از سریال The Last of Us چه انتظاراتی داریم

خالق مینی‌سریال چرنوبیل قرار است به همراه مغز متفکر بازی The Last Of Us یعنی نیل دراکمن، سریالی تلویزیونی بسازد. قسمت دوم بازی چند وقتی است که منتشر شده است و مانند قسمت اول، بسیار از آن تحسین شده است. نمی‌دانیم این اقتباس تلویزیونی اقتباسی موفق خواهد شد یا نه. احتمالا از طلسمی که به جان اقتباس‌های بازی افتاده است آگاه هستید. بنابراین ما هم مثل شما از این بابت نگران هستیم و امیدواریم که حضور نیل دراکمن این طلسم را بشکند. اینکه شبکه مشهور و قدرتمندی چون اچ‌بی‌او قرار است پشت سریال باشد، به ما دلگرمی می‌دهد.

دانلود از آپارات | تماشا از یوتیوب

به هر‌حال، در این مطلب سعی کرده‌ایم به مواردی بپردازیم که شاید همه‌ی ما از سریال ساخته‌نشده The Last Of Us انتظار داشته باشیم. مواردی که به داستان و فضای سریال ارتباط دارد. مواردی که شاید در بازی وجود نداشت و انتظار داریم حداقل در سریال نقشی داشته باشند. نیل دراکمن به سریال خوش‌بین است و به گمانم شاید بشود به کسی مثل دراکمن اعتماد کرد. اما باید انتظار این را هم داشته باشیم که شاید از این سریال سرخورده و ناامید شویم. بالاخره پروژه حساسی است و ساخت سریال به نگرش تازه‌ای نیازمند است.

این مورد از مواردی‌ست که می‌تواند روایت داستان سریال را از بازی اصلی متمایز کند و درواقع سریال را مستقل جلوه بدهد. عالی بودن داستان بازی لست اف اس را نمی‌شود انکار کرد، ولی اگر سریال بخواهد روایت خودش را کاملا منطبق با بازی به تصویر بکشد، شاید داستان جنبه‌ی کسل‌کننده‌ای به خود بگیرد. درکنار همه‌ی این‌ها خیلی هم جالب می‌شود اگر بدانیم این زامبی‌های عجیب‌و‌غریب و دفرمه از کجا سر و کلشان پیدا می‌شود. این مورد تاثیر خودش را روی سفری که جوئل و اِلی قرار است پیش‌رو داشته باشند هم می‌گذارد و درواقع اینجا است که ما دوباره خلاقیت نوشتاری دراکمن را در داستان تجربه می‌کنیم.

اگر سریال بخواهد داستان‌های ناگفته‌ی بازی را روایت کند، بد نمی‌شود که جوئل و داستانش هم نقش مهمی تو داستان ایفا کنند. به‌عنوان مثال، چرا جوئل از برادرش تامی جدا شده و راه خودش را پیش رفته است. یا اینکه چگونه با تِس و مارلین آشنا شده است؟ این روابط می‌تواند بخش مهمی از داستان را شامل بشود و به تصویرکشیدن این روابط می‌تواند جنبه‌ی درام سریال را پررنگ‌تر کند و ما را با شخصیت جوئل بیشتر آشنا کند. کاراکتر جوئل برای طرفدارهای بازی بسیار اهمیت دارد و به همین دلیل شناخت این شخصیت می‌تواند بخشی بزرگ از روایت سریال را تشکیل بدهد.

مسبب بسیاری از مشکلات جوئل و الی در داستان بازی به فایرفلایز مربوط می‌شود. بنابراین مخاطب احتمالا کنجکاو می‌شود که گروه فایرفلایز از کجا به وجود آمده و عقاید آن‌ها چیست و علت دشمنی‌شان با ارتش آمریکا چی می‌تواند باشد؟ چگونه این گروه به قدرت رسیده است و این قدرت از کجا و از چه کسی نشات می‌گیرد؟ درکنار همه‌ی اینا می‌توانیم بفهمیم کاراکتر مارلین چگونه با این گروه آشنا شده و چه نقش مهمی تو شکل‌گیری این گروه ایفا کرده است.

کریگ مازین خالق سریال چرنوویل است که توانست با تاثیرگیری از یک حادثه‌ی بدنام، زندگی مدرن را هم مورد هدف قرار بدهد و بازتاب اون اتفاق را روی زندگی مدرن به تصویر بکشد. پس باتوجه‌به اینکه در ساخت این سریال هم نقش مهمی دارد، می‌توانیم همچین چیزی را از این سریال انتظار داشته باشیم. حالا اینکه این سریال بخواهد سریالی سیاسی باشد، معلوم نیست نتیجه کار چگونه می‌شود یا اینکه اصلا تصمیم خوبی برای سریال محسوب می‌شود یا نه. ولی بهرحال بازتاب شیوع ویروس به زندگی مدرن می‌تواند ایده جالبی باشد. علی‌الخصوص که در دنیای امروزه با ویروس خطرناکی چون کرونا سروکله می‌زنیم. البته امیدواریم تا پخش سریال این ویروس از بین رفته باشد تا حداقل بتوانیم شاهد یک اقتباس موفق از ویدیو بازی باشیم!

این بازی فضای داستانی خودش را در آمریکا به تصویر کشیده است و ما هرگز نتوانستیم بفهمیم که سایر کشورها چگونه دارند با این بیماری مبارزه می‌کنند. آیا کشورهای دیگر موفق شدند تا راه نجاتی پیدا کنند؟ وضعیت جمعیت سایر دنیا در چه صورتی است؟ چگونه با این وضع وحشتناک کنار آمده‌اند؟ این‌ها مواردی هستند که می‌توانند داستان سریال را گسترده‌تر کنند و حالت رئالیستی روایت را افزایش بدهند. بنظر می‌آید که سیاست به‌زور راه خودش را به داستان سریال باز می‌کند.

آقای گوستاوو عجیب نابغست! تصور بازی بدون این موسیقی‌متنِ دلربا و فوق‌العاده زیبا ممکن نیست. چه لحظات شگفت‌انگیزی که میان جوئل و الی گذشت و زمانی‌که در همین لحظات دیالوگ جای خودش را به سکوت داده بود، موسیقی آرام سانتائولایا به یاری آن لحظه می‌رسید و به بهترین شکل ممکن احساسات مخاطب را بر می‌انگیخت. این موسیقی مکمل تصویر بازی بود. آوایی که هرگز از یاد آدم نمی‌رود. اگر دراکمن بتواند سانتائولایا رو راضی کند تا موسیقی سریال را بسازد واقعا عالی می‌شود و بسیاری از طرفدارها را خوشحال می‌کند.

اگر سریال بخواهد تمرکز خودش را روی گروه فایرفلایز بگذارد، مارلین می‌تواند بهترین انتخاب برای روایت داستان فایرفلایز باشد. یکی از مهم‌ترین کاراکترهای سریال می‌تواند مارلین باشد و فضای بیشتری را نسبت به بازی داشته باشد. گذشته‌ی مارلین که به نحوی به گذشته‌ی جوئل هم مربوط می‌شود می‌تواند داستان سریال را جذاب‌تر کند و خیلی چیزها را برای طرفدارهای سینه‌چاک بازی روشن کند.

اینکه بیکر و جانسون قرار باشد نقش‌های خودشان را باری دیگر در سریال ایفا کنند شاید دور از ذهن نباشد. خیلی از طرفدارها انتظار دارند بازیگران معروف سینما را در قامت شخصیت‌های جوئل و الی ببینند. ولی تصور اینکه تروی بیکر و اشلی جانسون هیج نقشی در سریال نداشته باشند کمی ناجور است! هر کدامشان می‌توانند نقش‌های فرعی را در سریال ایفا کنند. حتی می‌توانند به‌عنوان یک کامئو در سریال همکاری کنند. همین هم می‌تواند بسیاری از طرفداران را غافلگیر و خوشحال کند.

شاید انتخاب بازیگر برای سریال از سخت‌ترین کارها باشد. از یک طرف باید انتظارات طرفداران را در نظر داشته باشید و از طرف دیگر باید انتخاب صحیح و ایده­آل را به عمل در بیاورید. در هرحال این انتخابات می‌تواند هر بازیگری را اعم از مشهور و مهجور برای ایفای نقش به نمایش بگذارد. بهتر است قبل از هرچیز توقع‌مان را پایین بیاوریم و بگذاریم سازنده‌های سریال بهترین انتخاب را داشته باشند تا زمانی‌که اسم بازیگران ایفاکننده اعلام شد، جا نخوریم و موضع نگیریم. ولی خب اندکی رویاپردازی که اشکالی ندارد! هیو جکمن، جیک جینهال، تام هاردی یا مایکل فاسبندر برای نقش جوئل. الن پیج، میسی ویلیامز یا جسیکا باردن هم برای نقش الی. انتخاب های شما چه می‌تواند باشد؟