بررسی بازی موبایل ایرانی زامبی صحرایی

بعضی بازی‌ها هستند که برای بازی کردنشان باید پیش‌نیاز‌های خاصی را رعایت کنید و نمی‌توانید و در هر زمان و شرایطی سراغ آن‌ها بروید. برخی دیگر اما صرفاً جهت سرگرمی ساخته‌ شده‌اند و هدف اصلی‌شان چیزی جز هیجان‌انگیز بودن و پرکردن وقت‌های اضافی نیست. این دسته از بازی‌ها اگر روند ساده و سرراستی داشته باشند و یک گیم‌پلی جمع و جور و بدون پیچیدگی‌های غیرضروری هم ارائه کنند، تا مدت‌ها روی گوشی‌های موبایل جا خوش می‌کنند و همیشه فرصتی برای سر زدن به آن‌ها پیدا می‌شود. «زامبی صحرایی» یکی از همین بازی‌های خوش ساختی است که با کیفیتی مثال‌زدنی در طراحی بصری‌ و گیم‌پلی‌ای ساده و اعتیادآورش، یکی از گزینه‌های بسیار خوبی برای سپری کردن آن مواقعی است که حوصله‌ای انجام کار مفیدتری ندارید.

از همان لحظه‌ای که زامبی صحرایی را اجرا می‌کنید، با نگاهی به منوها و چند کاراکتری که اول بازی معرفی می‌شوند، خواهید فهمید که با بازی باکیفیتی طرف هستید که نه تنها کپی برابر اصل نمونه‌های خارجی نیست، بلکه ایده‌ی جدیدی برای عرضه دارد و با گذارندن چند مرحله، خواهید دید که در اجرای ایده‌ی خود هم موفق بوده است. برای کسانی که چندان سخت‌گیر و مشکل‌پسند نیستند، زامبی صحرایی نمونه‌ی یک بازی ایرانی چشم‌نواز با گرافیک کارتونی عالی است. راجع به گرافیک و طراحی شخصیت‌ها جلوتر خواهم گفت،‌ اما چیزی که حسابی همان اول بازی ناامیدم کرد و شاید حتی بازی را چشمم انداخت، آن فونت بدریخت و از رده‌گذشته‌ای بود در منوهای بازی استفاده شده است. بله، فونت منوی بازی تأثیری روی گیم‌پلی ندارد و باعث نمی‌شود بازی را در همان لحظه از روی گوشی پاک کنید، اما قطعاً‌ از ارزش‌های آن کم می‌کند.

برای یک بازی مانند زامبی صحرایی که تقریباً در تمام جنبه‌هایش نمره‌ی قابل قبولی می‌گیرد، استفاده از فونتی که برای زبان فارسی منسوخ شده و دیگر حتی در پیش و پا افتاده‌ترین اپ‌های ایرانی هم آن را نمی‌بینیم، نکته‌ای ناراحت‌کننده است. نکته‌ی ناراحت‌کننده‌تر این است که در بعضی قسمت‌های بازی، از فونت معقولی استفاده شده بنابراین نمی‌توان تقصیر را گردن محدودیت‌های فنی احتمالی انداخت. این ایراد برمی‌گردد به سیاست‌های سازنده‌ی اصلی بازی، استودیوی تاربوش که هدف اصلی‌اش تولید بازی برای کشورهای عربی است و زامبی صحرایی (همانطورکه از اسمش هم می‌توانید حدس بزنید) در اصل یک بازی عربی بوده که با تغییراتی در طراحی کاراکترها، به فارسی ترجمه شده است. در نسخه‌ی فارسی شده خبری از زامبی‌هایی با رداهای بلند و روبنده نیست، اما فونت عربی همچنان پابرجاست. بعد از آن ناامیدی اولیه سراغ اولین مرحله‌ی بازی می‌رویم تا ببینیم زامبی صحرایی واقعاً چه چیز در چنته‌ی خود دارد. در بازی تنها یک هدف دارید: زامبی‌کشی. سیل بی‌پایانی از زامبی‌ها در انواع و اقسام از بالای صفحه سرازیر می‌شوند و هشت سرباز پایین صفحه، در گروه‌های دوتایی باید آن‌ها را به باد گلوله بگیرند. برای این کار باید انگشت خود را روی هر گروه نگه دارید تا آن‌ها خشاب‌های خود را روی زامبی‌های مقابلشان خالی کنند. در هر زمان فقط یک گروه می‌تواند شلیک کند بنابراین باید حواستان به هر چهار ستون صفحه‌ی بازی باشد و مدام تیم شلیک‌کننده را تغییر دهید. غیر از سربازها، تجهیزات دیگری نیز برای متوقف کردن زامبی‌ها در اختیار دارید. نارنجک، مین و بمب‌های فریزکننده از جمله «قدرتی‌»هایی هستند که اوایل بازی به آن‌ها دسترسی دارید و به شدت هم به کارتان خواهد آمد. اگر سری به بخش فروشگاه بزنید، با ده‌ها مدل اسلحه و قدرتی‌های مختلف روبه‌رو می‌شوید که به مرور زمان می‌توانید از آن‌ها بهره بگیرید. هر اسلحه هشت مرحله جای ارتقا دارد که هزینه‌ی آن را توسط مغزهایی که از کشتن زامبی‌ها به دست می‌آورید پرداخت خواهید کرد. قدرتی‌ها و حتی دیوار جلوی سربازها نیز قابل بروزرسانی است اما قیمت‌ آن‌ها به مراتب بیشتر است. در کل برای به دست آوردن اسلحه‌‌ی جدیدتر باید حسابی خرج کنید و تا می‌توانید زامبی بکشید، کاری که بعد از مدتی بازی کردن اصلاً ساده به نظر نمی‌رسد.

بالانس و هماهنگ بودن اجزای مختلف بازی می‌تواند تأثیر زیادی روی موفقیت و محبوبیت آن بگذارد. زامبی صحرایی در برخورد اول سرگرم‌کننده و جذاب به نظر می‌رسد اما با کمی جلوتر رفتن، این جذابیت جای خود را به خستگی برای به دست آوردن مغزهای بیشتر می‌دهد. آن مشکل فونت‌ها واقعاً توی ذوق می‌زند چون بازی از لحاظ طراحی کلی و مخصوصاً طراحی کاراکترها، بسیار عالی کرده است. بعید است تا به حال در هیچ بازی یا فیلم و سریالی، زامبی‌هایی مشابه زامبی‌های صحرایی دیده باشید. اینجا گوسفندها هم زامبی شده‌اند، گوسفندهای رنگارنگی که یک کمربندهای دینامیت هم دور خودشان بسته‌اند. (با توجه به اطلاعات سایت سازنده، آن‌ها حتی نام «گوسفند زامبی» را ثبت تجاری کرده‌‌اند!) انسان‌ها هم در انواع و اقسام مختلف موجود هستند: یکی درون سطل‌های زباله‌ی فلزی رفته که کشتنش اصلاً کار ساده‌ای نیست و دیگری هم نیمه‌رباتی است که بیشتر شبیه آن مترسک داستان جادوگری از شهر اُز می‌ماند. در میان این‌ها گاهی زامبی درشت‌هیلکی هم ظاهر می‌شود که آرام‌تر حرکت‌ می‌کنند اما باید در کل مسیر به آن‌ها شلیک کنید تا شاید خم به ابرو بیاورند. اما از همه‌ جالب‌تر و سخت‌تر، غول‌های بازی هستند. مبارزه با این غول‌ها همان قسمت باس فایت بازی است که همانطور که انتظار دارید، به شدت دشوار است. اگر تمام قدرتی‌های خود را صرف مبارزه با زامبی‌ها کرده باشید، در مقابل غول‌ها تقریباً شانسی ندارید. با این حال، طراحی آن‌ها هم عالی است و هرکدام مشخصه‌های جالب مخصوص به خود را دارند.

طراحی دقیق و پرجزئیات انواع مختلف زامبی‌ها خصیصه‌ای است که زامبی صحرایی را به اثری باکیفیت و شاخص تبدیل می‌کند

اگر اعصاب راحتی دارید و آدم صبوری هستید،‌ از ادامه دادن زامبی صحرایی واقعاً لذت خواهید برد. اما بازی شاید همان اوایل کار دسته‌ای از کاربران را از خود زده کند، موقعیتی که توصیفش دشوار است چون به خاطر کیفیت خوب بازی در طراحی‌ها و مکانیسم گیم‌پلی‌اش دوست دارید باز هم سراغش بروید اما وقتی می‌بینید بعد از یکی دو دقیقه زامبی‌ها دخل‌تان را آورده‌اند، چندان رغبت نمی‌کنید بازی را ادامه دهید. اگر هزینه‌ی ارتقاهای اسلحه و دیگر موارد دفاعی کمی کمتر بود یا حداقل در ۲۰ مرحله‌ای اول از میان آن ۲۰۰ مرحله، بازی کمی با مخاطبش راه می‌آمد، زامبی صحرایی پتانسیل این را داشت که یکی از بازی‌های اعتیادآوری شود که در لیست‌های چند بازی برتر دیده می‌شود. دانلود از کافه بازارتهیه شده در زومجیزومجی چگونه یک بازی را بررسی می‌کند؟