بررسی بازی Synergy | شهرسازی با خیال راحت

بازی‌های سبک شبیه‌سازی زیرشاخه‌های بسیار بسیار زیادی دارند اما یکی از دوست‌داشتنی‌ترین آن‌ها برای من، بازی‌های شهرسازی هستند. شهرسازی چه مانند Cities: Skylines، واقع‌گرایانه باشد و چه مانند Synergy فانتزی، یک آسودگی خیال با خود به همراه دارد که بالاخص برای ذهن‌های مشغول و کم‌توجه و کم‌تمرکز انسان مدرن، یک داروی اعصاب به حساب می‌آید. حالا اگر از من بخواهید که بازی Synergy را با کمترین کلمات ممکن برای شما توصیف کنم، همان عبارتی را می‌گویم که در تیتر این مقاله مشاهده می‌کنید؛ شهرسازی با خیال راحت.

اما اجازه بدهید کمی فنی‌تر به همین عبارت به‌ظاهر ساده بپردازم. این بازی دو هدف کلی دارد که عبارت هستند از: ۱- نمونه‌ای کم‌خطا در اجرا، متعادل در گیم‌پلی و مرتبط از نظر داستانی بودن ۲- القای حس خوب به بازیکن

داستان بازی از این قرار است که شما در یک فضایی شبیه به کره زمین، با چندین بایوم یا اقلیم متفاوت حضور دارید و باید برای این انسان‌هایی که تحت نظارت شما هستند یک محل زندگی و کار مهیا کنید. بازی علاوه‌بر یک بخش آموزشی و یک بخش سندباکس که می‌توانید هرجور دلتان می‌خواهد در آن بازی کنید، دو بخش سناریودار هم برایتان آماده کرده است که اگر خیلی به دنبال داستان خاصی بودید از آن‌ها استفاده کنید اما به شخصه نظرم بر این هست که در این سبک بازی‌ها، عامدانه جای داستان و سناریو را خالی گذاشتن می‌تواند جسارت توسعه‌دهنده را نشان دهد؛ یعنی انگار که توسعه‌دهنده می‌گوید: «من می‌دانم که بعضی از شما از من انتظار یک داستان را دارید اما داستانی در کار نیست. به جایش یک گیم‌پلی عالی برایتان آماده کردم.» اما این صرفا سلیقه من است و نمی‌توان از بازی‌ساز انتظار چنین چیزی را داشت و من هم ندارم.

از این موضوع که بگذریم، توسعه‌دهنده در بخش فنی بازی واقعا عملکرد بی‌نظیری از خود نشان می‌دهد. از نقطه ضعف‌های رایج در بازی‌های شبیه‌ساز و شهرسازی مثل همان Cities: Skylines که پادشاه این سبک به حساب می‌آید، مسئله کرش کردن و ضجه زدن رم کنسول یا کامپیوتر است که در Synergy حتی یک بار هم آن را تجربه نکردم. این امر به واسطه استفاده از انیمیشن‌های سبک، آرت استایلی که نیاز بازی به پردازش‌های سنگین گرافیکی را کم کرده و سیستم ذخیره‌سازی خودکاری که تنها پنج اسلات برای ذخایر خودکار و یک اسلات برای ذخیره دستی به شما می‌دهد، امکان‌پذیر شده است.

موضوع بعدی که در بازی‌های مستقلی که در این سبک ساخته می‌شوند می‌بینیم این است که ورودی و خروجی ساختمان‌ها، هزینه‌ای که برای آن‌ها پرداخت می‌شود، تقسیم وظایف NPCها، سرعت انجام کارها و حتی تناسب بین گیم‌پلی و درخت دانش بازی، میزان و مرتب نیست و تعادل گیم‌پلی را به‌هم می‌ریزد. اما در نهایت با چنان تعادلی در گیم‌پلی بازی مواجه شدم که با خودم گفتم امکان ندارد یک بازی مستقل در اولین خروجی خود به چنین تعادلی رسیده باشد. البته نسخه‌ای که در دسترس من قرار گرفت هرچند کامل‌ترین نسخه نهایی بازی به حساب می‌آید اما قطعا اولین نسخه بازی هم نیست. بنابراین با کمی تحقیق متوجه شدم که در این حدود یک سالی که بازی در حالت دسترسی اولیه قرار گرفته بود، توسعه‌دهندگان با دفترچه یادداشت پای ویدیوهای محتواسازان نشسته بودند و تمام عیب و ایراداتی که از آن‌ها گرفته شده بود را برطرف کرده‌اند. حالا نه تنها می‌دانستم که یک بازی بالانس و دوست‌داشتنی را تجربه کردم بلکه متوجه شدم با توسعه‌دهنده‌ای طرف هستم که ارزش جامعه مخاطبانش را می‌داند و واقعا به خواسته‌ها و نقدهای آن‌ها گوش می‌دهد. البته اگر کمی هم در قیمت‌گذاری بازی به مخاطبان بیشتر فکر می‌کرد دیگر عالی می‌شد اما خب احتمالا می‌خواهد از استراتژی تخفیف‌گذاری‌های پشت‌سر هم برای توجیه قیمت نهایی بازی استفاده کند چون حجم محتوای بازی نمی‌تواند آن را توجیه کند.

حالا در این بازی باید چه کاری انجام دهیم؟ دقیقا مانند بقیه بازی‌های سبک شهرسازی، اول یک خانه اصلی بسازید، بعد از دریاچه آب استخراج کنید، چند خانه برای ساکنان روستای خود بسازید و بعد هم سراغ تولید و کاشت و داشت و برداشت منابع اولیه و محصولات ثانویه کارخانه‌ و کارگاه‌های خود بروید. سازنده بازی از یک آرت استایل زیبا و ساده برای نمایش منابع طبیعی و بافت اقلیم‌ها بهره گرفته که بسیار دلنشین است. سادگی زمین و پس‌زمینه بازی با شلوغی و پرجزئیات بودن ساختمان‌ها و سازه‌های شهر قابل تفکیک می‌شوند و کنتراست و تضاد رنگ‌ها نیز به این موضوع دامن می‌زنند. در همین حین که چشم‌هایتان در حال نوازش شدن با رنگ‌ها و طرح‌های بازی هستند، یک موسیقی جذاب و دوست‌داشتنی که در پس‌زمینه پخش می‌شود که دیگر کامل خیالتان را راحت می‌کند که قرار نیست اتفاق عجیبی بیفتد یا کسی حمله کند یا آتشی در جایی برپا شود. همه‌چیز تحت کنترل است آن هم در کنترل چه شخص لایقی. به راستی چه کسی از من و شمای خسته و کم‌حوصله، لایق‌تر است برای مدیریت شهر و زندگی و کار این آدمک‌های حرف گوش‌کن و کاری؟ البته چیزی که ممکن است کمی برایتان دردسر شود، مدیریت تک‌تک شهروندان است. از آن جایی که شما باید برای هر ساختمان چند نیروی کار در نظر بگیرید و برای برخی حتی از بین محصولات مختلفی که می‌تواند تولید بکند هم یکی را انتخاب کنید، از اواسط بازی که جمعیت شهر کمی شلوغ‌تر و نیازهای شهروندان هم متنوع‌تر می‌شود، مدیریت جزبه‌جز همه چیز کمی پیچیده می‌شود. البته این چالشی بود که خودم خیلی دوست داشتم اما شاید به مذاق همه خوش نیاید.

به‌طور خلاصه، بازی Synergy یک بازی زیبا، آرامش‌بخش، متعادل و با عملکردی بسیار بهینه در سبک شبیه‌ساز و شهرسازی است که در آن می‌توانید به صورت سندباکس یا داستان‌محور و با دو درجه سختی معمولی و چالش‌برانگیز به طراحی یک شهر کارآمد و پاسخگوی نیازهای شهروندان، بپردازید. این بازی توسط یک استودیوی مستقل به نام Leikir ساخته شده است و از یک آرت استایل جذاب، انیمیشن‌هایی بامزه، مکانیزم‌های اصلاح شده و تجربه گیم‌پلی‌ای آرامش‌بخش بهره می‌برد. این بازی برخلاف رقبای مشابه و واقع‌گرایانه‌اش، در فضایی فانتزی و تخیلی روایت می‌شود اما چون برای منابع و ساختمان‌های آن از نام‌های واقعی استفاده شده است، نیازی به صرف زمان بیشتر برای عادت کردن به اسامی آن‌ها ندارید. اگر از طرفداران بازی‌های سبک شهرسازی و مدیریتی هستید، تجربه این بازی را حتما به شما پیشنهاد می‌کنم. بازی Synergy برای ویندوز، لینوکس و مک از طریق پلتفرم استیم در دسترس است.