بررسی نسخه Early Access بازی Sulfur؛ یکی از بهترین روگ‌لایک‌های ۲۰۲۴؟

وقتی برای اولین بار بازی Sulfur را ببینید، احتمالا فکر می‌کنید که با شوتری اول شخص و بانمک مثل Wizordum طرفید؛ ولی واقعیت این است که این بازی برخلاف گرافیک کارتونی و دوست‌داشتنی آن، بازی کاملا جدی، خشن و بی‌رحمی محسوب می‌شود.

سولفور در باطن خود یک بازی روگ‌لایک است؛ بنابراین قرار است در جریان آن زیاد کشته شوید. اما در مورد یک روگ‌لایک معمولی حرف نمی‌زنیم؛ بلکه روگ‌لایکی که به شدت بی‌رحم است و هر بار که کشته شوید، هر چیزی را که لوت کرده باشید از شما می‌گیرد و باید از اولِ اول شروع کنید. موضوعی که قطعا زیاد اتفاق می‌افتد و صفحه You Died را چندین بار خواهید دید.

داستان Sulfur شما را در نقش یک کشیش قرار می‌دهد که شهر او توسط جادوگری به آتش کشیده شده است. حالا با ماشین خود در تعقیب این جادوگر هستید. وقتی در این تعقیب و گریز، تصادف می‌کنید، وارد غاری می‌شوید که جادوگر به آن پناه برده و متوجه می‌شوید که این غار پر از گابلین و موجودات دیگر است. از آنجایی که فعلا نسخه اولیه این بازی را بررسی کردیم، ویدیو یا کات‌سین دیگری که کمی داستان بازی را بیشتر توضیح دهد وجود نداشت و نهایتا می‌توانید با مردم کلیسای نزدیک غار صحبت کنید. البته با توجه به ماهیت بازی و تمرکز آن روی گیم‌پلی، بعید هم است که در آینده چیز دیگری به داستان اضافه شود.

هر مرحله از چند بخش تشکیل شده که با ورود با چاله‌ای طلایی می‌توانید وارد بخش بعدی شوید. هر چقدر که در عمق یک مرحله وارد شوید، دشمنان پیچیده‌تر و سخت‌تر شده و حتی گابلین‌های جادویی هم ظاهر می‌شوند. در بخش آخر باید با غول آن مرحله مبارزه کنید. در جریان بازی و به خصوص وقتی به مرحله چهارم می‌رسید، گردنبند جادویی (تالیسمن) آزاد می‌شود که به کمک آن می‌توانید هر موقع که خواستید به دهکده برگردید. این کار برای فرار از موقعیت‌های سخت مفید است؛ چرا که می‌توانید هر آن چیزی را جمع کرده‌اید برای دور بعدی نگه دارید، ولی در عوض باید بازی را از اول شروع کنید. در حقیقت، لازم است انقدر این کار را تکرار کنید تا به پول و سلاح‌های قدرتمندی برسید تا بتوانید تا پایان بازی بدون مشکلی بروید.

هر بار که در سولفور کشته شوید، همه چیزتان گرفته می‌شود و دوباره به کلیسای ابتدای بازی برمی‌گردید. در این کلیسا یک سری NPC وجود دارد که به طرز مرموزی، «گوشت گابلین» را شما می‌خرند و در ازای آن، سلاح‌ها و جادوهای جدیدی را به شما می‌فروشند. البته هر بار که در جریان بازی کشته شوید، کلیسا پولی را با عنوان «خیریه» را به شما می‌دهد که ظاهرا مقدار آن به مقداری پولی که در جریان بازی جمع کرده‌اید، ربط دارد. این پول به شما کمک خواهد کرد که دور بعدی را با سلاح‌ها و جادوهای بهتری شروع کنید.

نکته جالب اینجاست که با اینکه اکثر دشمنانتان در این بازی، گابلین‌ها و موجودات قرون وسطایی هستند که نیزه و شمشیر دارند، ولی شما با سلاح‌های گرم امروزی مثل کلت، مسلسل و شات‌گان به مبارزه می‌روید و خبری از سپر و تبر نیست. وقتی بازی شروع می‌شود، نه پولی دارید، نه سلاح ویژه‌ای. صرفا یک کلت ضعیف و باید وارد اولین غار شوید. نکته جالب در مورد سلاح‌های بازی این است که هر چقدر بیشتر با سلاح‌ها مبارزه کنید، آن‌ها ارتقا پیدا می‌کنند و حتی یک سلاح بی‌مصرفی مثل همان کلت اول بازی هم می‌تواند به سلاحی کاربردی تبدیل شود. در حقیقت با استفاده مداوم از سلاح‌ها، امکان قرار دادن یک سری قابلیت جدید به آن‌ها آزاد می‌شود. اینکه چه چیزی را به سلاح اضافه کنید، کاملا دست خودتان است. برای مثال می‌توانید صدا خفه‌کن به آن اضافه کرده یا حتی گلوله‌های آن را جادویی کنید.

اما یکی از جذابیت‌های بازی بخش کول پشتی شماست که شباهت زیادی به بازی‌های دیابلو دارد. در این بخش می‌توانید آیتم‌های لوت‌شده را ببینید و مرتب کنید و وسایل مورد نظر مثل لباس، کلاه، کفش و… را تن شخصیت خود کنید. در نظر داشته باشید که کول پشتی خیلی سریع پر می‌شود و احتمالا مجبور می‌شوید بخش زیادی از آیتم‌ها را روی زمین رها کنید. به‌علاوه می‌توانید آیتم‌های خیلی مهمتان را در صندوقچه‌ای در دهکده نگه دارید.

دوباره بحث گرافیک بازی را مطرح می‌کنیم که واقعا یکی از تفاوت‌های اصلی این بازی با دیگر شوترهای جدید است. همه چیز در این بازی طوری طراحی شده که انگار در دل یک کارتون دهه هفتادی قرار داریم. سلاح‌ها، دشمنان، شخصیت‌ها و همه چیز کلا یک حالت به‌اصطلاح «گوگولی» دارند که این روزها دیگر در کمتر بازی‌ای دیده می‌شود. قبل‌تر بازی‌هایی با این جنس گرافیک مثل سری Borderlands را دیده بودیم، ولی Sulfur حتی از Borderlands هم کارتونی‌تر است و انگار جامعه مخاطب آن، بچه‌های زیر ۱۰ سال هستند. البته این تا زمانی صحت دارد که آن را بازی نکرده باشید؛ چرا که به محض شروع بازی متوجه می‌شوید که سولفور یک Doom درون دارد؛ چرا که وقتی گابلین‌ها را با شمشیر تکه‌تکه می‌کنید، تمام امعا و احشای آن‌ها نشان داده می‌شود. به‌طور خلاصه، اگر مثل من، آنقدری مریض هستید که همه قسمت‌های Happy Tree Friends را دیده باشید، دقیقا متوجه مفهوم بازی سولفور خواهید شد: ظاهری برای کودکان، محتوایی برای بزرگسالان.

در نهایت باید بگوییم که Sulfur یکی از بهترین سورپرایزهای امسال بود. برای کسانی که به بازی‌های روگ‌لایک و شوترهای اول شخص علاقه دارند و می‌خواهند یک فرآیند را آنقدر تکرار کنند تا به یک ماشین کشت‌وکشتار تبدیل شوند، سولفور واقعا گزینه جذابی است. فریب گرافیک کارتونی و ساده این بازی را نخورید؛ چرا که تمرکز سازنده این بازی روی گیم‌پلی بوده و از این نظر هم جزو بهترین‌های ژانر خود محسوب می‌شود. در نظر هم داشته باشید که این بازی فعلا به‌صورت Early Access منتشر شده و هنوز قرار است محتوای خیلی زیادی به آن اضافه شود. اگر نسخه نهایی این بازی به همین جذابیت نسخه پیش نمایش باشد، نمره‌ای کمتر از ۹ از من نخواهد گرفت.