بررسی بازی Avatar: Frontiers of Pandora؛ آواتار به سبک یوبیسافت

اگر به سال‌های اخیر کارنامه یوبیسافت در ساخت بازی‌های داستان محور نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که از یک جایی به بعد یوبیسافت فرمول موفق خود را در تمامی آثار مورد نظر استفاده کرد و صرفا شکل و شمایل آن بازی تغییر پیدا می‌کرد. متاسفانه یوبیسافت حتی همان فرمول دوست داشتنی را هم در بعضی از بازی‌های خود به خوبی اجرا نمی‌کرد و در نتیجه کاربر نمی‌توانست سرگرمی مورد نظر خود را به‌دست آورد.

برای حمایت از زومجی ویدیو را از یوتوب تماشا کنید

زمان معرفی Avatar: Frontiers of Pandora، دقیقا همین نگرانی وجود داشت. اینکه یوبیسافت مجددا فرمول استفاده شده در بازی‌هایی مثل Far Cry 3 یا حتی Assassin’s Creedهای قدیمی را این بار در دنیای آواتار قرار داده است تا اقتباس خود را بدون ذره‌ای نوآوری دراختیار مخاطب قرار دهد. البته که عدم نوآوری در بازی‌های ویدیویی مورد بدی نیست و تابه‌امروز بازی‌های بسیاری را دیده‌ایم که نوآوری نداشته‌اند، اما تجربه‌ی بسیار خوب و دلچسبی را ارائه کرده‌اند. Avatar: Frontiers of Pandora محصولی است که می‌توانست تجربه‌ی عالی‌ای باشد، اما یوبیسافت آنطور که انتظار می‌رفت به آن توجه نکرده است.

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که تعدادی از بچه‌های قبیله سارنتو ناوی‌ها در پایگاه انسان‌ها در سرزمین پاندورا به سر می‌برند. جان مرسر که به همراه دکتر آلما کورتز TAP را راه‌اندازی کرده بودند، سعی داشته به‌واسطه‌ی سفیرهایی از میان ناوی‌ها، با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. حال هدف مرسر این بود که بچه‌ها را بزرگ کند و در قالب سفیرهایی برای انسان‌ها، اهداف خود را پیش ببرد. این در حالی است که بچه‌های قبیله سارنتو به هیچ‌وجه با مرسر همکاری نمی‌کردند و قصد فرار داشتند. بااین‌حال همه چیز مطابق میل آن‌ها پیش نرفت.

از آن طرف شخصیت منفی Frontiers of Pandora پرداختی که در خور یک شخصیت شرور باشد، ندارد و مخاطب به هیچ‌وجه با او ارتباط برقرار نمی‌کند. کلیت داستان Avatar: Frontiers of Pandora از همان نقطه شروع مشخص است. از همان ابتدا می‌توان پایان را تاحد بسیاری پیش‌بینی کرد و متاسفانه استودیو مسیو اینترتینمنت یوبیسافت نتوانسته با وجود قابل پیش‌بینی بودن، اقتباس داستانی مناسبی را دراختیار مخاطب قرار دهد.

کمان‌های بازی جدا از تیر اصلی خود، یک تیر ثانویه هم در اختیار دارند تا در مبارزات از آن‌ها استفاده کنید و تیر ثانویه کمان‌های جدیدتر در هر نوع، می‌تواند متفاوت باشد. این مورد برای اسالت رایفل و شاتگان بازی هم صدق می‌کند. درکنار موارد ذکر شده، موانع محیطی هم در نبردها کمک حال شما خواهند بود یا حتی می‌توانید از آن‌ها برای پرت کردن حواس دشمنان استفاده کنید. درخت مهارت‌ها هم به گیم‌پلی و نوع بازی کردن شما کمک بسیاری کرده است. می‌توانید کاراکتر خود را از نظر تدافعی، تهاجمی یا حتی پرواز با ایکران (Mount شما در داخل بازی)، ساخت و ساز و گشت‌و‌گذار قوی‌تر و بهتر کنید. همچنین یک شاخه مخصوص هم در درخت مهارت‌های بازی قرار گرفته که صرفا با انجام مأموریت‌های اصلی و فرعی و کسب اسکیل پوینت، نمی‌توانید آن‌ها را آزاد کنید.

سیستم مبارزات بازی حتی به هنگام استفاده از ایکران و درحالی که مشغول پرواز کردن هستید، جذابیت خود را دارد. درکل Mount قهرمان داستان طراحی بسیار خوبی داشته و لذت پرواز کردن و گشت‌و‌گذار در محیط‌ها را دوچندان کرده است. سیستم لول آپ کاراکتر اصلی و افزایش قدرت جدا از درخت مهارت‌ها به آرمور و تجهیزاتی که بر می‌دارید، بستگی دارد. هرقدر که آیتم‌های ارزشمندتری را کسب کنید، قدرت شما افزایش پیدا کرده و در مبارزات بازی شرایط بهتری خواهید داشت. یکی دیگر از مشکلات گیم‌پلی Avatar: Frontiers of Pandora به رابط کاربری نقشه بازی مربوط می‌شود. در حالت عادی یک مینی‌مپ معمولی در بالای صفحه‌نمایش طراحی شده که هرجا از نقشه بازی را علامت‌گذاری کنید، این مینی‌‌مپ جهت مسیر را نشان می‌‌دهد.

Avatar: Frontiers of Pandora یک بازی میان‌نسلی است، اما جلوه‌های بصری آن رضایت‌بخش است. نورپردازی و دقت به جزئیات محیطی سبب شده محیط‌های چشم‌نوازی را مشاهده کنیم. البته که تیم سازنده می‌توانست کمی بیشتر به جزئیات سلاح‌های اسالت رایفل و شاتگان دقت کند. مأموریت اصلی و فرعی بازی هم پاداش بسیار خوبی را دراختیارتان قرار می‌دهند، اما مأموریت‌های اصلی طراحی متنوعی ندارند. البته که مأموریت‌های فرعی Avatar: Frontiers of Pandora هم معمولا ساختار کوچک شده مأموریت‌های اصلی است. ازاین‌رو در طول تجربه ۳۰ الی ۴۰ ساعته خود از بازی جدید یوبیسافت به دفعات متعددی تکرار مکررات را مشاهده خواهید کرد که به‌لطف سیستم مبارزات بازی، تاحدی قابل تحمل هستند. از نظر فنی، Avatar: Frontiers of Pandora دارای باگ‌های متعددی است، اما این باگ‌ها به‌گونه‌ای نیستند که روی پیشرفت شما تأثیرگذار باشد و نتوانید یک مأموریت را به پایان برسانید. روی پلی استیشن 5 و حالت کسب نرخ فریم بهتر، Frontiers of Pandora تجربه‌ای روان را ارائه می‌‌دهد، اما در اندک بخش‌های بازی افت فریم‌های جزئی به چشم می‌خورد.

موسیقی‌های Avatar: Frontiers of Pandora جذاب و شنیدنی است و به‌خوبی اتمسفر بازی را به مخاطب القا می‌کنند. صداگذاری‌های بازی هم طراحی مناسبی دارند. افکت‌های صوتی انفجار، شلیک، رعد و برق و موارد مشابه، به‌گونه‌ای است که روی بهتر شدن گیم‌پلی و تجربه مخاطب تأثیرگذار است. در انتها، Avatar: Frontiers of Pandora آن محصولی نیست که بتواند تمامی مخاطبان بازی‌های اکشن ماجراجویی را سرگرم کند. سیستم مبارزات بازی عمیق و درگیر کننده است، اما مشکلات فنی، روایت داستان و طراحی دشمنان جلوی بی نقص بودن Frontiers of Pandora را گرفته است.

بررسی بازی باتوجه به نسخه پلی استیشن 5 انجام شده و کد آن توسط ناشر در اختیار زومجی قرار گرفته است