اِپیک: واقعیت مجازی به سرنوشت تلویزیون‌های سه بعدی دچار نخواهد شد
سویینی در مصاحبه با
گیم‌اینفورمر
گرفت:
تلویزیون‌های سه بعدی تصوری کلی بودند که هیچ‌وقت نتوانستد جای خود را در بازی‌های ویدیویی پیدا کنند و عملکرد خوبی داشته باشند. شما یک صفحه فیزیکی ذر برابر خود دارید که فقط می‌توانید از یک نقطه دیدی مناسب داشته باشید. اگر از آن نقطه دور شوید، چشمان شما نیز موقعیت اشتباهی خواهند داشت و اگر از مرکز این نقطه دور شوید، چیزی کاملا اشتباه و غلط را خواهید دید.
او در ادامه صحبت‌های خود گفت:
بنابراین وقتی در آن نقطه جادویی قرار نگیرید هر چیزی در قبال فیلم‌های سه بعدی بی مصرف و بلااستفاده است و این خیلی شرم‌آور است که تولیدکنندگان محتواها و فیلم‌های سه بعدی، هیچگاه این موضوع را درک نکردند و محتواها و محصولات خود را به صورت صدمه دیده بازاریابی کردند. وقتی پا را فراتر از تصاویر دو بعدی می‌گذارید، ذهن شما فرمان می‌دهد که تصاویر سه‌بعدی قرار است حس واقعی بودن را به شما القا کنند و اگر این حس واقعی و درست نباشد، هیچ ارزشی نخواهد داشت.
سویینی در ادامه صحبت‌های خود به تکنولوژی واقعیت مجازی اشاره می‌کند و می‌گوید:
با واقعیت مجازی شما دقیقا در همان نقطه جادویی قرار خواهید گرفت و چشمان شما دقیقا همگان با این نقطه حرکت می‌کند. به همین دلیل می‌توانید روی تمام صحنه‌ها و فریم‌ها دقیق باشید و این اتفاقی است که در تجربه بازی یا دیدن فیلم‌های سه‌بعدی اتفاق نمی‌افتد. تنها مانعی که بر سر راه واقعیت مجازی و عملکرد کامل آن قرار دارد، تاخیر سخت‌افزار،رزولوشن تصویر و کیفیت اشیا است. همه این موارد حاصل مهندسی انسان‌ها است و به همین دلیل می‌تواند روز به روز پیشرفت کند. من فکر می‌کنم در ۱۰ سال آینده ما در نقطه‌ای قرار بگیریم که مهندسی و ساخت سخت‌افزارها و نرم‌افزار‌ها به جایی برسد که تشخیص آن‌ها از واقعیت مشکل باشد.
صنعت تلویزیون، میلیاردها دلار را صرف تکنولوژی سه‌بعدی کرد تنها به این دلیل که روی خریداران این تاثیر را بگذارد که اگر صاحب یک تلویزیون اِچ‌دی صفحه تخت هستند، باز هم به خاطر قابلیت سه بعدی اقدام به خرید یک تلویزیون جدید کنند. سازندگان محتواهای سه بعدی مانند استودیوهای بازی‌سازی سعی کردند با ساخت بازی‌های سه‌بعدی از این حرکت حمایت کنند اما در عرض مدتی کوتاه، تلویزیون‌های سه‌بعدی به دست فراموشی سپرده شدند. هیچ شکی وجود ندارد که کسانی که اقدام به تجربه واقعیت مجازی کردند، به شدت تحت تاثیر آن و پتانسیل‌های موجود قرار گرفته‌اند. اما واقعیت مجازی نیز بدون مشکل نیست.
جدا از هزینه‌ای که هدست‌های واقعیت مجازی دارند،آیا کاربران با مخفی کردن چند ساعته خود از خانواده، زیر پوشش هدست واقعیت مجازی مشکلی نخواند داشت؟ علاوه بر این، پوشیدن عینک‌های سه‌بعدی برای عده‌ای ناخوشایند بود و با این حال تکلیف پوشیدن یک هدست واقعیت مجازی بزرگ چه می‌شود؟ به علاوه، آیا فضای مورد نیاز برای هدست‌هایی مانند استیم وی‌آر به سادگی قابل دسترسی است. کینکت را به یاد بیاورید که داشتن فضا یک مشکل مهم برای آن به حساب می‌آمد. داشتن یک تجربه کامل از واقعیت مجازی نیاز به یک اتاق اختصاصی دارد و آیا کاربران از یک هدستی با تجربه راحت‌تر و خانواده‌پسندتر راضی خواهند شد؟ و سوال مهم اینجا است که بیماری حرکتی ناشی از تجربه هدست‌های واقعیت مجازی چه می‌شود؟ البته وَلو ادعا می‌کند که این مشکل را نیز طبقه‌بندی کرده است و البته کل صنعت بازی‌سازی باید چشم به نظر کاربران و میزان کیفیت تجربه این تکنولوژی توسط آنان باشد زیرا هر تکنولوژی که کاربران را ناخشنود و ناراحت کند، محکوم به فنا است. نظر شما راجع به تلویزیون‌های سه‌بعدی و تجربه بازی کردن با آن‌ها چیست؟ آیا هدست‌های وافعیت مجازی هم به سرنوشت این تلویزیون‌ها دچار خواهند شد و بازی‌های ویدیویی این تکنولوژی را هم طرد خواهد کرد؟ دیدگاه‌های خود را با
در میان بگذارید.
منبع: mcvuk