بررسی بازی Bleach: Rebirth of Souls | بازگویی نااُمیدکننده بلیچ؟

با اینکه دو دهه از انتشار اقتباس انیمه‌ای و چند فیلم سینمایی «بلیچ» می‌گذرد، این مجموعه‌ی کلاسیک با پخش Thousand-Year Blood War همچنان سر زبان‌ها است. تاثیر مولفه‌های روایی و طراحی بلیچ بر شونن‌های پس از خود آن‌قدر قابل‌توجه بوده که بعید است کسی اهل مانگا و انیمه باشد و آن را نشناسد. پس دور از منطق نیست اگر همزمان با انتشار آرک نهایی انیمه، یک بازی جدید در اختیار هواداران قرار بگیرد. بااین‌حال، ایده‌ی بازگویی وقایع داستان بلیچ در یک بازی فایتینگ چطور از آب درآمده است؟

بازی از همان منو به سه بخش تقسیم می‌شود: داستان که بیشترین زمان را در آن سپری خواهید کرد، آفلاین که در مقابل یک حریف کامپیوتری قرار خواهید گرفت و آنلاین هم که می‌توانید با دیگران بازی کنید. کمپین بازی از همان وقایع انیمه اصلی شروع می‌شود و درست است که موبه‌موی اثر اورجینال به چشم نمی‌آید، اما اگر بلیچ را تماشا کرده باشید به‌راحتی بازسازی لوکیشن‌ها، پلات‌پوینت‌ها و شخصیت‌های خاطره‌انگیز سری را در این فضای سه‌بعدی به‌یاد خواهید آورد. داستان از این قرار است که پسری دبیرستانی به‌نام ایچیگو کوروساکی (Ichigo Kurosaki) توانایی دیدن ارواح را دارد. ایچیگو پس از آشنایی با روکیا کوچیکی (Rukia Kuchiki) به قدرتی ماورایی دست پیدا کرده که می‌تواند ارواح خبیث و گمشده را به جهان بعدی هدایت کند.

معمولاً پس از چند کات‌سین داستانی یک مبارزه داریم اما گاهی این کات‌سین‌ها به‌قدری طولانی و متعدد هستند که به جریان گیم‌پلی، آسیب شدیدی وارد می‌کنند. از طرفی، این کات‌سین‌ها در غالب اوقات مثل یک ویژوال ناول (Visual Novel) به نمایش درمی‌آیند و شخصیت‌ها در وضعیت ایستاده صرفاً حرف می‌زنند و هیچ اکشن خاصی وجود ندارد. کیفیت این کات‌سین‌ها معمولی و گاه غیرقابل‌تحمل است و جز صداپیشگی خوب چیز خاصی برای ارائه ندارند. یک‌سری دیگر از کات‌سین‌ها با یک طرح هنری و ویس‌اُور به نمایش درمی‌آیند. این کات‌سین‌ها به‌عنوان خلاصه یا جمع‌بندی داستان قابل‌قبولند اما زمانی که ده دقیقه از داستان به دیدن این طرح‌ها و شنیدن صدای راوی تعلق دارد، احتمالاً ترجیح می‌دهید که اسکیپ کنید و هرچه‌زودتر وارد میدان نبرد شوید.

کمپین بازی خود به دو بخش اصلی و مخفی تقسیم شده است؛ با اتمام چپترهای اصلی داستان می‌توانید سرگذشت کاراکترهای فرعی و برخی داستان‌های جانبی را در بخش مخفی تجربه کنید. داستان از پنج چپتر تشکیل شده و بسته به درجه سختی ۲۰ تا ۳۰ ساعت زمان می‌برد. حقیقت ماجرا را بخواهید، اگر بلیچ را تماشا نکرده‌اید یا آن را نخوانده‌اید، این بازی کمکی به تجربه‌ی دسته‌اول شما نخواهد کرد. مگر اینکه دنبال یک آرنا فایتینگ ساده و سرگرم‌کننده باشید و شاید Rebirth of Souls عطش‌تان را تا حدی برطرف کند.

سیستم مبارزات Bleach: Rebirth of Souls از کُمبوهای سریع، قدرتی و مخصوص هر کاراکتر بهره می‌برد و باتوجه به فیزیک هر دشمن، باید ترفندهای جدیدی به کار ببندید. البته که خود بازی پیش از شروع بسیاری از مبارزات یا حضور دشمنان جدید توضیحاتی را به نمایش درمی‌آورد. محیط‌های بازی تنوع قابل‌قبولی دارند اما نمی‌توانید از این قضیه چشم‌پوشی کنید که از جنبه‌ی بصری به بازی‌های نسل هفتم برمی‌گردند و عاری از هرگونه فیزیک تخریب‌پذیر یا کیفیت درخور یک فایتینگ مدرن هستند. بااین‌حال برخی از جلوه‌های بصری مانند کمبوها، حس‌وحال بهتری به جریان مبارزه می‌دهند.

در طول مبارزه بازیکن یا حریف باید چندین مرتبه وارد فازی مشابه Fatality «مورتال کامبت» شده تا نوار سلامت رقیبش را خالی کند و مبارزه را به پایان برساند؛ مگر در مبارزات با پلیرهای دیگر که می‌توان چنین مواردی را شخصی‌سازی کرد. متاسفانه، ضربات فنی بسیار زود به تکرار می‌افتند و هر کاراکتر تنها یک ضربه کاری دارد که پتانسیل ازدست‌رفته‌ای برای چنین ساختاری است. در مجموع، سیستم مبارزات بازی کار را درمی‌آورد؛ نه آن‌قدر بد است که ذوق‌تان را کور کند و نه آن‌قدر شگفت‌انگیز که استاندارد جدیدی به حساب آید.

پیشرفت در بازی بیشتر بر پایه‌ی مهارت شما در جاخالی‌دادن و ضدحمله است. به‌علاوه این‌ها، براساس عملکردتان در هر مبارزه، پاداش‌هایی از جنس سکه دریافت می‌کنید که خرج کریستال‌های روح و سایر لوازم کمکی می‌شود که می‌تواند از شدت حمله تا قدرت دفاعی‌تان را تحت تاثیر قرار دهد. بااین‌حال روی درجه‌ی سختی آسان و معمولی نیاز آن‌چنانی به استفاده از آن‌ها پیدا نخواهید کرد.

از لحاظ موسیقی، Rebirth of Souls چند سروگردن بهتر از سایر جنبه‌هایش عمل می‌کند و آهنگ‌ها از منو تا مبارزات تناسب خوبی با فضاسازی بلیچ در یک بازی فایتینگ دارند. جلوه‌های صوتی از جمله اصابت شمشیرها، دمیج‌ها و ضدحمله‌ها نیز از کیفیت مطلوبی برخوردارند. تا جایی که به یاد دارم، غالب صداپیشه‌های ژاپنی تقریبا با انیمه یکی‌اند و صداپیشه‌های انگلیسی هم از این وظیفه سربلند بیرون آمده‌اند.

فارغ از کمپین، بخش آفلاین همان الگوی همیشگی مبارزات داستانی را دنبال می‌کند اما از آن‌جایی که گزینه‌های شخصی‌سازی خوبی از انتخاب شخصیت‌ها و لباس‌ها تا نقشه و زمان مسابقه وجود دارد و دیگر نگران کات‌سین‌های حوصله‌سربر نیستید، می‌تواند سرگرم‌کننده‌تر از حالت معمول ظاهر شود و چند دست شما را پای خود نگه دارد. اما بخش آنلاین در زمان بررسی به دلیل مشکلات فنی بازی در دسترس نبود و پس از چندین تلاش ناموفق در طول چند روز برای پیدا کردن یک مسابقه، از تجربه‌ی آن منصرف شدم.

حالا که صحبت از مشکلات فنی است، وارد جزئیات آن شویم. متاسفانه Bleach: Rebirth of Souls اکثر موارد فهرست یک بهینه‌سازی بد را تیک می‌زند: کرش‌های متعدد از شروع بازی، لودینگ‌های طولانی، گیر کردن در طول مبارزه، عدم وضوح کات‌سین‌ها، تأخیر صدا و ده‌ها مورد ریز و درشت دیگر که کنجکاوی بازیکن را برمی‌انگیزند که چگونه این بازی به دست او رسیده است؟ به‌هرحال، استودیوی ژاپنی Tamsoft از بازه‌ی بررسی تا امروز با انتشار پچ روز عرضه، سعی در بهبود این وضعیت داشته و می‌توان امیدوار بود که براساس بازخورد کاربران در استیم، این مشکلات حداقل روی پی‌سی برطرف شوند.

در نهایت، بازی Bleach: Rebirth of Souls شاید بتواند هواداران دوآتیشه‌ی بلیچ را راضی کند اما سایر بازیکنان و علاقه‌مندان بهنر است، صبر کنند و در تخفیف یا سرویس‌های اشتراکی پس از بهبودهای فنی لازم به تجربه‌ی آن بپردازند.