نقد فیلم بردرلندز (Borderlands) | وقتی همه‌چیز اشتباه است

این روزها بازار ساخت اقتباس از روی بازی‌های ویدیویی بسیار است و با نگاهی به موفقیت انیمیشن ماریو در گیشه یا اخیرا سریال Fallout می‌توان به این نتیجه رسید که این اقتباس‌ها طرفداران و علاقه‌مندان زیادی دارد. پس عجیب نیست که لاینزگیت به سراغ یکی از مجموعه‌های محبوب ویدیو گیم به‌نام بردرلندز رفته باشد. فیلم Borderlands داستان لیلیث را دنبال می‌کند که با تیمی قانون شکن همراه می‌شود تا ضمن یافتن دختر گمشده قدرتمندترین مرد جهان، در یافتن گنج بزرگ سیاره پاندورا با آن‌ها همکاری کند.

از همان ابتدا می‌توانیم شاهد مواردی باشیم که باعث نگرانی ما شود که از جمله آن می‌توان به تیم سازندگان فیلم، بازیگران و حتی درجه سنی فیلم اشاره کرد و این فیلم خیلی زود ثابت می‌کند که چقدر نگرانی ما به جا و درست است. در ابتدا باید به این نکته اشاره کنم که فیلم در طراحی دنیای فیلم و سیاره پاندورا حتی گریم بازیگران عملکرد خوبی دارد و حتی می‌توان گفت جلوه‌های ویژه فیلم قابل قبول است. فیلم دقیقا شبیه به دنیای یک بازی Borderlands است و می‌توان گفت که فیلم میخ اول را محکم به زمین زده است، اما در ادامه فراموش کرده است که باید فیلم خوبی هم باشد.

فیلم داستان سر راستی دارد و کل هدف و مسیر داستانی فیلم تقریبا مشابه بازی‌های آن است. اما داستان فیلم چندان پرداخت عمیقی ندارد و با هر شخصیت و گذشته آن بسیار سطحی برخورد شده است. به‌جز شخصیت لیلیث و تا حدی تینا مابقی شخصیت‌ها چندان پرداخت و شخصیت پردازی خاصی ندارند و حضور آن‌ها بیشتر در نقش کمک به دو شخصیت دیگر برای جلو بردن داستان است. این موضوع باتوجه‌به حضور هر یک از اعضا در تیم یافتن گنج بزرگ کم کم آزار دهنده می‌شود و فیلم واقعا در این مورد ناامید کننده عمل کرده است.

درواقع در طول فیلم نباید منتظر شکل گرفتن شخصیت خاصی باشیم. زمان فیلم کم است اما در مقابل تعداد شخصیت‌ها زیاد هستند. حتی با اینکه عمده تمرکز فیلم روی چند شخصیت خاص است، اما باز هم قرار نیست فیلم به شکلی که انتظارش را داریم، به خوبی از پس کار بر بیاید و درنهایت فیلم قرار است حسابی طرفدارن مجموعه بردرلندز را ناامید کند. آن‌ها برای اینکه مشکلات شخصیت پردازی و فیلمنامه را پوشش دهند به سراغ نام‌های بزرگی رفته‌اند که صد البته کمکی هم به فیلم نکرده است.

استفاده از بازیگرانی مثل کیت بلانشت تا کوین هارت روی کاغذ می‌توانند انتخاب‌های جذاب و جالبی باشند، اما این انتخاب‌ها نه تنها به فیلم کمکی نکرده‌اند، بلکه باعث مشکلاتی هم شده‌اند. نکته اول انتخاب بازیگران چندان مناسب نیستند. اول از همه سن بازیگران واقعا به نقش‌های انتخاب شده نمی‌خورد و با اینکه هدف فیلم به‌طور کلی نمایش نسخه مسن لیلیث است، اما این موضوع اصلا جواب نداده است. همین موضوع در مورد دیگر شخصیت‌های فیلم هم صدق می‌کند و انتخاب بازیگران جوان‌تر به مراتب ایده بهتری می‌توانست باشد.

درست است که انتخاب نام‌های بزرگ می‌تواند اهمیت زیادی داشته باشد، اما وقتی حتی بهترین بازیگر سینما را هم برای یک فیلم انتخاب کنیم ولی به نقش نخورد، درنهایت صرفا منابع زیادی را هدر داده‌یم. چنین اتفاقی در فیلم Borderlands هم رخ داده است و فیلم می‌توانست حداقل با انتخاب هوشمندانه چند بازیگر جلوی اتفاقات زیادی را بگیرد. حتی می‌توان این موضوع را برای آریانا گرینبلت هم اشاره کرد که با اینکه از نظر سنی مناسب به‌نظر می‌رسد، اما باز هم انتخاب‌های به مراتب بهتری می‌توانست برای نقش تینا گرفته شود.

البته در فیلم‌های بسیاری از گرینبلت برای نقش دختر کم سن و سال و با ویژگی‌های مشابه استفاده می‌شود که نشان می‌دهد تهیه‌کنندگان چندان خلاقیتی هم در انتخاب‌های خود ندارند. متاسفانه این موضوع بسیار شایع است و نمی‌توان کتمان کرد که حتی اگر گرینبلت استعداد بالایی داشته باشد، اما این موضوع می‌تواند برای آینده کار او خطرناک هم باشد. البته صرفا مشکلات انتخاب بازیگران و نامنساب بودن آن‌ها برای نقش‌های خود تنها مشکل فیلم نیست و بسیاری از مشکلات به فیلمنامه و دیالوگ‌های آن‌ها نیز باز می‌گردد.

مشکلات فیلم به حدی درشت است که حتی یک بیننده عادی هم می‌تواند متوجه آن شود. دیالوگ‌های فیلم به‌طور مثال به حدی سطحی و ضعیف هستند که باور آن سخت است که در طول فیلم بارها شاهد گفتن آن از زبان بازیگرانی مثل کیت بلانشت هستیم. اوضاع زمانی بدتر می‌شود که بخش کمدی فیلم تبدیل به یک فاجعه شده است و حتی فیلم نمی‌تواند با یکی از المان‌های معروف مجموعه بردرلندز خود را نجات دهد. شوخی‌های فیلم شباهتی به شوخی‌های بازی‌های آن ندارد و همین به یک مشکل بزرگ شده است.

درواقع اولین خیانتی که به فیلم Borderlands شده، درجه سنی آن است. انتخاب PG-13 یک اشتباه مرگبار بوده است که باعث شد تا نه تنها خبری از صحنه‌های اکشن جذاب، دیوانه‌وار و خشن مشابه بازی‌های آن باشیم، بلکه تاثیر مستقیمی هم روی شوخی‌های فیلم بگذارد. درواقع برای پیاده‌سازی بهتر طنز مجموعه باید درجه سنی بزرگسال استفاده می‌شد تا بتوان از شوخی‌ها و طنز مجموعه به درستی در فیلم آن استفاده کرد، اما ظاهرا سازندگان فیلم تنها به‌دنبال فتح گیشه‌ها بوده‌اند که البته در این راه هم کاملا شکست خورده‌اند.

صد البته درجه سنی بزرگسال به‌تنهایی نمی‌تواند کیفیت را به یک فیلم اضافه کند، اما چنین فیلمی به چنین درجه سنی نیاز دارد و صرفا سازندگان با یک تصمیم غلط اولین تیر را به پای فیلم زده‌اند. در مجموع می‌توان گفت که فیلم مجموعه‌ای از اشتباهات عجیب و غریب است که به‌راحتی می‌توانستند با انتخاب‌های بهتر و صحیح‌تر جلوی آن را بگیرند. اما درنهایت موارد دیگر بیشتر مدنظر آن‌ها بوده است که درنهایت باعث شد تا یک اقتباس سینمایی ضعیف از روی بازی‌های ویدیویی را شاهد باشیم.

فیلم Borderlands شاید بدترین فیلم سال یا حتی بدترین فیلم اقتباس شده از روی بازی‌های ویدیویی نباشد، اما بدون شک یکی از ناامیدکننده‌ترین آن‌ها است. بسیاری انتظار داشتند تا این فیلم تبدیل به فیلمی مشابه فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves شود، اما درنهایت فیلم نه در ارائه یک داستان جذاب و سرگرم کننده موفق است و نه می‌تواند طرفداران بردرلندز را راضی کند. در هر حال فیلمی که می‌توانست اثری موفق باشد، درنهایت با اشتباهات سازندگان آن به درون چاهی بدون انتها سقوط کرد.