نقد سریال جنگ ستارگان: خدمه اسکلت (Star Wars: Skeleton Crew) | فصل اول

از روزی که دیزنی کنترل دنیای جنگ ستارگان را در اختیار گرفت و کنترل لوکاس‌فیلم را به کاتلین کندی واگذار کرد، این مجموعه روزهای پر فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشته است. از سه‌گانه دنباله جنگ ستارگان که کسی دوست ندارد در مورد آن صحبت کند یا حتی آن را به رسمیت بشناسد تا آثار با کیفیتی مثل سریال مندلورین، فیلم روگ وان و سریال Andor. اما سریال The Acolyte که یکی از دو سریال لایو اکشن در نظر گرفته شده Star Wars در سال ۲۰۲۴ است، باعث شد تا دوباره طرفداران احساس کنند لوکاس‌فیلم به‌دنبال بازگشت به مسیر فیلم The Last Jedi است.

این جو منفی بدون شک برای سریال دوم این مجموعه خطرناک بوده است؛ چون حتی اگر با محصول با کیفیتی طرف باشیم، این موضوع قرار است روی آن تاثیر منفی بگذارد. پخش فصل اول سریال Star Wars: Skeleton Crew به‌تازگی به پایان رسیده است و سوالات زیادی اکنون مطرح می‌شود؛ مثل این موضوع که سریال در کدام سمت قرار گرفته است و واقعا باید چه انتظاری از آن داشته باشیم. سریال Skeleton Crew داستان ۴ کودک را دنبال می‌کند که در کهکشان فراری هستند و گروهی بیگانه آن‌ها را تعقیب می‌کنند. اتفاقات این سریال پس از اتفاقات فیلم Return of the Jedi و در دوران جمهوری جدید و همزمان با اتفاقات سریال مندلورین جریان دارد.

تمرکز سریال روی گروهی از کودکان گمشده در کهکشان است که به‌دنبال یافتن راهی برای بازگشت به خانه هستند. بدون شک دیدن یک اثر دوران بلوغ در دنیای جنگ ستارگان ریسک خودش را دارد؛ به‌خصوص اینکه با الهام از آثار دهه ۸۰ میلادی مثل فیلم The Goonies ساخته شده است و همچنین کمترین ارتباط با فیلم‌ها و سریال‌های دیگر Star Wars را دارد. مشخصا نگرانی‌هایی مثل بازیگران کودک و همچنین سبک فیلم وجود دارد که منطقی است. اما سریال در همان ابتدا تکلیف خود را روشن می‌کند و آن هم این است که کاری ندارد در این کهکشان بزرگ چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است، آن‌ها می‌خواهند کار خود را انجام دهند و با کسی کاری ندارند.

البته این به معنای کم اهمیت بودن دیگر شخصیت‌ها نیست، اما در عمل نیل در بین ۴ شخصیت کودک شخصیت به مراتب جذاب‌تری است و در رتبه بعدی شاید بتوان فرن را قرار داد. اما سریال در این میان به شخصیت بزرگسالی نیاز دارد تا بتواند ریتم خود را حفظ کند و همچنین باعث سقوط سریال به مسیری به‌عنوان یک اثر تنها مناسب کودکان نشود. در اینجا شخصیت جاد با بازی جود لا معرفی می‌شود؛ شخصیتی که گذشته مبهمی دارد و با اینکه دارای قدرت نیرو است، اما نیت و اهداف نامشخصی دارد. شخصیت جاد قرار است یک جدای خسته کننده باشد؟ خبر خوب این است که او فراتر از یک جدای ساده و فراموش شده است.

چه می‌شود اگر بگویم جاد یکی از بهترین شخصیت‌هایی دنیای جنگ ستارگان از زمانی است که دیزنی کنترل این مجموعه را در اختیار گرفته است؟ شاید سریال Skeleton Crew بسیاری از مولفه‌های دنیای جنگ ستارگان مثل یک دروید جالب و کمی بامزه را حفظ کرده است، اما شخصیتی مثل جاد دقیقا خلاف بسیاری از شخصیت‌هایی است که تاکنون دیده‌ایم. او ۱۰ها نام دارد و بسیاری از کهکشان دل خوشی از او ندارند. تاثیر شخصیتی مثل جاد زمانی بیشتر مشخص می‌شود که سریال در زمان‌هایی تمرکز بیشتری روی شخصیت‌های کودک قرار می‌دهد و نبود جاد در این بخش‌ها باعث افت سریال و خارج شدن آن از ریتم خوبش می‌شود.

درواقع زمانی‌که هویت اصلی جاد فاش می‌شود، تازه به این نکته پی می‌بریم چقدر او شخصیتی است که واقعا کسی انتظار حضورش را ندارد و در عوض همین دست کم گرفتن باعث می‌شود به ستاره اصلی سریال تبدیل شود. به‌خصوص زمانی‌که سریال عملا به‌جز جاد فاقد شخصیت بزرگسال قدرتمندی است و متاسفانه استفاده خوبی از شخصیت‌های والدین کودکان نشده است. درواقع یکی از مشکلاتی که با سریال داشتم شخصیت‌های والدین هستند. این شخصیت‌ها با اینکه حضور نسبتا کم‌رنگی دارند، اما تا حد زیادی مثل شخصیت‌هایی به تصویر کشیده می‌شوند که عملا کاری نمی‌توانند انجام دهند.

درست است که آن‌ها در یک سیاره کاملا ایزوله قرار دارند، اما تلاش‌های آن‌ها تا اواخر سریال تاثیر خیلی خاصی روی روند سریال ندارد و عملا آن‌ها شخصیت‌های بی‌فایده‌ای تا دو قسمت پایانی سریال هستند. جاد هم در این میان مجبور است تا جای این شخصیت‌ها را هم پر کند و ما عملا شخصیتی داریم که تقریبا تمامی نیازهای سریال را بر طرف کرده است. حالا شما تصور کنید که هویت واقعی او چه تاثیری روی سریال خواهد گذاشت. شاید تمرکز اصلی سریال روی چهار کودک باشد، اما ستاره اصلی سریال شخصیت دیگری است که نبود آن می‌توانست باعث شود با اثری ضعیف‌تر مواجه باشیم.

بدون شک بخش زیادی از کیفیت خوب شخصیت جاد را باید مدیون بازی درخشان جود لا بدانیم که شاید کمی دیر به دنیای جنگ ستارگان اضافه شود، اما حضوری چشمگیر داشته است. صد البته نمی‌توان از تلاش جان واتس و کریستوفر فورد در خلق چنین شخصیتی هم گذاشت. به‌طور کلی جان واتس چه در سه‌گانه مرد عنکبوتی و چه در فیلم Wolfs نشان داد که راه خلق یک اثر سرگرم کننده را بلد است و این تجربیات را به‌خوبی در سریال خود استفاده کرده است. شاید بخشی از سریال با الهام از نوستالژی دهه ۸۰ میلادی ساخته شده باشد، اما درنهایت خود سریال فراتر از یک اثر نوستالژی است.

صد البته ممکن است گروهی بگویند زمانی‌که چنین اثری کمترین ارتباط را با داستان اصلی دارد، چه لزومی به تماشای آن است، می‌توان به آن‌ها حق داد. در هر حال در مورد سریالی داریم صحبت می‌کنیم که حداقل تا الان ارتباط خاصی با اثری ندارد و با اینکه از نگاه من یک نکته مثبت است، اما باز هم نمی‌توان گفت که گروه مخالف اشتباه می‌گویند. این سریال می‌توانست با هر نام دیگری تولید و منتشر شود، اما این موضوع درنهایت می‌تواند اتفاق مثبتی در دنیایی مثل جنگ ستارگان باشد که دست و پای بسیاری از فیلمسازان برای خلق تجربه‌های تازه را بسته است.

در هر حال تنها سوالی که باقی‌ می‌ماند این است که آیا سریال فصل دومی هم خواهد داشت؟ پایان فصل اول درکنار کیفیت ساخت خوب آن را می‌توان گفت یک پایان نسبتا کامل است که تقریبا به تمامی سوالات ما پاسخ داده می‌شود، اما هنوز داستان‌های بیشتری برای گفتن وجود دارد و رستگاری شخصیت جاد هم هنوز وجود دارد؛ اگرچه او می‌تواند راه بسیار متفاوتی را دنبال کند یا حتی شخصیت‌های جدید متفاوت‌تری هم در فصل بعدی معرفی شوند. در هر حال سریال هنوز پتانسیل‌های بیشتری برای گفتن داستان‌های بیشتر دارد، اما درنهایت پایان کاملی را در فصل اول شاهد هستیم.

سریال Star Wars: Skeleton Crew یکی از بهترین غافلگیری‌های دنیای جنگ ستارگان است که آن را می‌توان مستقل‌ترین و متفاوت‌ترین اثر این مجموعه هم دانست. سریال با اینکه مشکلاتی مثل افت ریتم یا برخی از شخصیت‌های بزرگسال عملا بدون استفاده دارد، اما با معرفی شخصیت‌های کودک خوب تا حضور شخصیت جذابی مثل جاد به یکی از بهترین ساخته‌های این مجموعه در دوران دیزنی تبدیل می‌شود. شخصیت جاد هم بدون شک یکی از بهترین شخصیت‌هایی این دوران است که در لحظه می‌تواند از یک شخصیت قابل اتکا به شخصیتی ترسناک و خطرناک تبدیل شود و سریال را به اثری بهتر از تصور ما تبدیل کند.