بررسی پردازنده ی برادول Core i7-5775C اینتل

مزیت این بروز رسانی‌های جزئی این است که با پلتفرمِ فعلی LGA1150 سازگار است، حداقل وقتی که از مادربردهای مجهز به تراشه‌های سری ۹ اینتل استفاده کرده باشید. همچنین امکان دارد که مادربردهای Z87 هم بتوانند از پردازنده‌های جدید توسط یک آپدیت بایوس پشتیبانی به عمل آورند.

بررسی پردازنده‌های برادول این حقیقت را آشکار کرد که تاخیر در توسعه‌ی فناوریِ ۱۴ نانومتری باعث به عقب افتادنِ موعد عرضه‌ی پردازنده‌های دسکتاپیِ برادوِل، مخصوصا گونه‌های سرعت بالا هم شد، و با وجود اینکه خانواده‌ی مادربردهای Z97 هم از پردازنده‌های برادول پشتیبانی می‌کردند، خودِ این پردازنده‌ها مدتی طولانی در این میان غایب بودند.

اینتل پردازنده‌های برادول را بصورتِ رسمی در تاریخ ۱۲ خرداد ماه (۲ ژوئن ۲۰۱۵) معرفی کرد و در آن زمان نمونه‌‌های بسیار محدودی را توزیع کرد که متاسفانه به دست ما هم نرسید. تا زمان تحریرِ این نوشته هم هنوز امکان دسترسی به این پردازنده‌ که حدود یک ماه از عمر رسمی آن می‌گذرد، تقریبا غیرِ ممکن است.

برآورد منابعِ ما برای در دسترس بودن این پردازنده‌ها نیمه‌ی مردادماه ( اوایل ماهِ آگوست) است که باز هم غیر عادی است، با توجه به اینکه برادول ۲ ماه قبل از آن تاریخ معرفی شده است. به علاوه تا همین الان هم این پردازنده تاخیرِ طولانی مدتی داشته است، بنابراین عجیب است که اینتل عرضه‌ی رسمی را با توزیعِ انبوه پردازنده‌های برادول مقارن نکرده و به یک معرفی صوری قناعت کرده است. دلیل این امر هر چه باشد، ما یکی از این پرچمدارهای جدید را هم اکنون در اختیار داریم. از ۱۰ مدلِ جدید معرفی شده بر اساسِ برادول، ۵ مدل پردازنده‌های ۶۵ واتی دسکتاپی و پنج مدل هم پردازنده‌های لپ‌تاپی ۴۷ واتی هستند.

تمام ۵ پردازنده‌ی دسکتاپی برادول مدل‌های ۴ هسته‌ای هستند که دارای گرافیکِ مجتمع Iris Pro و حافظه‌ی کش سطحِ ۴ موسوم به Crystal Well هستند که در ادامه به موردِ دوم هم خواهیم پرداخت.

از این ۵ پردازنده‌ی دسکتاپی ۶۵ واتی، فقط ۲ تای آنها مدل سوکتی LGA1150 هستند. بقیه در فرم تراشه‌های BGA هستند که مستقیما به بردِ مدار چاپی اصلی یا PCB لحیم می‌شوند. هر دو سری پردازنده‌های LGA و BGA بر خلاف هاسول، شاملِ هسته‌ی گرافیکی مجتمع یکسانی خواهند بود.

اگر به پردازنده‌ی Core i7-5775C نگاهی داشته باشیم (مدلی که اکنون در دست بررسی داریم) و با نسخه‌ی BGA که i7-5775R هست مقایسه کنیم، هر دو تراشه تقریبا یکسان هستند. فارغ از اینکه Core i7-5775R یک قطعه‌ی BGA است، تنها تفاوت دیگر آن با همتای دسکتاپیَش، فرکانسِ توربو است که فقط ۱۰۰ مگاهرتز بالاتر است و ۳.۸ گیگاهرتز تعیین شده است. با عبور از مشخصات به تفاوت دیگری می‌رسیم که قیمت آنها است. در حالی که Core i7-5775C برچسب ۳۶۶ دلاری خورده، مدل 5775R به وضوح پایین‌تر و ۳۴۸ دلار قیمت گذاری شده است.

دو پردازنده‌ی دسکتاپی که شاید بیشتر موردِ توجه خوانندگان ما باشد همین Core i7-5775C و Core i5-5675C هستند. مدل Core i5-5675C 25 درصد قیمتِ ارزان‌تر را در ازای از دست دادن قابلیت HyperThreading ارائه می‌کند که تعدادِ هسته‌های مجازی را از ۸ به ۴ عدد کاهش می‌دهد. فرکانسِ پایه هم ۲۰۰ مگاهرتز کاهش یافته است، هر چند که تفاوت بین فرکانس‌های توربو فقط ۱۰۰ مگاهرتز است. تغییر عمده‌ی دیگر هم میزانِ کش سطح سوم است که از ۶ مگابایت به ۴ مگابایت کاهش یافته است.

نا گفته پیداست که محصولاتِ Core i7 نسل هاسوِل دارای کش سطح سوم بزرگترِ ۸ مگابایتی هستند، در حالی که در پردازنده‌های Core i5 فقط ۶ مگابایت از این کش فعال شده است. همچنین شایسته‌ی اشاره است که Core i7-5775C و Core i5-5675C هر دو مدل‌های با ضریب بازهستند، علی رغم اینکه این بار پسوند K را یدک نمی‌کشند.

به ویژه جالب است که کش فوق العاده عظیمِ سطح ۴ این پردازنده‌ها هم اسمِ رمز خودش را دارد، 'Crystal Well'. این Crystal Well یک حافظه‌ی eDRAM با ظرفیت ۱۲۸ مگابایتی است که اولین بار در پردازنده‌های هاسولی که دارای گرافیکِ Iris Pro 5200 بودند، دیده شدند که عمدتا پردازنده‌های موبایل بودند.

مشکلی که تمام گرافیک‌های مجتمع با آن روبرو هستند پهنای باند است، آنها پهنای باندِ کافی را ندارند. یک گرافیک مجزای بسیار ارزان قیمت مانند Radeon R7 250 را به عنوان نمونه در نظر بگیرید که پهنای باند حافظه‌ی ۷۳.۶ گیگابایت بر ثانیه را دارد. در مقایسه، گرافیکِ مجتمع HD 4600 موجود در پردازنده‌ی Core i7-4790K وقتی با حافظه‌ی DDR3 1600 جفت شود، در تئوری فقط حداکثر پهنای باند ۲۵.۶ گیگابایت را ارائه می‌کند که تقریبا یک سومِ پهنای باند کارتِ گرافیک مجزای ارزان قیمت ما است.

از آنجایی که این eDRAM در این پردازنده‌های برادول با فرکانس ۱.۸ گیگاهرتز کار می‌کند، یک توان عملیاتی دو طرفه‌ی اضافی با ظرفیتِ بیش از ۵۷ گیگابایت بر ثانیه (در مجموع ۱۱۴ گیگابایت بر ثانیه) را در اختیار قرار می‌دهد. مهم‌تر آنکه این حافظه‌ی کشِ بزرگ فقط به گرافیک مجتمع منحصر نیست، خودِ پردازنده هم می‌تواند به این کَش دسترسی داشته باشد. وقتی که گرافیک مجزا در سیستم استفاده شد، این eDRAM روی کش کردن درخواست‌های پردازنده تمرکز خواهد کرد که به صورت موثر به پردازنده‌های دسکتاپی برادول یک کش فوق العاده عظیمِ ۱۲۸ مگابایتی سطحِ ۴ هدیه خواهد داد.

همزمان با کش بسیار سریع‌ترِ eDRAM، اینتل گرافیکِ مجتمع (Iris Pro 6200 GT3e) را به داشتن ۴۸ واحد EU ارتقا داده که فرکانس کاری ۱۱۵۰ مگاهرتز را هم دارد، در برابرِ ۲۰ واحد EU که در گرافیک مجتمعِ HD 4600 استفاده شده بود. در مجموع حداکثر میزان ۸۸۳ گیگافلاپس برای i7-577C و ۸۴۴ گیگافلاپس برای i5-5675C بدست می‌آید که در برابر فقط ۴۰۰ گیگافلاپس برای پردازنده‌ی i7-4790K قرار دارد.

AMD Kaveri System Specs

AMD Vishera System Specs

Haswell & Broadwell System Specs

Haswell-E System Specs

همان‌گونه که پیش‌ بینی می‌شد، پردازنده‌ی Core i7-5775C راندمانِ کارت گرافیک مجزای برابری با Core i7-4790K یا حتی Core i5-4690K ارائه می‌کند.

عرضه‌ی نسل پنجم پردازنده‌های سری Core بسیار تاخیر خورده است، اما اکنون قادر هستیم نتایجِ اولین بررسی‌هایمان را از برادول داشته باشیم، هر چند که ظاهرا هنوز هم مشکلاتی با پروسه‌ی ساخت ۱۴ نانومتری وجود دارد.

هم اکنون فقط دو پردازنده‌ی سوکتی Core i7 و Core i5 از برادول معرفی شده و هنوز اطلاعاتی از مدل احتمالی Core i3 بر اساس برادول منتشر نشده است. محصول Core i7-5775C هم مسلما در آزمایشات ما عالی به نظر نمی‌رسید و این مایه‌ی تاسف است، چرا که انتظار داشتیم عملکرد خیلی بالاتری داشته باشد.

مهم است که به خاطر داشته باشید که فرکانس پایه‌ی Core i7-5775C حدود ۱۸ درصد کمتر از 4790K تنظیم شده است، در حالی که فرکانسِ توربو هم ۱۴ درصد کمتر است. این امر به خودیِ خود نا امید کننده است، هر چند که هر دو پردازنده قابلِ اورکلاک هستند و فرکانس پیش فرضشان اهمیت زیادی ندارد.

جایی که Core i7-5775C می‌درخشد در راندمانِ گرافیک سه بعدی آن است، و امیدواریم که اِی‌اِم‌دی هم پیام آن را گرفته باشد. گرافیک مجتمع Iris Pro 6200 توانسته Core i7-5775C را مبدل به سریع‌ترین پردازنده‌ی سوکتی موجود از نظر راندمان گرافیکی در بازی‌ها کند. پردازنده‌ی A10-7870K به سادگی قادر به رقابت با Core i7-5775C در هیچ یک از بازی‌های تست شده نبود. کشِ سطح ۴ این پردازنده هم در مواردِ اندکی برای راندمان پردازشی پردازنده مفید بود، در عین این که کلید اصلی راندمان خیر کننده‌ی گرافیکی آن به شمار می‌رود.

مصرف توان نیز به نظر بهبود یافته است، هر چند که برای بدست آوردن میزانِ دقیق این بهبود به علتِ یکی نبودن فرکانس پیش فرض دو پردازنده به مشکل برخوردیم. از نظر قیمت هم در نظر گرفتن ۳۶۶ دلار برای Core i7-5775C که بالاتر از قیمت ۳۳۹ دلار پردازنده‌ی 4790K است، فروش آن را دشوار می‌سازد. تا وقتی که نیاز به یک پردازنده‌ی رده بالا به همراه گرافیک مجتمع بسیار سریع نداشته باشید، هیچ دلیلی نمی‌بینیم که Core i7-5775C را بخرید و بخواهیم آن را به شما توصیه کنیم.

در پایان، بیشتر مصرف کنندگان بهتر است چند ماهی را صبر کنند تا پردازنده‌های اِسکای‌لِیک به همراهِ تراشه‌های سری ۱۰۰ و پشتیبانی از حافظه‌های DDR4 از راه برسند و سپس اقدام به خرید کنند.

منبع: techspot