بررسی بازی Shin Chan: Shiro and the Coal Town؛ برای عاشقان انیمه

این روزها و پس از تجربه برخی از بازی‌های سنگین اخیر، Shin Chan: Shiro and the Coal Town دقیقا همان چیزی بود که به آن نیاز داشتم. پس از دقایق دلهره‌آور راهروهای تاریک و ترسناک سایلنت هیل ۲ یا دانجن‌های دیابلو ۴، این ساخته استودیو h.a.n.d., Inc. تجربه‌ای بود که بی‌هیچ ذهنیت و پیش‌فرضی به سراغش رفتم و خدا می‌داند که چه لذت خوبی هم از آن بردم.

نمی‌دانم نسل جدید چقدر با این موضوع همذات‌پنداری می‌کنند، ولی برای هم سن و سال‌های من همیشه خانه پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها حکم مکان مقدسی را داشت. خانه‌های قدیمی با حضور این افراد، آرامش خاصی داشتند که این روزها خلا آن در زندگی خیلی از ما حس می‌شود و Shin Chan: Shiro and the Coal Town به‌نوعی دقیقا تداعی‌گر این حس است. حتی داستان بازی هم حال و هوایی برگرفته از این موضوع دارد؛ به طوریکه در آن شخصیت شینسوکه که کودکی ۵ ساله است، به دلیل شرایط شغلی پدرش راهی روستای محل تولد او شده و در آن ساکن می‌شوند. شینسوکه در این مکان خیلی زود با پدر بزرگش همراه می‌شود تا ماجراجویی‌های جالبی را باهم تجربه کنند؛ از گرفتن پروانه‌ها و حشرات تا ماهی‌گیری یا حتی گشتن به دنبال سنگی خاص.

شینسوکه یک روز صبح متوجه می‌شود که شیرو، سگش حسابی کثیف شده است و دویدن به دنبال این سگ دوست‌داشتنی، پای او را به شهری صنعتی باز می‌کند که با نام شهر ذغال‌سنگ شناخته می‌شود. شخصیت اصلی بازی در این شهر با کاراکترهای مختلفی آشنا می‌شود و اینجا وظیفه شما است تا راه‌حلی برای مشکلات آن‌ها پیدا کنید. این مشکلات معمولا به دست مخترع شهر حل می‌شوند و اتفاق‌های بامزه زیادی هم لابه‌لای آن‌ها دیده می‌شود؛ مثلا رستورانی که مشتری زیادی ندارد و باید به آن رونق بدهید یا حمام آب گرمی که باید دستگاهی برای گرم‌تر شدن آب آن ساخته شود.

Shin Chan: Shiro and the Coal Town شدیدا حال و هوایی انیمه‌ای دارد که البته طبیعی است؛ چرا که این بازی برگرفته از مانگا و انیمه‌های Crayon Shin-chan است. همین موضوع می‌تواند آن را به تجربه‌ای دلنشین برای طرفداران این مدیوم تبدیل کند. از روایت‌ها و ری‌اکشن‌های اغراق‌شده شخصیت‌ها گرفته تا به‌تصویر کشیدن درست معصومیت‌های کودکانه کاراکتر شینسوکه که بی‌راه نیست بگوییم قطعا انیمه‌ها موفق‌ترین آثار در نمایش درست آن‌ها هستند. سازنده‌ها از حیث شخصیت‌پردازی کاراکترهای بازی واقعا سنگ تمام گذاشته‌اند؛ خود شینسوکه که بی‌نهایت دوست‌داشتنی است و مثلا شاهد هستیم که به دلیل سن پایینش، هنوز در حال یادگیری درست زبان ژاپنی است و همین موضوع موقعیت‌های طنز واقعا بامزه‌ای خلق می‌کند.

این ویژگی مثبت برای سایر کاراکترهای بازی هم صادق است؛ از خانم زیبایی که هر بار موجود جدیدی پیدا کنید دفتر شما را با اطلاعات آن‌ها آپدیت می‌کند تا پدر بزرگ و مادر بزرگ کاراکتر اصلی و حتی شخصیت‌هایی که در شهر ذغال‌سنگ با آن‌ها آشنا می‌شویم و نقش مهمی در پیش‌برد داستان دارند. خود روایت داستان هم با همان حال و هوای شرقی در هم آمیخته و به مرور جزییات آن به شکلی منطقی و درست رونمایی می‌شوند و دنبال کردنش تا انتها را به کاری لذت‌بخش تبدیل می‌کنند.

بازی Shin Chan: Shiro and the Coal Town را از حیث گیم‌پلی می‌توان ترکیبی از ادونچر و شبیه‌ساز دانست. برای حل مشکلات مردم شهر، معمولا باید آیتم‌های مختلفی را از گوشه و کنار دنیای آن پیدا کنید. این آیتم‌ها می‌توانند سبزیجات مختلف برای تهیه یک نوع غذای خاص باشند که پس از دادن آن به نگهبان، مسیر جدیدی برای شما باز می‌شود یا حتی پیدا کردن قطعات وسیله‌ای که مخترع شهر بتواند با ساخت آن گرهی از کار مردم باز کند. بازی به هیچ وجه پیچیده نیست و چالش‌های آن اکثرا بسیار ساده هستند که شاید همین موضوع باعث گارد گرفتن برخی از گیمرها در قبال این اثر شود. با این حال همین روند نسبتا ساده بازی هم در ترکیب با عناصر دیگر آن مثل روایت داستان یا حتی جنبه‌های بصری که از آن‌ها صحبت خواهیم کرد، تجربه در مجموع دوست‌داشتنی و بامزه‌ای خلق می‌کنند که تجربه کردنش ذره‌ای خستگی برای مخاطب در پی ندارد.

اما جنبه‌های شبیه‌ساز بازی، حس و حالی نزدیک به آثاری چون هاروست مون یا انیمال کراسینگ دارند. به مرور زمان شما فعالیت‌های مختلفی را یاد می‌گیرید که شامل گرفتن حشره‌ها با استفاده از تور، ماهیگیری با قلاب مخصوص این کار و حتی کشاورزی می‌شوند. در کنار ماموریت‌های اصلی بازی که جنس آن‌ها را توضیح دادم، این فعالیت‌های جانبی هم با ماموریت‌های فرعی بازی ترکیب شده‌اند. مثلا ممکن است وقتی بخواهید در روستا در مسیری پیش‌روی کنید، کودکی دیگر جلوی راه شما را بگیرد و تنها راه عبور از آنجا، پیدا کردن یک نوع ماهی خاص باشد. این ماموریت‌های جانبی جدا از پاداش خوبی که در قالب پول یا آیتم‌های ارزشمند برای شما به ارمغان می‌آورند، خرده روایت‌هایی هم از جنس داستان‌گویی دارند که دنبال کردن آن‌ها به اندازه خود داستان اصلی بازی ارزشمند است.

در کنار تمام این موارد، Shin Chan: Shiro and the Coal Town از نظر هنری واقعا عالی و درجه‌یک است. زمانی که با شینسوکه مشغول دویدن در محیط‌های روستایی هستید، منظره‌ای بی‌نظیری در اطراف شما به‌تصویر کشیده شده‌اند که می‌توان مدتی غرق تماشای آن‌ها شد. این موضوع برای شهر ذغال‌سنگ هم صدق می‌کند و جزییات ریز و درشت زیادی می‌توان در پس‌زمینه تصاویر آن دید که هرگز هم جذابیت اولیه خود را از دست نمی‌دهند. ویژگی‌های مثبت بصری بازی در رابطه با طراحی بامزه کاراکترها هم صدق می‌کند و کلا از این حیث هم بازی کیفیت خوبی دارد؛ هرچند که برخی محدودیت‌های فنی در آن دیده می‌شود و مثلا بالاترین رزولوشن بازی فول اچ‌دی است.

هم‌راستا با جلوه‌های بصری باکیفیت، سازنده‌های Shin Chan: Shiro and the Coal Town از موسیقی‌هایی متناسب حال و هوای بازی هم بهره برده‌اند. موسیقی‌ها با اینکه واقعا گوش‌نواز هستند، ولی می‌توانستند تنوع بیش‌تری هم داشته باشند و مثلا وقتی مشغول ماجراجویی در روستا برای مدتی طولانی باشید، ممکن است کمی تکراری شدن آهنگ هرچند خوب بازی را حس کنید. این بازی فاقد صداگذاری انگلیسی است و به شخصه معتقدم آثار ژاپنی اینچنینی را بهتر است با همان زبان ژاپنی تجربه کرد. البته که بازی زیرنویس کامل انگلیسی دارد و مشکلی در فهم داستان و دیالوگ‌های آن نخواهید داشت.

در مجموع، Shin Chan: Shiro and the Coal Town اثری بسیار صمیمی، دوست‌داشتنی و آرامش‌بخش است که آن جنس خاص روایت انیمه‌ای را در قالب یک ویدیو گیم به شکلی عالی به‌تصویر می‌کشد. با اینکه شاید کمی نبود چالش، مخصوصا برای مخاطبین بزرگسال، در آن حس شود، ولی اگر شما هم در زندگی روزمره خودتان دنبال کمی آرامش بیش‌تر هستید و می‌خواهید در قالب یک ویدیو گیم از داستانی با شخصیت‌های دوست‌داشتنی لذت ببرید و غرق تماشای منظره‌های بی‌نهایت زیبایی شود، مطمئن باشید که از تجربه Shin Chan: Shiro and the Coal Town پشیمان نخواهید شد.