نقد فیلم بازی های کونگ فو (Kung Fu Games) | بدترین اکشن سال؟

مردی پرنفوذ و قدرتمند در فیلم بازی‌های کونگ فو مبارزان معروف را به زور وارد بازی‌های مرگبار هنرهای رزمی می‌کند. این مبارزان که فقط به مهارت های خود متکی هستند، باید در نبردهای مرگبار به مصاف هم بروند. در همان نگاه اول می‌توان متوجه شد که فیلم پتانسیل‌های بالایی برای ارائه یک فیلم اکشن با هنرهای رزمی دارد که خشونت چاشنی صحنه‌های اکشن و جذابیت فیلم است. فیلم کلیتی مشابه آثاری مثل سریال بازی مرکب دارد که در آن شخصیت‌های فیلم در داخل یک مسابقه کونگ فو گرفتار شده‌اند.

آن‌ها برای زنده ماندن باید مبارزه کنند و شاهد نبردهای مرگباری در طول فیلم هستیم. مشخصا در چنین فیلمی نمی‌توان انتظار یک داستان منطقی یا با کیفیت بالا را داشت و فیلم Kung Fu Games هم از همان ابتدا تکلیف ما را روشن می‌کند که نباید منتظر چنین چیزی باشیم. اما آیا این به موضوع به معنای این است که اهمیت کم داستان به معنای فیلمنامه ضعیف است؟ نکته این است که ما انتظار یک داستان و فیلمنامه درجه یک را نداریم، اما فیلم و روند آن به شکلی است که احساس می‌کنیم سازندگان فیلم بینندگان خود را کم هوش تصور کرده‌اند.

فیلم روندی منطقی یا جذابی ندارد و صرفا با صحنه‌های اکشن خشن و تو خالی پر شده است. داستان فیلم صرفا بهانه‌ای برای اتفاقات آن است و نقش خاصی در طول فیلم ندارد. حتی برای فیلم‌های اکشن ضروری است که یک داستان حداقل ساده روایت شود که بیننده صرفا فکر نکند که قرار است ویدیوهای به هم چسبیده صحنه‌های اکشن را مشاهده کند. متاسفانه در اینجا چنین اتفاقی رخ داده است و ما صرفا شاهد صحنه‌هایی هستیم که منطق خاص داستانی ندارند و صرفا براساس فیلم‌ها یا سریال‌های مشابه برای پیاده‌سازی در فیلم طراحی شده‌اند.

حتی اگر تنها مشکلات فیلم به فیلمنامه و داستان آن ختم شود، می‌توان تا حدی آن را به پای فدا شدنش برای سرگرم شدن بیننده گذاشت، اما آیا این هزینه زیاد نتیجه هم داده است؟ جواب متاسفانه منفی است. فیلم با اینکه چیزهای زیادی را فدا می‌کند تا به شکل پشت سر هم صحنه‌های اکشن را به تصویر بکشد، اما همانقدر هم در پیاده‌سازی صحنه‌های اکشن مشکل دارد. بدلکاری صحنه‌های اکشن اکثرا ضعیف هستند و نمی‌توان صحنه‌ اکشن جذاب و ماندگاری را در فیلم پیدا کرد و به خاطره سپرد. مشکل اول این است که صحنه‌های اکشن عمق زیادی ندارند و بسیار پوچ و تو خالی به‌نظر می‌رسند.

این مشکل بزرگی برای فیلمی است که می‌خواهد فیلمنامه و داستان فیلم را فدای صحنه‌های اکشن آن کند و حالا درست وقتی می‌خواهیم از بخش اصلی فیلم لذت ببریم، با مشکل بزرگ‌تری طرف هستیم. به‌صورت کلی روند فیلم به این شکل است که شخصیت‌ها باید در هر مرحله به مبارزه با گروه‌هایی بپردازند و در صورت زنده ماندن و رد کردن مرحله، وارد مرحله بعدی می‌شوند که چالش سخت‌تری دارند. تمرکز مبارزات روی کونگ فو است و روی کاغذ همه‌چیز جذاب به‌نظر می‌رسد و اتفاقا ایده کلی فیلم هم جذاب است، اما در پیاده‌سازی عملا مشکل دارد.

نه‌تنها داستان فیلم شکل و فرم مناسب را نمی‌گیرد، بلکه صحنه‌های اکشن هم همین مشکل را دارد و سازندگان صرفا به‌دنبال به تصویر کشیدن صحنه‌های اکشن خشن هستند. درواقع فیلم صرفا یک ایده کلی است که نمی‌تواند شکل مناسب را بگیرد و حتی درجه سنی بزرگسال و صحنه‌های اکشن خشن و خونین آن هم نمی‌تواند باعث نجات فیلم شود. درواقع در اینجا است که به‌خوبی می‌توانیم قدر بسیاری از فیلم‌های اکشن را بیشتر بدانیم. چرا که در فیلم بازی‌های کونگ فو حتی صحنه‌های اکشن هم سرگرم کننده نیستند.

این یک خبر بد برای فیلم است؛ چرا که پایه و اساس فیلم روی این صحنه‌های چیده شده است و حالا شاهد فرو ریختن این پایه سست و ضعیف هستیم. اما این مشکلات زمانی بیشتر دیده می‌شود که صحنه‌های اکشن به شکل پشت سر هم در حال پخش هستند و حتی بیننده به سختی می‌تواند از تماشا این صحنه‌های بدون عمق و کوچک‌ترین ظرافت لذت ببرد. ظاهرا تنها چیزی که سازندگان از صحنه‌های اکشن خواسته‌اند خشونت بالا بوده است که آن هم باز جای بحث دارد. در سریال بازی مرکب خشونت جایگاه خودش را دارد و صرفا سازندگان این خشونت را پشت سر هم به بیننده نشان نمی‌دهند.

درواقع آن‌ها با پخش اولین صحنه مرگبار سریال باعث می‌شوند تا در ذهن بیننده این خشونت شکل بگیرد تا بازی بعدی بتوانند صحنه خشن و مرگبار دیگری را پیاده کننده که بیننده انتظارش را ندارد. اما اینجا از ابتدا تا انتها صحنه‌های اکشن و خشونت آن صرفا از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود و به‌طور کلی می‌توانیم حدس بزنیم که چالش بعدی قرار است چگونه باشد. درواقع سازندگان فیلم Kung Fu Games از همان ابتدا دست خود را کاملا رو کرده‌اند و این روند قرار نیست تغییر کند.

حتی طراحی صحنه‌های فیلم هم مشکل دیگری است که باید به آن اشاره کرد. نکته این است که به‌جز یک یا دو صحنه، مابقی صحنه‌های صرفا خانه و یا محوطه‌هایی هستند که کوچک‌ترین تنوع یا جذابیتی ندارند. صحنه‌ها قرار نیست صرفا زیبا باشند، بلکه باید به شکلی باشند که حتی باعث استرس بیننده شود و اگر باز هم بخواهیم یک مدل مناسب را معرفی کنیم، بدون شک سریال بازی مرکب در اینجا هم الگوی مناسبی می‌توانست باشد که سازندگان فیلم یک ایده کلی از سریال گرفته‌اند.

فیلم Kung Fu Games با اینکه تلاش می‌کند تا با فدا کردن فیلمنامه و داستان صرفا با یک ایده کلی به سراغ صحنه‌های اکشن و سرگرم کننده برود، اما درنهایت با یک شکست مفتضحانه مواجه می‌شود. فیلم نه‌تنها سرگرم کننده نیست، بلکه صحنه‌های اکشن پوچ و تو خالی را ارائه می‌کند که کوچک‌ترین جذابیتی ندارند و فیلم صرفا یک ایده کلی جذاب است که به یک فاجعه بزرگ تبدیل شده است. این فیلم به‌راحتی می‌تواند لقب بدترین فیلم اکشن سال را دریافت کند.