بررسی بازی Mother Machine؛ کوآپ نه‌چندان جذاب

این روزها با عرضه بازی Split Fiction، بازار بازی‌های کوآپ حسابی داغ است. در چنین روزهایی، استودیو Maschinen-Mensch اقدام به عرضه بازی Mother Machine کرده است که از زمان معرفی اولیه، به‌لطف تریلرها و نمایش‌های جالبش، نوید اثری دوست‌داشتنی و خوش‌ساخت را می‌داد. حال که در آستانه عرضه این بازی هستیم، در این مطلب به بررسی جزییات و ویژگی‌های بازی خواهیم پرداخت.

Mother Machine ایده داستانی جالبی دارد؛ گیمرها در نقش موجودات بامزه‌ای با شکل و شمایل اژدهایی کوچک قرار می‌گیرند که موجودی به نام Mother آن‌ها را به‌وجود می‌آورد. همین ایده خلقت موجودات و رابطه آن‌ها با خالق خودشان، در ابتدای بازی حالتی مرموز دارد و به مرور با انجام دادن مراحل مختلف، به جزییات مختلفی در مورد این رابطه پی خواهید برد. البته که داستان هرگز تبدیل به روایتی عمیق و پرجزییات نمی‌شود، ولی در همین حد فعلی هم محرکه نسبتا خوبی است که گیمرها را تشویق به تجربه بازی و پی بردن به چرایی اتفاق‌ها می‌کند.

اما جایی که انتظار می‌رفت Mother Machine بتواند واقعا حرف‌های خوبی برای گفتن داشته باشد، گیم‌پلی آن است که به‌دلیل مشکلات مختلف، چندان در آن درخشان ظاهر نمی‌شود. روند کلی بازی، در پریدن، جنگیدن و گشت و گذار محیط‌ها یا به تعریف خود بازی، غارها تعریف می‌شود. گیمرها در هاب اصلی بازی می‌توانند غار دلخواه خودشان را انتخاب کنند و به‌صورت انفرادی یا همراه با گیمرهای دیگر، مشغول اکتشاف در آن شوند.

یکی از مواردی که پس از چند بار گشت و گذار در غارهای مختلف آن را حس می‌کنید، تکراری شدن خودِ این روند است. با اینکه محیط‌های بازی از نظر بصری تنوع مناسبی دارند، ولی کلیت کارهایی که باید در آن‌ها انجام بدهید تنوع آنچنانی ندارد و با اینکه بازی هر از گاهی چالش‌های پلتفرمر جدیدی رو می‌کند، ولی می‌توان روند کلی مراحل آن را در جمع کردن کریستال، شکست دادن یا فرار از دست دشمنان، عبور از موانع و در نهایت فعال کردن ماهواره‌ها خلاصه کرد.

یکی دیگر از نکات بازی، تعریف نشدن درست تجربه Co-Op در آن است. Mother Machine را هم می‌توان به‌صورت تک‌نفره و هم همراه با نهایت سه گیمر دیگر بازی کرد ولی کوآپ بازی کردن این اثر، بیش‌تر حالتی شبیه به حضور همزمان چند کاراکتر در یک نقشه را دارد که حتی می‌توانند وظایف را با یکدیگر تقسیم کنند و مرحله را سریع‌تر به پایان برسانند. خود این موضوع لحظه‌های شیرین و خنده‌داری در بازی رقم می‌زند ولی از طرف دیگر، مثلا هیچ‌کدام از چالش‌های بازی به شکلی طراحی نشده‌اند که برای پشت سر گذاشتن آن‌ها نیازی به همکاری بین گیمرها باشد. البته که به دلیل ماهیت بازی و فراهم کردن همزمان امکان تجربه تک‌نفره و چندنفره، این موضوع چندان هم ایراد به‌حساب نمی‌آید ولی افرادی که بخواهند صرفا به دید اثری کوآپ‌محور سراغ Mother Machine بروند، بهتر است نسبت به این موضوع آگاهی داشته باشند.

بازی Mother Machine در کنار مراحلی که بیش‌تر بر پایه گشت و گذار و پلتفرمینگ طراحی شده‌اند، هر از گاهی باس فایت‌هایی را هم برای گیمرها در نظر گرفته است. این باس فایت‌ها بدون شک جذاب‌ترین بخش‌های بازی هستند و با اینکه کاراکترهای شما معمولا در وارد کردن ضربه‌های مستقیم به دشمنان چندان قدرتمند نیستند، ولی طراحی باس فایت‌ها به شکلی است که باید با انجام دادن کارهای مختلفی در محیط، باس را تضعیف کنید و در نهایت او را شکست دهید.

قطعا بزرگ‌ترین ویژگی مثبت Mother Machine، طراحی هنری خوب بازی در مراحل آن است. محیط‌های بازی به‌لطف نورپردازی‌ها، کیفیت بصری مناسبی ارائه می‌دهند و این موضوع، در رابطه با انیمیشن کاراکترهای بازی هم صدق می‌کند. البته همین کیفیت خوب، به قیمت اجرای بسیار سنگین بازی تمام شده است؛ به طوریکه شما برای اجرای Mother Machine در حالت اپیک، نیاز به سخت‌افزار واقعا قدرتمندی دارید و حداقل در نسخه‌ای که برای بررسی ارسال شده بود، بازی روی کارت گرافیک‌های 6900xt و 9070xt افت فریم محسوسی داشت و حتی کاهش جزییات گرافیکی هم تاثیر خیلی محسوسی روی عملکرد فنی بازی نداشت. Mother Machine از لحاظ صوتی هم تجربه قابل‌قبولی است و موسیقی‌ها و صداگذاری‌های بامزه‌ای دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب بازی Mother Machine، گزینه‌های شخصی‌سازی کاراکتر در آن است. به مرور و با تجربه مراحل بازی، دو نوع منابع به‌دست می‌آورید که اولی برای شخصی‌سازی ظاهر کاراکترها استفاده می‌شود و می‌توانید اژدهای خودتان را با انواع و اقسام آیتم‌ها، شامل اندام‌های بدن یا رنگ آن‌ها، شخصی‌سازی کنید. منبع دیگری که به‌دست می‌آورید، برای تغییر مهارت‌های کاراکتر شما استفاده می‌شود. این مهارت‌ها طراحی مناسبی دارند و از طریق آن‌ها، مثلا می‌توانید ارتفاع پرش خودتان را بیش‌تر کنید، سلامت کاراکتر خودتان و هم‌تیمی‌ها را احیا کنید یا موارد دیگر که این مهارت‌ها، کمی تنوع بهتری به تجربه مراحل می‌دهند و از یکنواختی کامل آن جلوگیری می‌کنند.

در مجموع، بازی Mother Machine پتانسیل خوبی برای تبدیل شدن به اثری به‌مراتب مفرح‌تر را داشت. با این حال مشکلاتی از قبیل بهینه نبودن بازی از حیث فنی و یکنواخت شدن تجربه آن پس از پشت سر گذاشتن چند مرحله، مانع از تبدیل شدن آن به اثری باکیفیت‌تر و بهتر شده‌اند؛ مخصوصا اگر تجربه Co-Op بازی جزییات بیش‌تری داشت و به معنی واقعی کلمه گیمرها را درگیر همکاری مشترکی می‌کرد، می‌شد از بازی لذت بیش‌تری برد.