نقد فصل اول سریال I Am Not Okay With This - من با این وضعیت خوب نیستم

در میان آثار اورجینال نتفلیکس، فیلم‌ها و سریال‌های فاخر متعددی برای رده‌ی سنی نوبالغان به‌ چشم می‌خورد، که سریال من با این وضعیت خوب نیستم (I Am Not Okay With This) تازه‌ترین اثر الحاقی به این فهرست محسوب می‌شود. این سریال که با اقتباس از کمیکی با همین نام، نوشته‌ی چارلز فورسمن (Charles Forsman)، طراح کمیک آمریکایی که با کمدی‌های تاریکش شناخته‌ می‌شود، ساخته شده است، از همان روزهای اول معرفی توانست به‌لطف درآمیختن عناصر فراطبیعی به ژانر بلوغ و یدک کشیدن اسامی بزرگی همچون جاناتان انتویستل (Jonathan Entwistle)، کارگردان سریال پایان دنیای لعنتی و شاون لوی (Shawn Levy)، کارگردان و تهیه کننده‌ی Stranger Things، نظر جمع قابل توجهی از کاربران اینترنت را به خود جلب کند.

داستان‌سرایی دوگانه‌ی زیبای این اثر در عین حالی که به تعریف ماجراهای شخصیتی مجازی می‌پردازد، روایتی جهان شمول را نیز ارائه می‌کند که کم و بیش همه‌ی بینندگان می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. شاید هر کسی نتواند با مشکلات شخصی شخصیت سیدنی ارتباط برقرار کند، اما تغییرات روحی و جسمی دوران بلوغ را همه تجربه کرده‌اند و درست همینجاست که I Am Not Okay With This بیننده را به سفری کوتاه در خاطرات دوران نوجوانی خود، زمانی‌که در هجمه‌ای از احساسات ضد و نقیض غوطه‌ور بوده، مهمان می‌کند؛ کدام یک از ما سرکشی دوران نوجوانی را تجربه نکرده‌ایم، نخواستیم استقلال داشته باشیم و هرزگاهی به این فکر نیوفتاده‌ایم که هیچ یک از اتفاقاتی که در اطرافمان رخ می‌دهند قابل توجیه نیستند؟ قدرت‌های سیدنی در این سریال یادآور تجربیاتی عجیب و تکرار نشدنی هستند که زندگی همه‌ی افرادی که به دوران بلوغ پا می‌گذراند را برای همیشه دگرگون می‌کنند. اگر بخواهیم با دیدی متفاوت دنیا را بنگریم، بلوغ برای نوجوانان خود بی‌شباهت به قصه‌ی آغازین یک ابرقهرمان نیست؛ یک نوجوان از نظر فیزیکی و جسمانی دستخوش تغییراتی بزرگ می‌شود، ذهن او از دایره‌ی امن کوچک خودش بیرون آمده و با دنیایی از سردرگمی و ناشناخته‌ها آشنا می‌شود و مهم‌تر از همه، حالا او این قدرت را دارد که آغازگر زندگی انسانی جدید در این دنیا باشد. صد البته پیش از این سریال، آثار دیگری همچون سری Spider-Man یا Runaways به موضوع جدال نوجوانان با قدرت‌ها و مسئولیت‌های جدیدشان پرداخته‌اند و با وجود اینکه I Am Not Okay With This کاملا عاری از کلیشه‌های رایج در این دسته آثار نیست، اما این اثر سعی می‌کند با چنگ زدن به المان‌هایی مختلف هویت خاص خودش را داشته باشد و حداقل تا جایی که در فصل اول می‌بینیم، در این تلاش موفق است.

این سریال با کوچک نگه‌داشتن دایره‌ی شخصیت‌ها در فصل اول، به خوبی درون و عمق سیدنی را کنکاش می‌کند و به احساسات مختلف او همچون عشق، حسادت، سردرگمی و از همه پررنگ‌تر عصبانیت و پرخاش او می‌پردازد. این فصل از سریال متشکل از هفت قسمت با میانگین مدت زمان بیست دقیقه، در مجموع چیزی حدود ۱۴۰ دقیقه، است، پس زمانی برای هدر داده شدن وجود ندارد. خوشبختانه I Am Not Okay With This این محدودیت زمانی را به فرصت تبدیل کرده و حتی یک دقیقه را هم تلف نمی‌کند؛ هر شخصیت و ارتباط خود به یکی از پایه‌های پلات داستانی تبدیل می‌شود و هر صحنه از سریال که قدرت‌های سیدنی را به نمایش می‌گذارد، همزمان به توسعه‌ی شخصیت او و روابطش با دیگر شخصیت‌ها نیز می‌پردازد. پیوستگی اتفاقات در این سریال مثال زدنی است و همه‌ی اتفاقات و حوادث روایت شده، حتی اگر موقتا ماجرایی فرعی به نظر بیایند، به خدمت داستان اصلی و رشد شخصیت‌ها درمی‌آیند و نقشی اساسی را در تکمیل تصویر کلی اثر ایفا می‌کنند.

درست در مقابل سیدنی، شخصیت استنلی، با بازی وایات اولف (Wyatt Oleff)، قرار دارد؛ یک نرد تمام عیار که یادگرفته سختی‌های زندگی را زیاد جدی نگیرد. استنلی درکنار سیدنی تنها شخصیتی در فصل اول سریال است که مورد پردازش عمیق قرار می‌گیرد. درکنار تمام کمک استن به پیش‌روی داستان و نقش پررنگ وی در تکامل شخصیتی سیدنی، او عنصری است برای کاستن از تاریکی فضای داستان؛ به ازای هر سکانس که نزاع درونی سیدنی ممکن است شما را بهم بریزد، سکانسی وجود دارد که استن با شوخی‌های بعضا بی مزه‌ یا شیرین کاری‌هایش در مقابل آینه لبخند را بر لبان شما می‌آورد. به جز این دو شخصیت - و اگر بخواهیم کمی ارفاق کنیم، لیام، برادر کوچک سیدنی - پردازش عمیق خاصی روی سایر شخصیت‌های داستان صورت نمی‌گیرد و کم و بیش می‌توان آن‌ها را در دسته‌ی شخصیت‌هایی تک بعدی قرار داد. از آنجایی که مدت زمان سریال آنقدری نیست که بشود پرداختی درخور برای تمام شخصیت‌های فرعی انجام شود و ایشان آرک داستانی فرعی کوتاه مختص خودشان را داشته باشند، ایرادی آنچنانی به I Am Not Okay With This در این زمینه وارد نیست، اما امید است باتوجه‌به رابطه‌ی خاص دینا با سیدنی و تمام تاثیری که او در زندگی و تکامل شخصیتی سیدنی دارد، در فصل بعدی بیشتر به‌دنیای این شخصیت وارد شویم و شاهد تخصیص زمان بیشتری به رابطه‌ی سیدنی و دینا باشیم.

هر هفت قسمت فصل اول سریال در شهر پیتسبورگ، در ایالت پنسیلوانیای آمریکا، فیلم‌برداری شده است. اخیرا به‌دلیل اعتبار مالیاتی بیست و پنج درصدی در نظر گرفته شده توسط این ایالت برای محصولات هنری، فیلم‌ها و سریال‌های بیشتر و بیشتری، از جمله سریال Mindhunter نتفلیکس، در پنسیلوانیا ضبط می‌شوند؛ همین مسئله باعث شده است که موج جدیدی از آثار تلویزیونی بزرگ تولید شوند که در محله‌های پر زرق و برق نیویورک و خیابان‌های لس آنجلس جریان ندارند. I Am Not Okay With This هم با فاصله گرفتن از محیط کلانشهری متداول در آثار تلویزیونی آمریکایی،‌ ضمن بهره‌مندی از محیط سر سبز و طبیعت چشم‌نواز پنسیلوانیا و ارائه‌ی فضایی روشن‌تر نسبت به اتمسفر تاریک کمیک اصلی چارلز فورسمن، به اثری تبدیل می‌شود که حال و هوایی آشنا برای دامنه‌ی گسترده‌تری از مخاطبان دارد و نوجوانان را به‌یاد محل زندگی خود می‌اندازد.

سریال I Am Not Okay With This اثری است که کارش را خوب بلد است؛ تنها کافی است که شما به نوجوانی آشفته این فرصت را بدهید دفتر خاطراتش را برای شما باز کند و شما را به سفری پر فراز و نشیب از احساسات رنگارنگ ببرد. این اثر ضمن برخورداری از روایتی با ضرب آهنگ بالا، هرگز از مسیر اصلی خود خارج نمی‌شود و بدون پرداختن به شاخ و برگ‌های اضافی و غیرضروری، داستانی صمیمانه و تأثیرگذار را روایت می‌کند که خالی از هیجان نیست.