ری‌لود پانزدهم: مقایسه ویدیویی Resident Evil 3 و Resident Evil 3 Remake
مجموعه رزیدنت ایول (Resident Evil) نه‌تنها یکی از قدیمی‌ترین آی‌پی‌های کپکام (Capcom) و یکی از مهم‌ترین و پرفروش‌ترین آن‌ها است، بلکه یکی از بهترین نمونه‌های بازی در سبک وحشت و بقا یا همان سروایول‌هارر (Survival Horror) نیز به‌حساب می‌آید. شینجی میکامی (Shinji Mikami)، کارگردان نسخه‌های اولیه بازی‌های رزیدنت که اکنون دیگر در کپکام فعالیتی ندارد، با ساخت این مجموعه تعریفی جدید، دقیق و بی‌نقص از سبک سروایول هارر، که می‌رفت درتاریخ به فراموشی سپرده شود به مخاطب عرضه کرده بود. با کارگردانی چندیدن و چند نسخه اصلی و فرعی از مجموعه رزیدنت ایول و نیز ساخت و طراحی بازی محبوب و مشهور داینو کرایسیس، میکامی دیگر به استاد بی‌بدیل طراحی بازی‌های وحشت و بقا تبدیل شده بود. علاقه‌ی این کارگردان ژاپنی به سبکی که پر بیراه نیست ابداعی خودش بدانیم، تا جایی بود که بعد از جدایی از کپکام نیز به ساخت بازی در همین سبک ادامه داد. جدیدترین بازی میکامی در سبک سروایول هارر بازی Evil Within است که توسط بتسدا روانه بازر شده و نظر مثبت همگان را نیز به خود جلب کرده است.
بازی رزیدنت ایول 3 (Resident Evil 3: Nemesis) که نزد طرفداران با نام نمسیس، دشمن اصلی این نسخه از بازی شهرت دارد، برای اولین‌بار در سال ۱۹۹۹ میلادی روانه بازار می‌شود. در این نسخه از مجموعه رزیدنت هر آن‌چه که شینجی میکامی و تیمش از سبک سروایول‌هارر تعریف کرده بودند، به اوج و کمال خودش می‌رسد. میکامی در طراحی بازی، برای ایجاد حس ترس و درماندگی که از مشخصه‌های اصلی سبک وحشت و بقا به‌حساب می‌آیند، هر آن‌چه که در چنته داشت رو می‌کند. به این ترتیب این نسخه از بازی را شاید بتوان نقطه‌ی اوج مسیر قدیمی و کلاسیک مجموعه رزیدنت دانست. درست است که پس از عرضه نسخه سوم، کپکام سبک بازی‌های خود را به‌کلی تغییر می‌دهد، اما هنوز در ایجاد این تغییرات از کارگردان و خالق اصلی مجموعه یعنی میکامی بهره می‌برده است. این‌گونه می‌شود که با ساخت نسخه چهارم از مجموعه بازی‌های رزیدنت، میکامی باری دیگر ثابت می‌کند که حتی در ساخت یک بازی ترسناکِ اکشن با زاویه دوربین جدید هم کسی قدرت رقابت با او را نخواهد داشت.
متاسفانه از نسخه چهار به بعد، همکاری میکامی با کپکام قطع می‌شود و همان‌طور که همگی اطلاع داریم، از آن سال به بعد کپکام برای ساخت نسخه‌های دنباله این مجموعه با چالش‌های جدی مواجه می‌شود. تا جایی که حتی در ساخت نسخه هفتم بازی تمامی فرمول‌های آشنا و قدیمی خود را کنار گذاشته و بازی کاملاً متفاوتی را به مخاطب عرضه می‌کند. نسخه هفتم اما با تمام تغییرات اعمال شده، بازی قابل قبولی در ژانر وحشت به‌حساب می‌آید، هرچند شاید نتوان آن را نمونه‌ی عالی و بی‌نقص از یک بازی سروایول دانست.
حال چند سالی است که شرکت کپکام به‌سراغ بازسازی نسخه‌های قدیمی مجموعه رزیدنت رفته و همان‌طور که مطلع هستید، نسخه بازسازی شده از قسمت دوم مجموعه رزیدنت را با نام Resident Evil 2 Remake در سال ۲۰۱۹ میلادی روانه بازار کرده است. االبته که این اولین باری نیست که کپکام سراغ بازسازی نسخه‌های کلاسیکِ مجبوب‌ترین آی‌پی خود می‌رود؛ پیش از این نیز کپکام دو نسخه صفر و یک این مجموعه را با حفظ دوربین ثابت و لود شدن معروف درها به بازار عرضه کرده بود. در موج جدید بازسازی‌ها اما کپکام رویکرد تازه‌ای اتخاذ کرده است. همان‌طور که در بازسازیِ نسخه دوم بازی نیز شاهد بودیم، دیگر خبری از دوربین ثابت نیست و لود شدن درها هم به یاد و خاطره پیوسته‌اند. با ایجاد این تغییرات جدید و تمرکز بیش تر روی طراحی دشمنان و نیز سیستم تیراندازی بازی، می‌توان پی برد کپکام قصد دارد نسخه‌های بازسازی شده را به بازی‌های اکشن- محورتری تبدیل کند. اگرچه که تغییرات ایجاد شده در نسخه بازسازی رزیدنت دو نوید ایجاد تغییرات بیش‌تری در نسخه‌های آتی را می‌داد، اما این بازی از طرف مخاطبان با استقبال گسترده‌ای مواجه می‌شود. جالب است که با گذشت تنها یک‌سال از عرضه Resident Evil 2 Remake، کپکام نسخه بازسازی شده از سومین و مهم‌ترین نسخه از مجموعه رزیدنت را نیز به بازار عرضه می‌کند؛ هرچند این‌بار دیگر علاوه‌بر طرفداران دو آتشه‌ی بازی‌های قدیمی، حالا دیگر مخاطبان جدید هم نقدهای زیادی به بازی وارد کردند.
در جدیدترین قسمت از برنامه ری‌لود، سعی کردیم به مقایسه دو نسخه کلاسیک و بازسازی شده‌ی بازی Resident Evil 3 بپردازیم و با مرور نقات قوت و ضعف هر کدام از نسخه‌ها به‌دلیل شکست جدیدترین ساخته‌ی کپکام بپردازیم. بیش از صحبت را طولانی نگرده و شما را به تماشای ری‌لود پانزدهم دعوت می‌کنیم.