نقد فصل اول سریال Kingdom - پادشاهی

حتی پر و پا قرص‌ترین طرفداران آثار زامبی محور با این موضوع موافقند که این ژانر نیاز به احیا دارد و از همین رو باید شاهد فیلم‌ها و سریال‌های خلاقانه‌تری در این سبک محبوب و با قدمت باشیم. سریال Kingdom (پادشاهی)، به کارگردانی کیم سئونگ هان و فیلم‌نامه نویسی کیم یون هی، را می‌توان یکی از برجسته‌ترین و در عین حال اصیل‌ترین آثار این سبک در دنیای امروز تلویزیون خواند. این سریال محصول کره‌جنوبی با اقتباس از کمیکی اینترنتی، به اصطلاح وبتون، با نام The Kingdom of the Gods (پادشاهی خدایان)، به قلم خود کیم یون هی، تولید و ازطریق سرویس پخش نتفلیکس منتشر شده است.

داستان سریال «پادشاهی» در دوره‌ی چوسان باستان جریان دارد؛ شاهزاده لی-چانگ بعد از بیمار شدن پدرش، وارد کشمکش سیاسی بزرگی با خاندن چو، خانواده‌ی ملکه‌، می‌شود. بعد از اینکه شاهزاده به وجود برخی اسرار نهفته در دربار پی می‌برد، در پی یافتن حقیقت ماجرای بیماری پادشاه به یکی از استان‌های دورافتاده‌ی چوسان سفر می‌کند که طی این سفر با بیماری مهلکی مواجه می‌شود. این بیماری افراد را بعد از مرگ به موجوداتی درنده تبدیل می‌کند که از گوشت انسان‌ها تغذیه می‌کنند. در چنین شرایطی وقتی شاهزاده درماندگی مردم فرودست را مشاهده می‌کند، تصمیم می‌گیرد با کمک آن‌ها ضمن مقابله با رقبای سیاسی خود، جلوی گسترش هرچه بیشتر این بیماری را بگیرد.

یکی از جذاب‌ترین نکات در رابطه با این سریال، فضاسازی فوق‌العاده و محیط چشم نواز آن است. «کینگدام» به‌لطف حال و هوای تاریخی داستان خود، این موقعیت را به‌دست آورده تا از مکان‌هایی خیره کننده و جذاب استفاده کند. این سریال از نظر بصری بسیار زیباست؛ از برداشت‌های بلند و وسیع در محیط‌های شهری یا قلعه‌ها گرفته تا نماهای بسته و خفقان آور از زاغه‌ها و جنگل‌های دلهره آور، «کینگدام» تمام مدت چشمان شما را به خود خیره می‌کند. شایان ذکر است که زیبایی‌شناسی خاص به کار رفته در طراحی محیط، تنها استفاده از حال و هوای تاریخی سریال نیست؛ دوره‌ی تاریخی خاص سریال، ضمن بخشیدن عمق اجتماعی-سیاسی جدیدی به اثر، باعث شده است که داستان بیش‌ازپیش دلهره آور باشد و لایه‌ی جدیدی از عنصر ترس به آن اضافه شود. عدم وجود تکنولوژی و محوریت مبارزات براساس نبردهای نزدیک باعث می‌شود که «کینگدام» نسبت به سریال‌های مشابهی که در دنیای مدرن جریان دارند هیجان انگیزتر باشد و بیننده تنش و هراس بیشتری را در داستان احساس کند.

کیم سئونگ هان اولین‌بار در سال ۲۰۱۱ به فکر ساخت سریالی با اقتباس از کمیک Kingdom of the Gods افتاد و درست از همان موقع کار روی این اثر را شروع کرد، اما به خاطر وجود خشونت در سریال، امکان پخش آن در تلویزیون کره وجود نداشت و همین مسئله باعث شد «کینگدام» تا زمان توافق کیم و Netflix روی قفسه باقی بماند. به عقیده‌ی کیم سئونگ هان خشونت «کینگدام» بخشی جدا ناشدنی از آن است و باید اذعان کرد که او کاملا در این زمینه درست می‌گوید؛ درست از قسمت اول سریال، «کینگدام» به ما نشان می‌دهد که زامبی‌های داستان تا چه حد می‌توانند خطرناک باشند و همه چیز از این نقطه به بعد رفته رفته بدتر می‌شود و شخصیت‌ها در شرایطی ترسناک‌تر قرار می‌گیرند. برعکس بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های مشابه کره‌ای که صحنه‌های مبارزه‌ی خود را از فیلم‌های حماسی و رزمی کلاسیک چینی وام گرفته‌اند، اکشن در «کینگدام» بیشتر به سوی درگیری‌های نفس گیر و سریع پیش رفته و سعی می‌کند در عین ارائه‌ی تجربه‌ای جذاب و چشم گیر، نبردهایی را به نمایش بگذارد که به طرز قابل باوری طبیعی و روان هستند.

کیم یون هی داستان «کینگدام» را با الهام از تاریخ حقیقی کره به نگارش درآورده است؛ در دوره‌ی چوسان بیماری واگیردار هولناکی سرزمین‌های این امپراطوری را درمی‌نوردد و باعث مرگ بسیاری از مردم این سرزمین می‌شود. کیم در این سریال با درآمیختن مقداری تخیل و برداشت شخصی‌ خود از وقایع تکه‌ای از تاریخ کره، قصد دارد به این مسئله بپردازد که چه نکات و مسائلی باعث وقوع این فاجعه، گسترش آن و مرگ تعداد بسیار زیادی از مردم شده است. در زمینه‌ی روایت، «کینگدام» ضمن اینکه از آگاهی اجتماعی برخوردار است و درست می‌داند از چه صحبت می‌کند، در بیان کاملا صریح است و از گرفتن انگشت اتهام سوی بی عدالتی‌های اجتماعی و فساد در دربار ابایی ندارد. کیم یون هی به زیبایی هرچه تمام‌تر از عناصر داستانی خود به‌عنوان نمادهایی برای بیان ابعاد فجایع تاریخی و معضلات اجتماعی حائز اهمیتی که در «کینگدام» قصد پرداختن به آن‌ها را دارد استفاده می‌کند؛ بعد از جنگی بزرگ و ویرانگر، فقرا با مسائلی همچون قحطی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اشراف چیزی جز خودشان را نمی‌بینند و بعد از پیشروی اندکی در داستان، با پادشاهی، به معنای واقعی کلمه خونریز و مجنون و مردمی که برای زنده ماندن زامبی وار به خوردن یکدیگر مشغولند مواجه می‌شویم که همه جزو قدیمی‌ترین استعاره‌ها برای به نمایش گذاشتن جامعه و کشوری در حال سقوط به‌شمار می‌روند.

«کینگدام» نه‌تنها یکی از بهترین سریال‌هایی است که در چند سال اخیر از کشور کره‌جنوبی، که این روزها با پیشرفت چشم گیر خود در عرصه‌ی تولید محصولات رسانه‌ای اغلب مخاطبان و منتقدین را مبهوت خود کرده، به دنیا عرضه شده، بلکه رد امیدی در میان آثار متعددی که با محوریت زامبی‌ها ساخته می‌شوند به‌شمار می‌رود و به ما ثابت می‌کند هنوز پتانسیل زیادی در این ژانر نهفته شده است. تعداد قسمت‌های کم فصل اول و پایان غافل‌گیر کننده‌ی آن باعث می‌شود بی صبرانه بخواهیم منتظر انتشار فصل دوم در اسفند ماه باشیم. کلام آخر اینکه، سریال «کینگدام» به‌لطف داستان غنی و قدرتمند خود، نقش آفرینی خوب بازیگران، حرف‌های جدیدی که برای گفتن دارد و فضاسازی جذاب و هیجان انگیزش به اثری تبدیل شده که طرفداران آثار ترسناک نباید به هیچ عنوان آن را از دست بدهند.