بررسی بازی Wildkeepers Rising؛ بولت هون با چاشنی خلاقیت

اولین بار که با بازی Wildkeepers Rising آشنا شدم، در جریان رویداد معرفی این اثر بود. از همان زمان به دلیل سبک طراحی متفاوت این بازی که برگرفته از انیمه‌های مثل درگون بال و پوکمون بود و همینطور ایده کمی متفاوت آن در مقایسه با سایر بازی‌های الهام‌گرفته از ومپایر سروایور، علاقه خاصی نسبت به بازی پیدا کردم و این علاقه به مرور با نسخه‌های دمو بازی بیش‌تر هم شد. حال که زمان عرضه نسخه ارلی اکسس Wildkeepers Rising فرا رسیده است، چیزی حدود ۳۰ ساعت این اثر را تجربه کرده‌ام و به جرات می‌توانم بگویم که اگر به بازی‌های ژانر بولت هون علاقه دارید، حتما باید سراغ آن بروید.

بازی Wildkeepers Rising به‌وسیله تیم دونفره Lioncode Games ساخته شده است و سازنده‌ها، کمی چاشنی داستان را هم با روند آشنای آثار بولت هون ترکیب کرده‌اند. داستان بازی در سرزمینی خیالی و فانتزی جریان دارد که در آن، گیمرها در نقش وایلدکیپرها باید موجودات مختلف را آزاد کنند و با استفاده از قدرت آن‌ها، این سرزمین را از شر نیروهای پلیدی و شیطانی نجات دهند. همین ایده کلی هم به دستمایه‌ای برای روند گیم‌پلی نسبتا متفاوت بازی در مقایسه با آثار مشابه تبدیل شده است.

به‌طور دقیق‌تر، شما در جریان مراحل مختلف بازی که شامل نبرد با دشمنان و همینطور ماموریت‌های نجات گاردین‌ها هستند، می‌توانید چهار گاردین مختلف را در کنار شخصیت اصلی بازی داشته باشید. در نسخه ارلی اکسس، سه شخصیت اصلی یا همان وایلدکیپر داریم که شامل کاراکترهای شمشیرزن، کمان‌دار و جادوگر می‌شوند. شخصیت چهارمی هم با پیش‌روی در بازی آزاد می‌شود که البته قابل انتخاب نیست و به‌زودی در دسترس قرار خواهد گرفت.

پس از ورود به مراحل، می‌توانید با رسیدن به نقاط خاصی که روی نقشه مشخص شده‌اند، گاردین‌ها را هم به تیم خودتان اضافه کنید که در همین نسخه فعلی هم تنوع بسیار زیادی دارند؛ البته که همه این گاردین‌ها از ابتدا در دسترس نیستند و برخی را باید به مرور با انجام دادن مراحل اختصاصی آن‌ها آزاد کنید تا بتوانید در تیم خودتان از حضورشان بهره ببرید. گاردین‌ها هرکدام خصوصیات منحصربه‌فردی دارند و طراحی آن‌ها، بدون شک جزو بهترین ویژگی‌های Wildkeepers Rising است. مثلا از طرفی موجوداتی کوچک‌تر را داریم که به مرور قلب‌هایی برای احیا سلامت هم‌تیمی‌ها روی زمین می‌اندازند و در چند نوع هم در دسترس هستند که هرکدام، بخش خاصی از ویژگی‌های شما را ارتقا می‌دهند. در طرف دیگر، گاردین‌های مهاجم را داریم که شامل موجودی گرگ مانند، اژدهایی کوچک یا حتی موجودی عظیم‌جثه با زره سنگین می‌شوند و می‌توانند آسیب زیادی به دشمنان شما بزنند.

قصد معرفی تک تک این گاردین‌ها را ندارم چرا که ترجیح می‌دهم خودتان در تجربه بازی آن‌ها را کشف کنید؛ با این حال مثلا یکی از جذاب‌ترینِ آن‌ها برای خود من، موجودی شبیه به عنکبوت است که به مرور عنکبوت‌های کوچک‌تری از او متولد می‌شوند و می‌توانید تعداد و قدرت آن‌ها را در جریان ارتقای سطح بالا ببرید و ارتشی واقعا قدرتمند از این موجودات را تشکیل بدهید. دقت در طراحی جزییات گاردین‌های بازی واقعا بالا است و به همین دلیل هم ساخت تیم‌هایی با ترکیب مختلف این موجودات، حسابی لذت‌بخش است و کاملا جلوی یکنواخت شدن تجربه Wildkeepers Rising در طولانی‌مدت را می‌گیرد. همچنین هر گاردین یک قابلیت ویژه هم دارد که با سپری شدن کول‌داون آن و زدن دکمه مربوطه فعال می‌شود.

Wildkeepers Rising در همین نسخه ارلی اکسس هم شامل چند منطقه اصلی می‌شود که هرکدام مراحل مختلفی دارند و هر مرحله را هم می‌توان روی چند درجه سختی با جوایز متفاوت از هم تجربه کرد. مراحل بازی یا شامل آزاد کردن گاردین‌ها می‌شوند که معمولا در آن‌ها باید پنج دقیقه زنده بمانید تا امکان شکستن محافظ گاردین فعال شود یا مراحل جنگیدن با دشمنان و باس‌ها هستند که مدت زمانی ۲۰ دقیقه‌ای دارند. همان دقتی که در جزییات طراحی گاردین‌ها دیده می‌شود، در مورد مراحل هم صدق می‌کند؛ به طوریکه ورود به منطقه‌ای جدید کاملا فضاسازی و طراحی محیط‌ها را تغییر می‌دهد و انصافا همگی آن‌ها هم کیفیت واقعا بالایی دارند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها در بازی‌های بولت هون، بحث ارتقا در آن‌ها است. این ارتقا هم شامل آپگرید‌هایی می‌شود که در طول تجربه مراحل می‌توانید آن‌ها را انتخاب کنید و هم در مورد مواردی صدق می‌کند که حالتی دائمی دارند و معمولا با منابعی که جمع کردید، می‌توانید سراغ آن‌ها بروید. عملکرد Wildkeepers Rising در این زمینه هم قابل‌قبول است ولی بازی جای پیشرفت بیش‌تر هم دارد.

آپگرید‌هایی که در طول مراحل بازی و به هر بار لول آپ تیم در دسترس قرار می‌گیرند، مربوط به خود وایلدکیپر و گاردین‌ها هستند و می‌تواند از قدرت و سطح سلامت آن‌ها گرفته تا کول‌داون قابلیت ویژه گاردین‌ها را ارتقا بدهید. با این حال مخصوصا در مراحل طولانی‌تر بازی، معمولا به نقطه‌ای می‌رسید که تمامی این مهارت‌ها را ارتقا می‌دهید و از این نقطه به بعد، دیگر ارتقا سطح معنی خود را از دست می‌دهد. در بازی‌های مشابه معمولا پس از رسیدن به چنین نقطه‌ای، آپگرید‌هایی کلی در دسترس قرار می‌گیرند که می‌توانست در Wildkeepers Rising هم این موضوع پیاده شود.

آپگرید‌های دائمی بازی هم خود به دو دسته تقسیم شده‌اند. از طرفی با پشت سر گذاشتن مراحل، Sigil به‌دست می‌آورید و می‌توانید آیتم‌های جدیدی برای استفاده در دورهای بعدی باز کنید که شامل سلاح یا باف‌های مختلف می‌شوند و از طرف دیگر، با منابعی که به‌دست آوردید می‌توانید در دهکده برخی مهارت‌های پایه‌ای خودتان را ارتقا بدهید که شامل زره، سطح سلامتی، قدرت ضربه‌ها، شانس کریتیکال و مواردی از این دست می‌شوند. این آپگرید‌ها کاملا کارآمد هستند و به مرور هم حس قدرت را با ارتقای آن‌ها خواهید داشت ولی ایکاش خود گاردین‌ها هم ارتقاهایی دائمی داشتند. درست است که بازی گیمر را به تجربه مراحل با ترکیب مختلفی از گاردین‌ها تشویق می‌کند، ولی به مرور طبیعی است که نسبت به برخی از آن‌ها علاقه‌مند شوید و اگر می‌شد آپگرید‌هایی دائمی برای آن‌ها فعال کرد، استفاده از چند نمونه تکراری از گاردین‌ها حسابی لذت‌بخش‌تر می‌شد.

در مورد کیفیت بالای طراحی‌های بازی که همگی هم به‌صورت دستی کار شده‌اند، مفصل توضیح دادم و این موضوع در رابطه با جنبه‌های صوتی Wildkeepers Rising هم صدق می‌کند. آهنگ‌های استفاده‌شده در بازی کیفیت و تنوع خوبی دارند و ضعفی در رابطه با آن‌ها حس نمی‌شود.

در مجموع، Wildkeepers Rising اثری در سبک بولت هون است که بازی کردن آن را به تمام طرفداران این ژانر پیشنهاد می‌کنم. ژانر بازی‌های شبیه به ومپایر سروایورز این روزها گستردگی بالایی دارد ولی Wildkeepers Rising در این بین، اثری است که سازنده‌هایش سعی کرده‌اند ویژگی‌های منحصربه‌فردی در آن داشته باشند و همین هم بازی را کمی با دیگر آثار این سبک متفاوت کرده است. به‌دلیل ارلی اکسس بودن بازی، فعلا نمره نهایی به آن نمی‌دهیم ولی حتی در وضعیت فعلی هم بازی لایق نمره‌ای در حدود ۸.۵ و بالاتر است.

بررسی بازی با کد ارسالی ناشر و روی کامپیوتر صورت گرفته است.