بررسی نسخه ارلی اکسس بازی Achilles: Survivor؛ سفر به تروی

چند ماه پیش بود که اولین بار نسخه دموی بازی Achilles: Survivor منتشر شد که ما هم در زومجی مقاله‌ای با‌محوریت آن منتشر و به برخی ایرادهای بازی اشاره کردیم. Achilles: Survivor تجربه‌ای در سبک بولت هون است که با بازی Vampire Survivor به‌نوعی ابداع شد و بازی‌های مختلفی سعی در تکرار این فرمول داشته‌اند؛ بازی‌هایی که برخی حتی فرمول اولیه ومپایر سروایور را به‌خوبی بهبود دادند و برخی هم صرفا تقلیدی ضعیف بودند. Achilles: Survivor تقریبا جایی بین این دو دسته‌بندی قرار می‌گیرد.

Achilles: Survivor مثل خیلی از بازی‌های هم‌سبک خودش، داستان آنچنانی ندارد. فقط در همین حد باید بدانیم که وقایع این اثر، در دنیای بازی Achilles: Legends Untold جریان دارند و یک بار دیگر، با داستان آشیل، قهرمان معروف یونانی روبه‌رو همراه می‌شویم. آشیل که علاقه‌مندان به ادبیات قطعا او را می‌شناسند و البته احتمالا از فیلم تروی هم او را به‌یاد دارید، در این بازی به نبرد با خیل عظیمی از دشمنان مختلف می‌رود و البته به مرور می‌توانید قهرمان‌های دیگری از جمله هکتور یا پاریس را هم باز کنید و با آن‌ها به‌تجربه بازی بپردازید.

گیم پلی Achilles: Survivor از همان فرمول آشنای بازی‌های بولت هون پیروی می‌کند؛‌ گیمر وظیفه حرکت دادن کاراکتر اصلی را دارند و شلیک‌ها به سمت دشمنان هم خودکار صورت می‌گیرند. به مرور کاراکتر شما آپگرید می‌شود و می‌توانید ارتقاهای مختلفی را انتخاب کنید؛ تنوع ارتقاها در بازی کیفیت خوبی دارد و شامل موارد مختص به‌هریک از مهارت‌های اصلی یا سلاح‌ها و همینطور موارد کلی مثل افزایش شانس و قدرت ضربه‌های کریتیکال، افزایش سرعت، زره و چالاکی کاراکتر و مواردی از این دست می‌شود.

در مقایسه با نسخه دمویی که از Achilles: Survivor منتشر شده بود، بازی در برخی جنبه‌ها پیشرفت‌های واضحی داشته است؛ برای مثال در نسخه ارلی اکسس شاهد اضافه شدن مولفه‌های جدیدی به گیم‌پلی هستیم که تجربه نوبت‌های ۲۰ دقیقه‌ای آن را متنوع‌تر می‌کنند. از جمله این موارد می‌توان به مکانیک‌های جدیدی در گیم‌پلی اشاره کرد که شامل یک پایگاه و پورتال می‌شوند و با کشتن محافظین آن‌ها، می‌توانید پیشرفت‌های بسیار باارزشی دریافت کنید که تاثیر زیادی روی قوی‌تر شدن کاراکتر شما می‌گذارند.

در همین راستا، نسخه فعلی بازی از حیث تعداد کاراکترها و مراحل هم گسترده‌تر شده است؛ برخی از این کاراکترها در ابتدا قفل هستند و به مرور با تمام کردن مرحله‌ای خاص یا انجام دادن ماموریت‌هایی مثل کشتن یک باس با شخصیت آشیل یا پنج نوبت تمام کردن مراحل با کلاس خاصی از کاراکترها،‌ آزاد می‌شوند. شخصیت‌های بازی، صرفا از حیث برخی مولفه‌های اصلی مثل میزان سلامتی، سرعت یا حتی شانس باهم متفاوت هستند و مهارت اولیه آن‌ها با یکدیگر فرق می‌کند. سایر مهارت‌ها و آپگرید‌های بازی بین کاراکترها مشترک است که البته این در سایر آثار این سبک هم معمولا به همین شکل اجرا می‌شود؛ با این حال کمی تنوع بیش‌تر در مهارت‌ها می‌توانست تجربه بازی را بسیار متنوع‌تر کند.

در کنار آپگرید‌هایی که در طول خود مراحل به‌دست می‌آورید، بازی یک سری ارتقا دائمی هم دارد که با منابع به‌دست آمده می‌توانید آن‌ها را خریداری کنید. این ارتقاها به دو دسته‌بندی آپگرید‌های کاراکتر و سازه‌ها تقسیم شده‌اند و هرکدام منبع اختصاصی خود را دارند. تقریبا با ۱۰ ساعت تجربه نسخه ارلی اکسس، می‌توانید تمام این مهارت‌های دائمی را تا نهایت ارتقا بدهید و تاثیر آن‌ها را روی کاراکتر خودتان تمام و کمال حس کنید.

به سازه‌ها اشاره کردم و این مورد یکی از ویژگی‌های تقریبا متفاوت بازی Achilles: Survivor است. شما در این بازی می‌توانید برج‌های مختلفی را در جاهای مشخص محیط بسازید که می‌توانند شامل برج‌های هجومی با هدف آسیب رساندن به دشمن باشند یا سازه‌های حمایتی مثل برجی که سطح سلامتی شما را احیا می‌کند. این جنبه از بازی تنوع قابل‌قبولی به آن می‌دهد و می‌توانید ترکیب‌های سازه‌های جالبی را خلق کنید.

یکی از مواردی که در نسخه دمو خیلی با آن مشکل داشتم، ایرادهایی در طراحی محیط‌ها و حتی انیمیشن‌های Achilles: Survivor بود و این موضوع تا حد زیادی هنوز هم در بازی وجود دارد. مثلا یکی از ضعف‌های بصری بازی، نبود انیمیشنی برای ضربه‌های کاراکتر است و انواع و اقسام ضربه‌ها و شلیک‌های جادویی صرفا از بدن کاراکترها خارج می‌شوند و به سمت دشمنان می‌روند. این در حالی است که بازی Achilles: Survivor به‌طور کلی از حیث بصری بازی باکیفیتی است و جزییات گرافیکی خوبی دارد ولی چنین ضعف ابتدایی می‌تواند به تجربه آن ضربه بزند.

اما مشکل مهم‌تر، برخی طراحی‌های محیطی عجیب و غریب Achilles: Survivor است که در مقایسه با نسخه دمو کمی بهبود داشته است ولی هنوز هم می‌توان آن را حس کرد. محیط بازی که در نسخه فعلی به دو دنیای متفاوت، هرکدام با چند مرحله، تقسیم شده است، گاهی از مشکل وجود اشیایی شدیدا مزاحم و غیرضروری رنج می‌برد. به‌طور دقیق‌تر، در یکی از نقشه‌ها کنده درختی در محیط قرار دارد که هر بار بلااستثنا به آن گیر می‌کردم و همین موضوع گاهی کافی است تا بین دشمنان گیر کنید و حسابی به دردسر بیوفتید. به بیان دیگر، گاهی مهم‌ترین دشمن شما در بازی همین طراحی‌های عجیب محیطی آن است و نه خیل عظیمی از دشمنان که به‌سمت شما هجوم می‌آورند.

با همین ضعف‌ها و نقاط قوت، به‌شخصه از تجربه بازی Achilles: Survivor لذت خوبی بردم و تا الان چیزی حدود ۱۵ ساعت نسخه ارلی اکسس آن را تجربه کرده‌ام. بازی قطعا در ادامه مسیر تولید کامل‌تر هم خواهد شد و برخی از مواردی که شخصا دوست دارم در آن ببینم، اضافه شدن درجه سختی به بازی و همینطور حالتی بی‌پایان است.

یکی از لذت‌بخش‌ترین بخش‌های بازی‌های بولت هون، زمانی است که شما می‌توانید قدرت بسیار زیاد کاراکتر خودتان در نتیجه آپگرید‌های موقت یا دائمی را حس کنید و معمولا زمانی که در طول مراحل بازی به این نقطه می‌رسید، ۲۰ دقیقه شما به پایان می‌رسد و به همین دلیل وجود حالت بی‌پایان، می‌تواند حس خوبی از لمس بهتر این قدرت بدهد. از طرف دیگر پس از خرید تمام آپدیت‌های دائمی، بازی کمی ساده می‌شود و درجه‌های سختی بیش‌تر، می‌توانند ارزش تجربه آن را بیش‌تر کنند.

در مجموع، نسخه فعلی Achilles: Survivor تجربه‌ای در حد نمره ۷ ارائه می‌دهد؛ از آنجایی که بازی هنوز در حالت ارلی اکسس است، نمره نهایی به آن نمی‌دهیم و باید دید تیم سازنده در ادامه روند توسعه می‌تواند تجربه این اثر را بهبود ببخشد و آن را به یکی از آثار خوب سبک بولت هون تبدیل کند یا تجربه نهایی هم اثری صرفا قابل‌قبول باقی خواهند ماند.