بررسی بازی Sumerian Six؛ جنگ جهانی تاکتیکی تخیلی

گیمرهای قدیمی خیلی خوب با بازی‌های تاکتیکی ریل‌تایم آشنا هستند؛ آثاری مثل کماندوز یا نسخه‌های قدیمی دسپرادوس نقش پررنگی در خاطره‌های این افراد دارند. با این حال بازی‌های سبک برای مدتی نسبتا طولانی عملا به فراموشی سپرده شده بودند تا اینکه استودیو می‌می‌می گیمز با آثاری چون Shadow Tactics و در ادامه هم دسپرادوس ۳ و شدو گمبیت توانست روح تازه‌ای به آن بدمد. متاسفانه این استودیو هم چندی پیش رسما تعطیل شد ولی اگر دلتان برای بازی‌هایش تنگ شده است، Sumerian Six از استودیو آرتیفیسر را که اخیرا به‌وسیله دیوالور دیجیتال منتشر شده است، نباید از دست بدهید.

لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد بیش‌تر راجع به آن صحبت کنیم.

برای حمایت از زومجی لطفا ویدیو را در یوتیوب تماشا کنید

Sumerian Six گیمرها را به دوران جنگ جهانی دوم می‌برد؛ اما با کمی چاشنی تخیل. داستان از این قرار است که گروهی از دانشمندان موفق به کشف ماده‌ای ارزشمند شده‌اند که می‌تواند منبعی غنی برای انرژی تمیز و بسیار قدرتمند باشد. اما درست زمانی که این افراد از کشف خود خوشنود هستند، یکی از اعضای تیم که از قضا عضوی مخفی از نازی‌ها است، تمام تحقیقات را می‌دزدد و قصد دارد از آن‌ها برای تولید سلاح‌هایی قدرتمند برای نازی‌ها استفاده کند. اینجاست که اعضای گروه تصمیم می‌گیرند به دل آلمانی‌ها بزنند و جلوی ساخته شدن این سلاح را بگیرند.

برای شنیدن یک داستان خوب خیلی نباید روی Sumerian Six حساب باز کنید؛ چرا که روایت بازی بیش‌تر بهانه‌ای برای خلق ماموریت‌های مختلف آن و رفتن شخصیت‌ها از محیطی به محیط دیگر است. حتی هر از گاهی هم که بازی سعی می‌کند تا کمی قصه خودش را جدی بگیرد و مثلا روی رابطه خواهر و برادری دوتا از شخصیت‌ها تمرکز کند، ضعف در دیالوگ‌نویسی‌ها و نبود جذابیت ذاتی در خود داستان خیلی زود حوصله مخاطب را سر می‌برد. اما وقتی روی خود مراحل بازی تمرکز کنیم، Sumerian Six حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

از همان اولین مرحله‌ای که در Sumerian Six آغاز کنید، متوجه شباهت زیاد بازی به ساخته‌های می‌می‌می گیمز خواهید شد و کاملا مشخص است که بازی الهام زیادی از این بازی‌ها گرفته است. این موضوع حتی در سبک طراحی بصری بازی هم صدق می‌کند و فضاسازی برخی از مرحله‌های بازی، شباهت زیادی مخصوصا به شدو گمبیت دارد. البته این موضوع اصلا و ابدا بد نیست و می‌می‌می گیمز استانداردهایی برای سبک تاکتیکی تعریف کرده بود که اصلا اشکالی ندارد اگر یک استودیو بتواند به‌درستی از آن‌ها برای خلق اثر خودش استفاده کند و Sumerian Six تا حد زیادی واقعا هم در این کار موفق بوده است.

یکی از ویژگی‌های خوب Sumerian Six، تنوع مناسب ۶ شخصیت قابل‌بازی آن است. سازنده‌های بازی با اضافه کردن کمی چاشنی تخیل به فضای جنگ جهانی دومی این بازی، مهارت‌های جالبی برای کاراکترهای آن در نظر گرفته‌اند. برای مثال یکی از شخصیت‌های بازی می‌تواند هر زمان که خواست تبدیل به یک خرس شود و از این طریق حتی قوی‌ترین دشمنان را هم لت و پار کند؛ البته به قیمت ایجاد کلی سر و صدا! یکی دیگر از شخصیت‌های بازی می‌تواند وارد بدن دشمنان شود و مسیر را بدون دیده شدن همراه آن‌ها طی کند یا کاراکتری دیگر، توانایی نامرئی شدن برای مسافت مشخصی را دارد.

ویژگی که این موضوع را تکمیل می‌کند و باعث می‌شود این تنوع کاراکترها به‌خوبی در خدمت گیم‌پلی قرار بگیرد، آزادی‌عمل خوبی است که بازی به گیمرها برای انجام مراحل می‌دهد. در بسیاری از مراحل بازی، Sumerian Six صرفا هدف نهایی شما را مشخص می‌کند و این خودتان هستید که تصمیم می‌گیرید چطور مسیر رسیدن به این هدف را طی کنید. با اینکه تمرکز اصلی بازی روی مخفی‌کاری است و کلا ماهیت این نوع بازی‌ها با مخفی‌کاری گره خورده است، ولی Sumerian Six حتی شما را همیشه مجبور به انتخاب این شیوه هم نمی‌کند و مثلا گاهی می‌توانید با به جان خریدن ریسک این کار و سنجش همه جنبه‌های آن، سلاح‌های گرم برخی از کاراکترها را بیرون بکشید و چند دشمنی را به این شکل از بین ببرید.

بسیاری از مکانیک‌های آشنای سبک تاکتیکی در Sumerian Six هم استفاده شده است. مثلا یکی از مهم‌ترین این موارد امکان متوقف کردن زمان بازی و دادن دستورهای مختلف به شخصیت‌های مختلف است تا با از سر گرفتن بازی، این کاراکترها دستورها را همزمان اجرا کنند و بتوانید در آنِ واحد چند دشمن را از بین ببرید. البته که گاهی هم هوش مصنوعی بازی دچار مشکل می‌شود؛ چه از سمت کاراکترهای خود شما و چه از سمت دشمنان و همین باعث به‌هم ریختن برنامه‌هایتان می‌شود که خوشبختانه به‌دلیل وجود قابلیت سیو و لود سریع، می‌توانید پس از کارهای ریسکی بازی را ذخیره کنید و مجبور به تکرار کامل مرحله یا انجام آن از چک‌پوینتی قدیمی نشوید.

در Sumerian Six همچنین سطح چالش‌های بازی هم در استاندارد مناسبی است. جدا از اینکه بازی چند درجه سختی دارد و همین می‌تواند بهانه‌ای برای بیش از یک بار تجربه کردن آن باشد، در طول خود مراحل بازی هم به مرور چالش‌های جالبی پیش‌روی گیمر قرار می‌گیرند که مانع از یکنواختی آن می‌شوند. مثلا در حالی که حس می‌کنید با قابلیت‌هایی که شخصیت‌هایتان در اختیار دارند به‌راحتی قادر خواهید بود محیطی را پاک‌سازی کنید، بازی از یک نوع جمر رونمایی می‌کند که تمام این مهارت‌ها را از کار می‌اندازد و پیش از هر کاری، باید خود آن را غیرفعال کنید. خلاقیت‌های اینچنینی تا پایان بازی دیده می‌شوند و عامل محیطی در سرزنده ماندن روند کلی آن هستند.

همانطور که پیش‌تر هم اشاره کردم، Sumerian Six از نظر بصری هم بازی خوبی است و جزییات گرافیکی آن برای اثری در سبک خودش سطح مناسبی دارند. این وسط موضوعی که بیش‌تر از همه به‌چشم می‌آید، تنوع محیطی خوب مراحل بازی است؛ به طوریکه در مرحله‌ای درگیر نبرد در زمینی برفی هستیم و بلافاصله بازی ما را به محیطی سرسبز و جنگلی می‌برد و پس از آن هم نوبت به صحرایی در آفریقا می‌رسد. البته این تعریف و تمجید را نمی‌توان در مورد موسیقی‌های بازی داشت؛ چرا که آهنگ‌های انتخاب‌شده برای Sumerian Six واقعا مناسب سبک یا فضاسازی آن نیستند و بیش‌تر حس و حال موسیقی یک اثر شوتر اول‌شخص با ریتم تُند را دارند.

به‌طور کلی، در روزهایی که استودیو می‌می‌می گیمز تعطیل شده است و دیگر شاهد بازی جدیدی از آن‌ها نخواهیم بود، وجود اثری مثل Sumerian Six برای طرفداران سبک تاکتیکی ریل‌تام نعمت بزرگی است. بازی هرچند مشکلاتی هم دارد، ولی در المان‌های مهم و اصلی این سبک واقعا کیفیت خوبی ارائه می‌دهد و افرادی که عاشق چینش استراتژی و تاکتیک‌های نبردی در بازی‌های این سبک هستند، قطعا لذت زیادی از بازی کردن Sumerian Six خواهند برد.