پس از آن نوبت به نسخه دوم رسید که به اندازه بازی اول انقلابی و فوق‌العاده نبود ولی هنوز هم می‌شد لذت زیادی از آن برد. حال استودیو رلیک و شرکت سگا، Company of Heroes 3 را روانه بازار کرده‌اند؛ اما آیا این بازی می‌تواند موفقیت نسخه‌های قبلی را تکرار کند؟ در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.

Company of Heroes 3 یک بار دیگر ما را به دوران جنگ جهانی دوم می‌برد؛ نبردی که بارها و بارها در بازی‌هایی با سبک‌های مختلف آن را تجربه کرده‌ایم و خیلی‌هایمان، کاملا با تاریخ و جزییات این جنگ وحشتناک آشنا هستیم. رلیک اما این بار، سعی کرده تا بخش‌هایی نسبتا کم‌تر شناخته‌شده از این جنگ را در بخش کمپین بازی به‌تصویر بکشد. به همین دلیل یکی از ماموریت‌های داستانی بازی ما را به کشور ایتالیا می‌برد و در دیگری هم به شمال آفریقا می‌رویم.

بدون شک متفاوت‌ترین چیزی که در Company of Heroes 3 به‌نسبت نسخه‌های قبلی مجموعه تجربه خواهید کرد، کمپین مربوط به کشور ایتالیا در بازی است. در اینجا خبری از آن مراحل از پیش تعریف‌شده و آشنای کمپانی آو هیروز نیست و جای آن را یک نقشه عظیم از این کشور با ماموریتی هم‌سبک آنچه که در کمپین‌های سری توتال وار تجربه می‌کنیم، گرفته است. بازیکنان در روی این نقشه و در حالتی نوبتی، باید به مرور شهر‌ها و بخش‌های مختلف ایتالیا را در قالب نیرو‌های آمریکایی و صدالبته با پشتیبانی بریتانیایی‌ها تصرف کنند تا در نهایت به شهر رُم برسند. ایده این بخش نوید‌بخش ارائه تجربه‌ای متفاوت است که مخصوصا اگر از علاقه‌مندان به بازی‌های توتال وار و کمپین نوبتی آن باشید، هیجان‌انگیز به‌نظر می‌رسد؛ با این حال این ایده در عمل از ضعف‌هایی هم رنج می‌برد.

در ابتدا، همه‌چیز خوب و جذاب به‌نظر می‌رسد. ژنرال‌های شما هرکدام ایده‌هایی برای چگونگی پیشروی در ایتالیا دارند و مثلا در حالی که یکی از آن‌ها طرفدار پیشروی بدون توقف به سمت رُم است، دیگری سعی می‌کند تا این پیشروی به مرور و با گرفتن نقاط استراتژیک و مهم همراه باشد. این وسط فرمانده نیرو‌های پارتیزان و مقاومت محلی هم پس از مدتی وارد داستان می‌شود و درخواست‌های مختلفی از شما دارد. البته وقتی صحبت از داستان می‌شود، نباید انتظار روایت خیلی خاصی را داشته باشیم و حتی تصمیم‌هایی هم که باید گرفت، بیش‌تر در تعیین ماموریت‌های اصلی و فرعی نقش دارند و اتفاق داستانی خیلی خاصی در این کمپین بازی، به جز اینکه باید رُم را تصرف کنید، رخ نمی‌دهد. اما مهم‌تر از بحث داستان که معمولا هم کسی انتظار زیادی از این حیث از یک بازی استراتژی ندارد، جزییات و روند کلی این بخش از بازی است.

در کمپین ایتالیا، اوایل چیزهای زیادی برای سرگرم کردن مخاطب وجود دارد. بازیکنان می‌توانند نیرو‌ها رو به هر شکلی که می‌خواهند در نقشه کلی حرکت دهند و برای تصرف شهر‌ها یا مبارزه با نیرو‌های دشمن، وارد حالت استراتژی همزمان یا همان Real Time شوند. برای آن دسته از نبرد‌هایی که نقش داستانی در بازی دارند و مثلا باید یک شهر مهم را تصرف کنید، شاهد مراحلی با ساختار درست و حسابی هستیم که شامل گرفتن نقاط حساس شهر، از بین بردن دشمنان و مواردی از این دست می‌شوند. اما برای موارد دیگر، مراحلی تصادفی ساخته می‌شوند که در آن‌ها یا باید مثل یک حالت Skirmish نیرو بسازید و پایگاه دشمن را خراب کنید یا نقاط لازم برای رسیدن به پیروزی را نگه دارید و کارهایی از این قبیل. راستش را بخواهید، این کارها پس از مدتی تکراری و واقعا خسته‌کننده می‌شوند؛ چرا که پس از مدتی حتی نقشه‌ها هم تکرار می‌شوند و با در نظر داشتن اینکه تمام کردن این کمپین می‌تواند چیزی حدود ۳۰ ساعت هم طول بکشد، انجام دادن چندین و چند باره کارهای تکراری باعث از بین رفتن جذابیت اولیه آن می‌شود.

از طرف دیگر، خود حالت نوبتی کمپین هم فاقد آن جزییات و پیچیدگی‌های لازم است که از چنین تجربه‌ای انتظار می‌رود و نمونه بارز آن بازی‌های توتال وار هستند. در کمپین ایتالیا Company of Heroes 3 کل فعالیت شما در نقشه نوبتی در ساخت نیرو‌های جدید، تصرف شهر‌ها یکی پس از دیگری و مقابله با دشمنان خلاصه می‌شود و رابط کاربری این بخش هم گاهی انقدر شلخته است که کارهایی مثل ارتقا نیرو‌ها با مهارت‌های جدید را به شکلی بی‌مورد سخت و آزاردهنده می‌کند. نیرو‌های دشمن هم معمولا چالش خیلی خاصی برای شما ایجاد نخواهند کرد و به جز چند مورد از پیش برنامه‌ریزی‌شده که باید از شهر‌های مهم دفاع کنید، آن‌ها تلاشی برای اذیت کردن شما نخواهند داشت و چالش اصلی، سر نرفتن حوصله در مسیر تصرف شهر‌های بیش‌تر و در نهایت رسیدن به رُم است!

در کل ایده داشتن یک کمپین با تلفیق حالت‌های نوبتی و همزمان مورد جالبی است که در چند ساعت اولیه هم واقعا جذاب و ارزشمند است ولی به مرور، جذابیت اولیه آن رنگ می‌بازد و جایش را به انجام مداوم کارهای تکراری می‌دهد. اما کمپین دوم بازی، ما را به شمال آفریقا و به‌طور دقیق‌تر نزدیکی مصر و لیبی می‌برد؛ جایی که نیرو‌های ایتالیایی در تصرف این مناطق به مشکل خورده‌اند و به همین دلیل آلمان ژنرال رومل را به همراه نیرو‌های زرهی‌ها پانزر به اینجا می‌فرستند. قرار گرفتن در نقش یک فرمانده نازی تجربه متفاوتی است که سازندگان سعی در ارائه آن داشته‌اند و داستان به معنی آنچه که باید باشد، در این کمپین نقش پررنگ‌تری دارد و بیش‌تر مشکلات و رنج‌هایی را که مردم این منطقه در زمان جنگ جهانی دوم داشته‌اند، به‌تصویر می‌کشد.

کمپین شمال آفریقا ساختار نوبتی ندارد و به‌جای آن، شاهد همان ساختار مرحله‌ای آشنای کمپانی آو هیروز‌های قدیمی هستیم. همچنین اینجا به دلیل جریان داشتن وقایع در آفریقا، نقشه‌ها وسعت بیش‌تری دارند و محدود به محیط‌های فقط شهری نیستند و به همین دلیل به‌نوعی روح تازه‌ای به تجربه بازیکن می‌دمند و آن یکنواختی مراحل کمپین ایتالیا پس از گذشت چند ساعت را در اینجا حس نخواهید کرد. نبرد‌های این کمپین هم بیش‌تر حول محوریت تانک‌ها و تجهیزات زرهی است و آنچه را که واقعا در نبرد‌های آفریقا در جنگ جهانی دوم رخ داده است، به‌خوبی منتقل می‌کند. در کل کمپین شمال آفریقای بازی تجربه‌ای است که حس و حال کمپانی آو هیروز‌های قدیمی را دارد و می‌توان از تجربه آن لذت خوبی برد.

اما جدا از بحث کمپین‌ها و کیفیت‌ آن‌ها، در یک بازی استراتژی هیچ‌چیز مهم‌تر از ارائه یک گیم‌پلی تا جای ممکن متعادل، متنوع و عاری از ایراد نیست؛ چرا که معمولا افراد حرفه‌ای‌تر این سبک از بازی‌ها، آن‌ها را برای تجربه طولانی‌مدت به شکل آنلاین و چندنفره تهیه می‌کنند و باید ببینیم آیا تجربه ۶۰ دلاری Company of Heroes 3 در این زمینه موفق ظاهر شده است یا خیر. بازیکنان می‌توانند Company of Heroes 3 را به شکل آفلاین و در حالت Skirmish با طراحی سناریو‌های مختلف تجربه کنند یا سراغ حالت‌های آنلاین و Co-Op آن بروند که در اولی، باید به نبرد با سایر بازیکنان برویم و در دومی هم می‌توان همراه با بازیکنان واقعی، با دشمنان کنترل‌شده به‌وسیله هوش مصنوعی مبارزه کرد. Company of Heroes 3 از حیث نقشه‌ها، تنوع مناسبی دارد. نقشه‌هایی با وسعت مختلف و همینطور فضای کلی متفاوت از هم در بازی در دسترس هستند که برای شروع کافی خواهند بود و به‌لطف پشتیبانی از مادها، می‌توان انتظار داشت که خیلی زود محتویات بیش‌تری هم برای آن ساخته شود.

تجربه کلی گیم‌پلی ارائه‌شده در Company of Heroes 3، کاملا یادآور آن چیزی است که همیشه در بازی‌های این مجموعه دیده‌ایم. چهار ارتش مختلف در بازی دسترس هستند که شامل آمریکا، بریتانیا، ورماخت و آفریکاکورپ (ارتش آفریقای نازی‌ها) می‌شوند. هرکدام از این گروه‌ها مهارت‌ها و نیرو‌های منحصربه‌فرد خود را دارند و بازی کردن با آن‌ها حس و حال متفاوتی به مخاطب خواهد داد. برای مثال با اینکه هم ورماخت و هم آفریکاکورپ از نیرو‌های نازی هستند، ولی حتی بازی کردن با این دو هم کاملا تجربه متفاوتی است. از آن مهم‌تر اینکه درست است در کل با بازی طرف هستیم که تانک‌ها و تجهیزات سنگین زرهی و خودرویی قدرت بالاتری در آن دارند و نیرو‌های پیاده خیلی وقت‌ها نمی‌توانند عامل تعیین‌کننده‌ای در نبرد‌های مستقیم باشند، ولی برای هر چهار گروه تجهیزاتی در نظر گرفته شده که بتوانند در نبرد با یکدیگر، وضعیت نسبتا متعادلی داشته باشند. قطعا مثل هر بازی استراتژی دیگری در زمان عرضه، در Company of Heroes 3 هم کمی مشکلات عدم تعادل دیده می‌شود ولی این مشکلات به‌حدی نیستند که در نتیجه نبرد‌ها تاثیرگذار باشند.

Company of Heroes 3 یک سری ویژگی‌های جدید مهم هم دارد؛ در حالت‌های تک‌نفره بازی شامل کمپین‌ها یا بخش Skirmish، قابلیتی به نام توقف تاکتیکی برای بازی در نظر گرفته شده که حسابی هم کاربردی است. با این قابلیت گیمر می‌تواند بازی را متوقف و برای نیرو‌های مختلف، دستور‌های متفاوتی لحاظ کند. برای مثال می‌توانید هر گروه از سرباز‌هایتان را به پشت یک سنگر هدایت کنید یا تانک‌ها را به‌شکلی قرار دهید که قسمت مقاوم‌تر زره آن‌ها، رو به دشمنان باشد و آسیب کم‌تری دریافت کنند. پس از به جریان انداختن بازی، نیرو‌ها این دستور‌ها را اجرا خواهند کرد و این ویژگی می‌تواند حسابی در نبرد‌های سنگین کمک‌حال گیمر باشد. با این حال یک مورد اساسی اینجا به چشم می‌خورد و آن،‌ باگ‌هایی است که گاهی نیرو‌ها درگیر آن‌ها می‌شوند و بیش‌تر از هر چیزی هم در پیدا کردن مسیر خودش را نشان می‌دهد. برای مثال گاهی به نیرو‌ها دستور می‌دهید تا به نقطه‌ای خاص بروند و آن‌ها از عجیب‌ترین مسیر ممکن خودشان را به آن نقطه می‌رسانند؛ در نتیجه برخی از نیرو‌ها زودتر به محل می‌رسند و ممکن است به همین دلیل هم گرفتار دشمنان شوند.

این ایراد بیش‌تر از همه زمانی که در نقشه‌های شهری با ساختمان‌های زیاد مشغول بازی باشید خودش را نشان می‌دهد و می‌تواند رسما تمام آنچه را که در ذهن داشتید، خراب کند. از طرف دیگر به دفعات خیلی کم باگی پیش آمد که برخی از نیرو‌ها، کلا مسیر را گم می‌کنند و هرچقدر هم تلاش کنید، در گوشه‌ای دیگر از نقشه مشغول کار خودشان می‌شوند! فارغ از این مشکل، بقیه موارد در روند کلی Company of Heroes 3 واقعا خوب است. هسته اصلی گیم‌پلی همان تجربه آشنای همیشگی با محوریت گرفتن نقاط مهم نقشه برای کسب منابع و بعد هم سازماندهی درست نیرو‌ها است. نبرد‌ها هیجان بالایی دارند و اگر هوش مصنوعی اجازه بدهد و بتوانید به شکلی که می‌خواهید نیرو‌هایتان را مدیریت و هدایت کنید، جزییات ارزشمند زیادی هستند که واقعا حس یک بازی با استراتژی و تاکتیک را می‌دهند؛ مثلا اینکه نیرو‌ها را پشت چه نوع سنگری مستقر کنید یا اینکه چینش تانک‌ها به چه شکلی باشد و حتی چطور از تجهیزاتی مثل توپخانه بهره ببرید، نقش مهم و کلیدی در تعیین پیروز نبرد‌ها دارند و تجربه‌ای واقعا هیجان‌انگیز و گاهی حتی پُرتنش را ارائه می‌دهند.

تنوع خوب گروه‌ها با نیرو‌های مختلف و قابلیت‌های ویژه‌ای که با خرج Command Point می‌توان آن‌ها را فعال و استفاده کرد و شامل مواردی مثل پشتیبانی هوایی یا توپخانه‌ای یا حتی درخواست نیرو‌های کمکی می‌شود هم کمک می‌کنند تا این هیجان بیش‌تر شود و چه در نبرد با هوش مصنوعی و چه در رویارویی با بازیکنان واقعی در حالت‌های چندنفره، بتوانید با گرفتن تصمیم‌های درست، لذت شیرین یک پیروزی تاکتیکی را بچشید. Company of Heroes 3 همینطور از نظر فیزیک کلی هم به شکلی است که حس و حال نبرد‌ها را واقعی‌تر ارائه می‌دهد. تقریبا هر چیزی که در نقشه می‌بینید، قابلیت تخریب‌پذیری دارد و مهم‌تر از جلوه و زیبایی این ویژگی،‌ تاثیر آن در گیم‌پلی است و مثلا می‌توانید آتش تانک‌ها را به جایی که دشمنان سنگر گرفته‌اند متمرکز کنید و با از بین بردن سنگر‌ آن‌ها، کار راحت‌تری برای از بین بردن‌شان داشته باشید. صداگذاری خوب و نزدیک به واقعیت انفجار‌ها و شلیک‌ها هم مزید بر علت می‌شود تا حس و حال یک نبرد واقعی و سنگین در جنگ جهانی دوم، به بازیکنان منتقل شود.

سایر جزییات گرافیکی بازی هم در کل وضعیت مناسبی دارند و با اینکه نمی‌توان گفت که همه‌چیز زیبا و واقعا نسل نهمی است، ولی برای یک بازی استراتژی جلوه‌های بصری کاملا مناسب هستند و تنها ایرادی که به جنبه بصری بازی وارد می‌شود، همان بحث طراحی بد رابط کاربری در برخی از قسمت‌ها مثل کمپین نوبتی است. Company of Heroes 3 همینطور در کل روان اجرا می‌شود و مشکل خاصی از این حیث احساس نمی‌شود.

استودیو رلیک طی سال‌ها ثابت کرده که قدرت ساخت یک بازی استراتژی موفق را دارد و خب این موضوع را در Company of Heroes 3 هم می‌توان دید؛ با اینکه بازی ضعف‌هایی مثلا در چگونگی ارائه کمپین نوبتی خود دارد و هوش مصنوعی آن هم گاهی رفتارهای عجیبی نشان می‌دهد، ولی تجربه کلی ارائه‌شده جذاب، به معنی واقعی کلمه استراتژیک و حسابی هم درگیر‌کننده است. مخصوصا پس از اینکه مدتی درگیر تجربه چندنفره یا حتی Skirmish بازی شوید، برخی از ضعف‌های آن در کمپین هم فراموش می‌شود. Company of Heroes 3 قطعا جای بهتر شدن با آپدیت‌های بعدی را دارد ولی در وضعیت فعلی هم تجربه استراتژی خوش‌ساختی است که مخصوصا برای طرفداران همیشگی این مجموعه، تجربه آن پیشنهاد می‌شود.

بررسی بازی روی کامپیوتر صورت گرفته است.