بررسی بازی Nikoderiko: The Magical World؛ خدنگ های پر جُنب و جوش

در بسیاری از بازی‌های پلتفرمر، حیوانات مختلفی در نقش شخصیت اصلی قرار می‌گیرند. سونیک یک خارپشت است، در اسپایرو در نقش یک اژدها قرار می‌گیریم، کرش متعلق به گونه‌ای از کیسه‌داران به اسم بندیکوت است و دانکی کونگ هم گوریل است.

معمولا از این دست بازی‌ها با چنین موجوداتی خاطرات خوشی داریم و این آثار توانسته‌اند لحظات خوبی برای بازیکنان رقم بزنند. همین ترکیب برنده باعث شده است سازندگان زیادی تلاش کنند با بهره‌گیری از فرمول مشابه به موفقیت دست یابند.

بازی Nikoderiko: The Magical World جدیدترین نمونه از این آثار است که در آن در نقش خدنگ (Mangoose) قرار می‌گیریم. آیا این بازی توانسته است این فرمول را به خوبی پیاده کند؟ در این مطلب قصد داریم همین موضوع را بررسی کنیم.

نیکو و لونا، شخصیت‌های اصلی بازی باید یک جزیره جادویی را از دست بارون گریمبالد نجات دهند. این بازی حالت تک‌نفره و کو-آپ محلی دارد؛ پس می‌توانید در کنار دوستان خود هم از آن لذت ببرید. کار ساخت بازی برعهده استودیو مستقل VEA Games واقع در کشور قبرس بوده است و نیکودریکو اولین ساخته آنان است.

نیکودریکو یک پلتفرمر دو و نیم بُعدی است که در برخی لحظات، فضای بازی به محیط سه بُعدی تبدیل می‌شود. بازی طراحی مراحل مناسبی دارد و لحظات سکوبازی آن به خوبی طراحی شده‌اند. مراحل بازی لحظات متفاوتی دارند و با چالش‌های متفاوت و جذابی روبرو می‌شوید.

برای مثال، ممکن است در یک مرحله سوار واگن معدن شوید و لحظات پر تب و تابی را روی آن طی کنید. یا در مرحله دیگری، به زیر آب بروید و با خطرات خاص آن مواجه شوید. یا حتی ممکن است در لحظاتی دشمنی شما را تعقیب کند و مجبور شوید از دست آن فرار کنید. به طور کلی، مراحل بازی جذاب و پر جنب و جوش هستند و دقیقا حس یک بازی پلتفرمر خوب را به بازیکن منتقل می‌کنند.

در هر مرحله، رازهای مخفی زیادی وجود دارند که بازیکن را ترغیب به گشت‌وگذار می‌کنند. در هر مرحله حروف عبارت نیکو، یک الماس و دو کلید مخفی هستند. برای یافتن کلیدها، محکوم به تکمیل یک هدف خاص در هر مرحله هستید. مثلا، باید در زمان محدودی همه دشمنان حاضر را از بین ببرید یا مسیری را بدون دریافت آسیب طی کنید.

بازی هفت جهان مختلف دارد که هرکدام طراحی خاص خود را دارند. در هر محیط با باس‌های مختلفی هم روبرو می‌شوید. باس‌ها به شکل خوبی طراحی شده‌اند؛ اما متاسفانه مبارزات بازی سطحی و حتی در برخی موارد طاقت فرسا هستند. تنها دو نمونه حمله وجود دارند که باید به اشکال مختلف از همین دو باید برای مبارزات مختلف استفاده کنید.

شاید سازندگان می‌توانستند عمق بیشتری به این مبارزات اضافه کنند؛ زیرا این المان در حالت کنونی کمی ناامیدکننده به نظر می‌رسد. البته مانند برخی نسخه‌های دانکی کونگ، حیواناتی وجود دارند که می‌توانید سوار آنان شوید و در حین مبارزات به شما کمک خواهند کرد. چهار حیوان قابل جمع‌آوری و احضار هستند (یا در برخی موارد در میانه مراحل به خودی خود حضور دارند) که اندکی مبارزات را قابل تحمل‌تر کرده‌اند.

با جمع‌آوری واحد پولی درون بازی، می‌توانید صندوقچه‌هایی خریداری کنید که دارای مدل شخصیت‌ها هستند. این قضیه می‌تواند انگیزه مضاعفی برای جمع‌آوری پول‌های بازی باشد تا موارد کالکتیبل را به دست آورید. غیر از آن، می‌توانید حیوانات نام‌برده را هم خریداری کنید تا در زمان دلخواه آنان را فرابخوانید و از آن‌ها بهره ببرید.

در بازی‌های پلتفرمر، کنترل شخصیت‌ها اهمیت دوچندانی دارند و باید زمان زیادی صرف این مکانیزم شود. خوشبختانه، نیکودریکو توانسته است این مکانیزم را به خوبی در بازی پیاده کند و کنترل‌های بازی دلچسب و نرم هستند تا شاهد گیم‌پلی منسجمی باشیم.

هرچند نمی‌توان این مورد را یک نقص دانست، اما Nikoderiko در مقایسه با دیگر بازی‌های ژانر پلتفرمر درجه سختی کمتری دارد و در بیشتر موارد با تجربه آسانی روبرو هستیم؛ مگر مواردی که ضعف مبارزات باعث شوند نتوانید با دشمنان به شکل مناسب مبارزه کنید. شاید اگر چالش‌های حاضر در بازی اندکی دشوارتر بودند، این تجربه زیباتر هم می‌شد.

طراحی هنری بازی به شدت زیبا است و با دیدن محیط‌های مختلف احساس خوشایندی به بازیکن دست خواهد داد. چه محیط‌های برفی، چه زیر آب و چه مناطق جنگلی، محیط‌های نیکودریکو چشم‌نواز هستند و این طراحی یکی از نقاط قوت بازی است. بازی از نظر گرافیک فنی هم کاملا بهینه است و بدون هیچ‌گونه مشکلی اجرا می‌شود.

دیوید وایز، آهنگساز با سابقه روی موسیقی‌های این بازی کار کرده است. او سابقه کار روی آثاری نظیر بازی‌های مختلف از سری دانکی کونگ، Battletoads و Yooka-Layle را دارد. همین تاریخچه نشان می‌دهد او انتخاب درستی برای ساخت موسیقی‌های این اثر بوده است و خروجی کار مناسب است.

در مجموع، نیکودریکو یک پلتفرمر درخشان از استودیویی مستقل است که لحظات نابی را برای شما رقم خواهد زد؛ اما متاسفانه بازی المان یا مکانیزم جدیدی برای ارائه ندارد و تنها از نقاط قوت آثار قبلی استفاده کرده است. در واقع گاهی اوقات، انگار در حال اجرای مجموعه‌های پلتفرمر قدیمی مثل کرش بندیکوت با پوسته جدیدی هستید؛ اما اگر از طرفداران سبک پلتفرمر هستید، قطعا از تجربه این بازی لذت خواهید برد.