بررسی بازی Civilization 7؛ پسرفت یا پیشرفت؟

ساخت دنباله برای مجموعه بازی‌های قدیمی، همیشه کار دشواری است؛ چرا که در این آثار معمولا با جامعه‌ای وفادار طرف هستیم که خراب کردن هر ویژگی مثبت بازی‌های قدیمی، می‌تواند به قیمت انزجار آن‌ها از نسخه جدید تمام شود. اما استودیو Firaxis Games در توسعه Civilization 7 به‌عنوان جدید‌ترین نسخه از مجموعه استراتژی نوبتی تمدن، ریسک اعمال تغییرات جدید در بازی را پذیرفته است و راستش را بخواهید، با اینکه شخصا باز هم از تجربه این نسخه از بازی لذت زیادی بردم، ولی همه این تغییرات هم اتفاق مثبتی به‌حساب نمی‌آیند.

لطفا ابتدا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا بعد هم بیش‌تر وارد جزییات آن شویم:

Civilization 7 از حیث هسته کلی گیم‌پلی، شباهت‌های زیادی به نسخه‌های قبلی مجموعه دارد و البته که از همان ابتدا هم می‌توان تفاوت‌هایش را متوجه شد. پیش از هر چیزی، باید پادشاه یا حاکم دلخواه خودتان را انتخاب کنید که چهره‌های معروفی از خشایار شاه گرفته تا ماکیاولی در بین آن‌ها حضور دارند. اما اولین سورپرایز بازی دقیقا همینجاست؛ جایی که انتخاب مثلا خشایارشاه، دیگر به معنی هدایت تمدن ایران باستان نیست و شما می‌توانید حاکمان و تمدن‌ها را به شکل متمایز از یکدیگر انتخاب کنید. این ویژگی هرچند به ماهیت تاریخی بازی ضربه می‌زند ولی ویژگی‌های مثبتی هم از حیث گیم‌پلی دارد؛ چرا که هر رهبر و تمدنی خصوصیات منحصربه‌فرد خودشان را دارند و ترکیب‌های مختلف آن‌ها با یکدیگر، می‌تواند تجربه متفاوتی در هر نوبت از بازی رقم بزند و تنوع آن را بالاتر ببرد.

پس از انتخاب رهبر و تمدن‌ها، شروع Civilization 7 یادآور نسخه‌های قدیمی است. شما نیرویی دارید که با آن می‌توانید اولین شهر خودتان را بنا کنید و به مرور به گسترش آن بپردازید. در این نسخه هم تنوع بالایی از تکنولوژی‌ها، پیشرفت‌های اجتماعی، بناها و نیروهای مختلف را داریم که از طریق آن‌ها می‌توانید تمدن خودتان را به شکلی که دوست دارید، بسازید و به هر شکلی که سبک بازی خودتان باشید، با دیگران تعامل داشته باشید یا حتی وارد جنگ شوید.

یکی از مواردی که در حدود بیش از ۳۰ ساعت تجربه Civilization 7 آن را مدام حس می‌کردم، کمی ساده‌تر شدن همه‌چیز در جریان بازی بود. منظورم از سادگی درجه سختی بازی نیست و از قضا به‌دلیل در دسترس بودن درجه سختی‌های مختلف برای این اثر، گزینه‌های زیادی از این حیث دارید. منظور از سادگی، راحت‌تر شدن تجربه Civilization 7 برای آن دسته از گیمرهایی است که شاید نسخه‌های قبلی آن را تجربه نکرده‌اند و این نسخه، می‌تواند نقطه ورود خوبی برای آن‌ها باشد. برای مثال، تعداد عصرهای تاریخی محدودتر از قبل شده است و حالا کلا سه عصر داریم و پس از رسیدن به دوره سفر اولین انسان به فضا، بازی تمام می‌شود. این در حالی است که در نسخه‌های قبلی بازی گستره بزرگ‌تری از تاریخ را به‌تصویر می‌کشید و راستش را بخواهید، به‌شخصه آن را خیلی بیش‌تر دوست داشتم.

دومین سورپرایز Civilization 7، دقیقا در همین چگونگی ورود به عصری جدید خودش را نشان می‌دهد؛ جایی که در جریان این رخداد، شما باید تمدن خودتان را تغییر بدهید و گزینه‌های در دسترس، بسته به تمدن اولیه‌ای که انتخاب کردید یا کارهایی که در عصر قبلی انجام داده‌اید، باز می‌شوند. مثلا زمانی که با ایران بازی می‌کردم، در عصر دوم گزینه مغول‌ها و اعراب در دسترس بودند و با انتخاب یکی از آن‌ها، عصر جدید را با این تمدن ادامه می‌دهد. این ویژگی هم دقیقا مثل همان روند انتخاب رهبر و تمدن‌های اول بازی، تنوع کلی آن را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود هر نوبت از Civilization 7، حس و حال متفاوتی داشته باشد؛ با این حال باز هم در اجرا همه‌چیز بی‌عیب و نقص نیست.

اصلی‌ترین مشکلی که با تغییر تمدن در عصر جدید دارم، به‌نوعی ریست شدن همه‌چیز در بازی است. مثلا اگر شما درگیر نبردی با یکی دیگر از رهبران باشید، در عصر جدید این نبرد به اتمام می‌رسد و حتی مواردی مثل طلا، امتیازهای تکنولوژی و سطح فرهنگی شما هم کاملا دست‌خوش تغییر می‌شود. در نتیجه انگار فرقی نمی‌کند که شما در عصر قبلی چه عملکردی داشتید و چقدر موفق بودید و با شروع دوران جدید، باید دوباره برای ساختن همه‌چیز از نو تلاش کنید.

باوجود داشتن دوگانگی‌های اینچنینی، هنوز هم تجربه کلی Civilization 7 آن تجربه اعتیادآور همیشگی را ارائه می‌دهد و فقط همانطور که اشاره کردم، انگار همه‌چیز کلی ساده‌تر و سطحی‌تر شده‌ است. مصداق دیگر این موضوع را می‌توان در ساخت و سازها دید؛ جایی که مثلا دیگر خبری از کارگرها نیست و ساخت و ساز همه‌چیز بسیار ساده‌تر از قبل شده است. از طرف دیگر رابط کاربری و منوهای بازی هم کلا اطلاعات کم‌تری نسبت به قبل ارائه می‌دهد و شاید عرضه همزمان Civilization 7 برای کنسول‌ها، یکی از دلایلی باشد که تیم سازنده سراغ این خلاصه‌سازی رفته است؛ البته که این موضوع آسیب خاصی به روند کلی بازی نمی‌زند ولی مثلا زمانی که می‌خواهید نوع نقشه را انتخاب کنید، بازی عملا توضیحی در مورد آن‌ها نمی‌دهد یا حتی وقتی می‌خواهید جزییات درستی از شهرها و نیروها داشته باشید، همه‌چیز در ساده‌ترین و خلاصه‌ترین شکل ممکن نسبت به نسخه‌های قبلی ارائه می‌شود.

در کنار این ساده‌سازی‌ها، Civilization 7 از مواردی هم نسبت به نسخه‌های قبلی گسترده‌تر شده است. از حیث دیپلماسی و برقراری ارتباط با سایر رهبرها، شما گزینه‌های به‌مراتب بیش‌تری نسبت به همیشه دارید که اجازه می‌دهند استراتژی‌های جالبی در بازی اتخاذ کنید. مثلا اگر با یکی از رهبران مشکل داشته باشید و نخواهید خودتان مستقیم وارد جنگ شوید، می‌توان سراغ تمدن‌های مستقل رفت و پس از برقراری ارتباط با آن‌ها، درخواست کرد که مدام به آن رهبر حمله کنند و به شیوه‌های مختلفی هم به پشتیبانی این استراتژی پرداخت. یا حتی جنبه‌های نبرد بازی کامل‌تر از همیشه هستند و خیلی بهتر می‌توانید نیروها را تحت فرمان یک فرمانده تبدیل به گردان کنید و حتی همزمان از توان همه آن‌ها برای ضربه زدن به نیروهای دشمن بهره ببرید.

Civilization 7 از حیث صوتی و بصری هم بازی واقعا باکیفیتی است. پیشرفت گرافیکی بازی نسبت به نسخه قبلی کاملا محسوس است و این مورد را می‌توان از طراحی کلی نقشه گرفته تا طراحی نیروها، انیمیشن‌های نبرد و حتی ویدیوهای کوتاهی که پس از ساخته شدن واندرها پخش می‌شوند، به‌وضوح دید. البته بازی برخی باگ‌های گرافیکی هم دارد که رایج‌ترین آن‌ها در تجربه من، غیب شدن اسامی برخی از شهرها به‌شکل تصادفی بود که معمولا پس از گذشت چند نوبت یا چند بار تغییر دادن زوم دوربین، رفع می‌شد.

استودیو فیرکسیس گیمز در انتخاب موسیقی‌های Civilization 7 هم مثل همیشه عالی بوده است و مثلا زمانی که با تمدن ایران بازی کنید، شنیده شدن آهنگ‌های معروفی مثل نوایی حسابی حس خوبی به گیمر می‌دهد. این موضوع در رابطه با صداگذاری رهبرها و نیروها هم صدق می‌کند و بازی از این حیث قطعا نمره بالایی می‌گیرد.

به‌طور کلی، Civilization 7 هنوز هم آن روح همیشگی مجموعه Civilization را دارد و می‌توان به‌عنوان تجربه‌ای که قرار است مدت‌های طولانی با آن سرگرم شد، رویش حساب کرد. البته که برخی از تصمیم‌های تیم توسعه در تغییرات و ویژگی‌های جدید بازی سوال‌برانگیز هستند و می‌توانند مخصوصا طرفداران قدیمی را اذیت کنند. با این حال اگر همیشه رویای خلق تمدن دلخواه خودتان را داشتید، Civilization 7 اثر لذت‌بخش و اعتیادآوری به‌حساب می‌آید و می‌تواند نقطه ورود خوبی برای افرادی باشد که همیشه به‌دلیل ترس از پیچیدگی این مجموعه، در تجربه آن مردد بودند.