نقد انیمیشن خانه پر سر و صدا (The Loud House)

انیمیشن خانه پر سر و صدا، محصول سال ۲۰۲۱ از شرکت نتفلیکس است. این انیمیشن براساس یک سریال تلویزیونی است که از ۲ می ۲۰۱۶ تاکنون در پنج فصل پخش می‌شده است. لینکن لاود، تک پسر یک خانواده سیزده نفری است. او ده خواهر با شخصیت‌های متفاوت دارد که کوچک‌ترینشان هنوز نوزاد است و پوشک به پا می‌کند. لینکن عموماً دیوار چهارم را می‌شکند و با تماشاگر صحبت می‌کند تا روابط پیچیده خواهر برادری و برنامه‌هایی که برای بهبود و رشد خانواده دارد را توضیح دهد. دیوار چهارم در هنر اصطلاحاً به دیوار نامرئی گفته می‌شود که بین هنرپیشگان و تماشاگران وجود دارد. هنگامی که هنرمند از خود درک یا حرکتی به هر نحوی نشان دهد که گواه آن باشد که او از حضور تماشاگران اطلاع دارد، اصطلاحاً دیوار چهارم شکسته می‌شود. شکستگی این دیوار اگر به جا و به‌موقع استفاده شود، می‌تواند باعث ایجاد احساس نزدیکی بیشتر تماشاگر با اثر شود.

هرچند که بعداً به‌عنوان ایده فرعی، در یکی از اپیزودهای سریال بدان پرداخته شده است. سریال در اولین ماه پخش خود تبدیل به برترین سریال انیمیشنی کودک در تلویزیون امریکا شد. نام این خانواده و شخصیتشان کاملاً جور در می‌آید. خانواده لاود (Loud: پر سروصدا) واقعاً پر سروصدا و شلوغ هستند و مدتی کنار آن‌ها بودن باعث می‌شود سرگیجه بگیرید.

پس از آنکه خانواده لاود امروزی در قلعه اجدادی‌شان ساکن می‌شوند، لینکن متوجه می‌شود که همتای او در خانواده اجدادی‌شان یک دوک (Duke) بوده است؛ لذا تصمیم می‌گیرد که او هم تبدیل به یک دوک شود تا بتواند بالاخره در کانون توجه قرار گرفته و به قول خودش از زیر سایه خواهرانش خلاص شود. همان موقع هم سروکله اژدهایی که سال‌ها در تخم بوده و فرزند اژدهای پیشین است که به خاندان لاود قبلی خدمت می‌کرده و محافظ اصلی این سرزمین است، پیدا می‌شود که کاملاً شبیه به یک توله سگ رفتار می‌کند (که خود نکته منفی حساب می‌شود) و سرعت رشد عجیبی هم دارد. بعد از گذر نیمه اول فیلم مستخدم خانه، خانم موراگ، که اتفاقاً جد او هم به خاندان لاود پیشین خدمت می‌کرده، از یک زن غرغرو که به‌دنبال سکوت و آرامش است و از سروصدا زیاد خانواده لاود، متنفر است تبدیل به شرور داستان می‌شود و تازه ماجرا جان می‌گیرد.

خواهران نقش مهمی در سریال اصلی دارند اما اینجا خیلی کم به آن‌ها پرداخته می‌شود. این موضوع به این علت این است که فیلم بیشتر درباره لینکن است نه خواهران؛ لذا طبیعی است که آن‌ها نقش مهمی نداشته باشند و صرفاً در حد یک تیپ از کاراکتر خود ظاهر شوند تا بیننده جدید صرفاً با آن‌ها آشنا شود و سپس تمام توجهش معطوف لینکن و موهای سفید بانمکش شود. باتوجه‌به نظر مخاطبان، به نظر می‌رسد که شخصیت لینکن در فیلم نسبت به سریال از عمق و قوس بیشتری برخوردار شده و رفتار بعضی از خواهرها با او بهبود پیدا کرده که این خود نقطه قوت محسوب می‌شود.

به این انیمیشن می‌توان به چشم یک برنامه آموزشی و سرگرم‌کننده برای کودکان نگاه کرد که مفاهیمی رقابت خواهر و برادر، حمایت از نزدیک‌ترین افراد و اتحاد خانوادگی را به‌خوبی به کودکان یاد می‌دهد. به جز مشکل لینکن که مسئله اصلی داستان است، رنجش و اندوه وارد داستان نمی‌شود و اعضای خانواده همیشه پشت هم هستند و اتحاد زیادی دارند. ممکن است خانه لاود برای بزرگسالان قابل پیش‌بینی و کسل‌کننده شود چرا که مسائل مطرح شده در فیلم در سطح ساده‌ای هستند تا درک آن برای همگان ساده باشد و کودکان را به‌خوبی سرگرم کند. این مجموعه به‌طورکلی مانند انیمیشن بچه رئیس، روی اهمیت فرزندآوری نیز تمرکز کرده و خانواده‌های پرجمعیت را شادتر و ماجراجویانه‌تر نشان می‌دهد تا بتواند ذهنیت نسل کودک جامعه خودش را به سمت پُرفرزندی و جامعه جوان‌تر در نسل آینده سوق دهد.

آنچه که سریال و فیلم را از هم متمایز می‌کند فضاسازی متفاوت و قوی‌‌تر است. سریال معمولاً روی یک تصویر بصری دوبعدی، از چپ به راست برای انیمیشن خود تمرکز می‌کند. درحالی‌که، برای فیلم یک جهان سه‌بعدی در مقیاس کامل ایجاد شده که عمق چشمگیری را به آن اضافه می‌کند و فضای بیشتری برای حرکت در اختیار کاراکترها و انیمیشن سازها قرار می‌دهد.

فیلم The Loud House البته خالی از نکات منفی هم نیست. به‌طور مثال، به‌عنوان یک فیلم موزیکال، ترانه‌های ضعیفی دارد که قافیه‌بندی مناسبی ندارند. ولی ایراد اصلی بیشتر به ساختار کلی داستان که از سریال نشأت گرفته برمی‌گردد. حضور تعداد زیادی کاراکتر که همه‌شان باید به چشم بیایند، نام‌های شبیه به هم و تفاوت‌های شخصیتی جزئی خواهران با یکدیگر است که به بدنه داستان ضربات بدی می‌زند. تعداد خواهرها به‌راحتی می‌تواند به پنج یا نهایتاً شش خواهر تقلیل پیدا کند و بازهم صدمه‌ای به ساختار کلی وارد نشود.