نقد مینی سریال Looking For Alaska - در جست‌وجوی آلاسکا

اولین اخبار از اقتباس سینمایی رمان Looking For Alaska به سال ۲۰۰۵ برمی‌گردد. جان گرین، غول رمان‌های ژانر بزرگسالان جوان (Young Adult یا به اختصار YA)، فعالیت حرفه‌ای خود به‌عنوان یک نویسنده را با به نگارش درآوردن Looking For Alaska آغاز کرد. موفقیت این رمان و شکل گیری گروه‌های طرفداران متعددی در دنیای اینترنت، باعث شد استودیو Paramount Pictures به فکر ساخت فیلمی سینمایی با اقتباس از این رمان بیوفتد؛ پارامونت پیکچرز نوشتن فیلم‌ نامه‌ی آن را به جاش شوارتز، خالق سریال .The O.C، سپرد، اما بنا به دلایلی نامشخصی پروژه‌ی ساخت فیلم Looking For Alaska تا ۹ سال بعد به تعویق افتاد. بعد از گذشت چند سال، با موفقیت ناگهانی و چشم گیر اقتباس سینمایی The Fault in Our Stars، یکی دیگر از آثار مطرح جان گرین، و بازگشت محبوبیت آثار بزرگسالان جوان در فرهنگ عامه، Paramount دوباره پروژه‌ی ساخت اقتباسی از Looking For Alaska را کلید زد. درنهایت تصمیم پارامونت بر آن شد که Looking For Alaska به شکل یک مینی سریال هشت قسمتی برای سرویس پخش Hulu ساخته شود.

این تعویق طولانی در ساخت و عرضه‌ی اقتباس Looking For Alaska، با وجود اینکه بسیاری از طرفداران را نسبت به اجرایی شدن این پروژه نگران کرد، اما خواسته و ناخواسته دارای نکات مثبت متعددی بود. یکی از بزرگ‌ترین نقاط مثبت درمورد مینی سریال Looking For Alaska این است که ما تنها با یک اقتباس معمولی مواجه نیستیم؛ این سریال در ابعاد مختلفی همچون داستان، فضاسازی، دیالوگ‌ها و ضرب آهنگ روایت ضمن وفادار ماندن به منبع اقتباس، کمی تا قسمتی راه خود را از رمان جدا کرده و سعی می‌کند هویت مختص خود را نیز داشته باشد. با کمی تحقیق و تفحص می‌توان به‌سادگی دریافت که در ساخت این سریال نه‌تنها از رمان اصلی، بلکه از جامعه‌ی طرفداران آن نیز به خوبی استفاده شده است؛ جاش شوارتز با هوشمندی کامل به بررسی نقدها و تحلیل‌های طرفداران در وب سایت‌هایی همچون Tumblr و Goodreads پرداخت، از فن آرت‌ها برای شکل دهی دنیای سریال استفاده کرد و حتی سعی کرد از قطعات و ژانرهای موسیقی جامعه‌ی طرفداران رمان به‌عنوان موسیقی متن اقتباس خود استفاده کند. نتیجه‌ی کنکاش در دنیای طرفداران Looking For Alaska، سریالی شد که ضمن ارائه‌ی هر آنچه مردم درباره‌ی این رمان دوست داشتند، نقاط ضعف آن را نیز فراموش نکرده و موفق به رفع بسیاری از این ایرادات شده است. شوارتز بعد از گرفتن رایحه‌ی هر آنچه جان گرین با روایت Looking For Alaksa در سر داشت، پا را از این هم فراتر گذاشت و با اضافه کردن نکات جدیدی به داستان، هم بیشتر به شخصیت‌های فرعی سریال پرداخت و هم برخی مفاهیم فردی و اجتماعی جدید را مورد بررسی قرار داد.

در روایت، Looking For Alaska به دو قسمت «قبل» و «بعد» تقسیم می‌شود. همان‌طور که به‌سادگی می‌توان حدس زد، پایه‌ی اصلی داستان این سریال اتفاقی خاص است، که بازه‌ی زمانی داستان نسبت به آن بخش بندی شده. استفاده از این حرکت ضمن ایجاد هیجان و اشتیاق خاصی در بینندگان، باعث درگیر شدن هرچه بیشتر ذهن بینندگان در پیام‌های داستان می‌شود. برعکس چیزی که ممکن است پیش خود فکر کنید، Looking For Alaska با وجود اینکه یک موضوع کلی دارد، اما همه چیز به چرخش داستانی گنجانده شده در آن و معنا و مفهوم در پس این اتفاق و رستگاری نهایی خلاصه نمی‌شود. اصلا یکی از خوبی‌های تعویق یک دهه‌ای در ساخت این اقتباس، همین مسئله است که حالا به‌جای یک فیلم سینمایی، با یک مینی سریال طرفیم و دیگر لازم نیست شخصیت‌های فرعی، رویدادهای کم‌رنگ‌تر داستان و دنیای اثر همگی فدای آن اتفاق خاص و نتیجه‌ی نهایی شوند. داستان Looking For Alaska درست مثل بازدید از یک شهربازی بزرگ می‌ماند؛ ممکن است شما تنها به خاطر ترن هوایی بزرگی که تازه در شهربازی افتتاح شده به این مکان آمده باشید، اما دلیل نمی‌شود که نتوانید از سایر وسایل موجود در شهربازی لذت ببرید. این سریال گاهی اوقات شما را می‌خنداند و گاهی اوقات ممکن است اشک شما را دربیاورد؛ گاهی اوقات شما با هیجان منتظرید نتایج کارهای چهار نوجوان بازیگوش و قانون شکن داستان را ببینید و گاهی اوقات به تفکر در رابطه با مسائل مهم اجتماعی دعوت می‌شوید. برخی افراد ممکن است با خواندن خلاصه‌ی داستان یا دیدن عکس‌های بازیگران دچار سوتفاهم شوند و گمان کنند این سریال مثل بسیاری دیگر از فیلم‌ها و سریال‌های این رده‌ی سنی، اثری پر از دیالوگ‌های متظاهرانه، اما خالی از معنی و بحث عمیق باشد. با وجود آنکه Looking For Alaska اثری برای بینندگان نوجوان و جوان است، اما در این سریال موضوعات حائز اهمیتی همچون فاصله‌ی طبقاتی، عدالت اجتماعی و سلامت روان مورد بحث قرار می‌گیرد و در روایت حدالامکان سعی شده همه چیز با تمثیل و داستان سرایی و بدون مجبور کردن مخاطب به قبول مسئله‌ای خاص، چیزی که این روزها کم در آثار مختلف مشاهده نمی‌شود، بیان شود.

یکی دیگر از نکات درخشان این سریال، انتخاب بازیگرانی فوق‌العاده و پردازش بسیار بهتر شخصیت‌ها نسبت به رمان است. برای مثال، شخصیت‌هایی مثل ایگل، مدیر مدرسه، کاملا از حالت تک بعدی خود در داستان بیرون آمده‌اند و رنگ و بویی انسانی یافته‌اند. جدا از انتخاب بازیگران مناسب، سریال با ایجاد تغییراتی در نوع روایت داستان،‌ عمقی جدید به شخصیت‌ها بخشیده است. در رمان، شخصیت مایلز راوی اصلی داستان است و ما همه چیز را از دید او می‌بینیم؛ همین مسئله باعث می‌شود شناخت ما نسبت به خیلی از شخصیت‌ها در سطح دید و برداشت مایلز از آنان باقی بماند و از زندگی شخصی سایر افراد مدرسه، ذهنیت‌ها و حتی نکات مهم اخلاقیشان با خبر نشویم. در روایت تازه‌ای که سریال از این داستان به ما ارائه می‌دهد، ما خیلی بیشتر با ابعاد مختلف شخصیت‌ها آشنا می‌شویم و اصلا برخی اوقات داستان حتی بدون حضور مایلز نیز به پیش می‌رود و او را به گوشه‌ای می‌راند. به‌لطف این تصمیم، ما بیشتر و بیشتر به دنیای شخصیت‌های فرعی وارد می‌شویم و همین مسئله باعث می‌شود بازیگران جوان اما مستعد این سریال بتوانند بیش‌ازپیش فرصت هنرنمایی را پیدا کنند و در کالبد شخصیت‌های داستان روح تازه‌ای بدمند. کریستین فروسث، بازیگر نروژی جوان نقش آلاسکا یانگ، درست وقتی اولین‌بار خبر ساخت اقتباسی از Looking For Alaska را شنید، برای به‌دست آوردن نقشی در این اثر اقدام کرد و زمان زیادی را برای آماده‌سازی خود برای ایفای نقش شخصیت پیچیده‌ی آلاسکا صرف کرد و حتی هفت بار رمان را خواند تا بتواند بهترین عملکرد را از خود به‌جای بگذارد؛ نتایج تلاش‌های او باعث شد که او به یکی از بیاد ماندنی‌ترین شخصیت‌های سریال بدل شود و به‌گفته‌ی شخص جان گرین، کریستین فروسث درست همان‌طور بود که او آلاسکا را تصور می‌کرد. از دیگر بازیگران خوب سریال می‌توان به ران سفاس جونز، بازیگر نقش معلم دینی مدرسه، و تیموتی سایمنز، بازیگر نقش ایگل، اشاره کرد، اما کسی که به طرز شگفت آوری اکثر بینندگان را با بازی فوق‌العاده محسور خود کرد، کسی نبود جز دنی لاو، بازیگر نقش کلنل. به جرئت می‌توان گفت هیچکس جز دنی لاو نمی‌توانست نقش کلنل را به این خوبی بازی کند و او را به بهترین شخصیت سریال بدل کند؛ کلنل با بازی دنی لاو نه‌تنها از یک شخصیت درجه دو در داستان، به یکی از پایه‌های اصلی سریال بدل شده، بلکه شوخی‌ها، مشکلات شخصی او و نقش غیر قابل انکارش در حیات گروه مرکزی ماجرا، نگاه اغلب بینندگان را به سمت خود برمی‌گرداند. در سویی دیگر، شخصیت کلنل حتی در فیلم نامه هم بیشترین عمق را دارد؛ او در میان نزاعی بین گروه‌های مختلف اجتماعی گیر افتاده است، مرکز بیشتر درگیری‌هاست و سعی می‌کند ضمن لذت بردن از دوران جوانی، زندگی خود را نجات داده و گذشته‌ی سختش را پشت سر بگذارد.

کلام آخر اینکه، Looking For Alaska یکی از بهترین آثاری است که در سال ۲۰۱۹ برای این ژانر و این رده‌ی سنی منتشر شدند. این سریال داستانی را که رمان اصلی قصد در روایت داشت، بهتر تعریف می‌کند و ضمن تلاش برای مرهم گذاشتن بر زخم نوجوانان و به‌طور کلی تمام افرادی که در زندگی خود سعی بر پشت سر گذاشتن مشکلات روحی و روانی عمیقی دارند، نامه‌‌ای عاشقانه‌ است به سینما و ادبیات نوجوان دهه‌ی ۲۰۰۰.