معروف‌ترین نان‌های هر کشور که باید امتحان کنید

محتوای اصلی این مطلب متعلق به سایت کجارو بوده و در زومجی بازنشر شده است.

وقتی از شما می‌پرسند که نان چیست؟ احتمالاً بدون معطلی پاسخ می‌دهید و باتوجه‌به اینکه اهل کدام نقطه از دنیا باشید، پاسخ‌تان متفاوت خواهد بود. ویلیام روبل (William Rubel)، مورخ نان، معتقد است که ارائه‌ی تعریف دقیقی از نان ضرورتی ندارد و حتی می‌تواند مخرب باشد. او که کتاب «نان: یک تاریخ جهانی» را نوشته است، توضیح می‌دهد:

تعریف نان اساساً همان چیزی است که در هر فرهنگی آمده است و لزومی ندارد که با آرد خاصی تهیه شده باشد.

در مقابل، ویلیام روبل دوست دارد روی نقش نانی متمرکز شود که از دانه‌های خام غلاتی مثل گندم، چاودار یا ذرت به مواد غذایی بادوامی تبدیل می‌شود و می‌توان از آن برای تغذیه‌ی مردم استفاده یا برای زمستان ذخیره کرد. حتی قبل از شکل‌گیری اولین جوامع کشاورزی در حدود ۱۰ هزار سال پیش از میلاد، گروه‌های شکارچی صحرای سیاه اردن که از راه شکار روزگار می‌گذراندند نیز با تجه (ریشه‌ی سطحی برخی گیاهان) و غلات بومی، نان تهیه می‌کردند.

امروزه، نسل‌های بعدی همان نان‌های اولیه نشان‌ می‌دهند که سنت‌های غذایی دنیای ما تا چه اندازه گسترده شده‌اند. در کوهستان‌های ناهموار منطقه‌ی وست‌فالن آلمان، نانواها برای ۲۴ ساعت، نان‌های چاودار را بخارپز می‌کنند، درحالی‌که یک تکه نان لواش ارمنی از گندم تهیه می‌شود و فقط ۳۰ ثانیه آن را در تنور قرار می‌دهند تا پف کند و قهوه‌ای شود. آشپزهای اتیوپی خمیر اینجرا را که از دانه‌ی تِف آسیاب‌شده تهیه شده است در مایعی تند و تیز تخمیر می‌کنند. در ونزوئلا نیز برای تهیه‌ی غذای آره‌پا، خمیر ذرت را مستقیماً روی صفحه‌ای داغ قرار می‌دهند. در ادامه فهرستی از نان‌های کشورهای مختلف دنیا را آورده‌ایم که از تنوع آن‌ها حکایت دارد و این نان‌ها درکنار طعم به‌یادماندنی‌شان، به‌خاطر مواد اولیه‌ی منحصربه‌فرد، جایگاه نمادین و لذت ناب خوردن نان خانگی انتخاب شده‌اند. از لایه‌های غنی نان معروف مالزی به نام روتی کانای تا نان سیمیت ترکیه با روکشی از دانه‌ها، این فهرست شما را به سفری در غذاهای ساده دنیا می‌برد و یادآوری می‌کند که خلاقیت، میراث بشریت است.

بولانی (bolani) از خمیر تردی با حباب‌های طلایی روی آن تشکیل می‌شود، هرچند گنج واقعی این نان مورد علاقه‌ی مردم افغانستان، در درون آن نهفته است. نانواهای افغانستان پس از آنکه خمیر ورآمده را به‌صورت لایه‌ای نازک باز می‌کنند، درون آن را با سیب‌زمینی، اسفناج یا عدس پر می‌کنند. سبزیجات و پیازچه‌ی تازه، طعم خوبی به این غذای خوشمزه و راحت می‌دهد که وقتی در روغن داغ سرخ می‌شود، رویه‌ای ترد پیدا می‌کند.

زمانی‌که یک مادرزن ارمنی با نان لواش به سمت داماد جدید خود می‌رود و روی شانه‌ی عروس و داماد نان می‌گذارد، برای این است که آینده‌ای مملو از فراوانی و برکت داشته باشند.

هر زمانی‌که قصد سفر به این کشور را دارید، می‌توانید تور ارمنستان را ازطریق آژانس‌های مسافرتی که با ما همکاری دارند، خریداری کنید. ما در کجارو این امکان را فراهم کرده‌ایم تا بتوانید به‌راحتی و در کمترین زمان، سفرتان را ارزان‌تر از همه جا برنامه‌ریزی کنید.

نان دمپر استرالیا (Damper bread) از ترکیب ساده‌ی آب، آرد و نمک تهیه می‌شود که می‌توان آن را مستقیم روی خاکستر یا تابه‌ی چدنی درست کرد و حتی آن را به سیخ کشید و کبابی کرد. این روزها، دستورهای تهیه‌ی نان دمپر اغلب شامل مقداری مخمر شیمیایی، کره و شیر هستند که این نان دلچسب قدیمی را به یک نان امروزی شبیه به نان سودا ایرلندی تبدیل کرده‌اند.

نان لوچی (Luchi) از خمیر گندم تهیه می‌شود و آن را در روغن داغ سرخ می‌کنند تا سطحش طلایی و برشته شود. این نان بنگلادشی تکمیل‌کننده‌ی کاری‌های خوش عطروبوی این کشور است. نان لوچی در همه‌ جای بنگلادش از مغازه‌های کنار خیابان تا آشپزخانه‌ی خانه‌ها وجود دارد و گزینه‌ای محبوب برای صبحانه‌ به حساب می‌آید که اغلب با کاری سیب‌زمینی سفید خورده می‌شود.

اینکه گیاه بومی کاساو در آمریکای جنوبی خورده می‌شود، از نبوغ آشپزی این مردم حکایت دارد؛ چراکه این ریشه‌ی نشاسته‌ای به‌حدی سیانور دارد که می‌تواند منجر به مرگ یک انسان شود؛ اما گروه‌های بومی این قاره با چرخه‌ی دقیق خیساندن، فشردن و خشکاندن این گیاه موفق شدند که این ریشه را به یک ستاره‌ی بی‌نظیر در آشپزی تبدیل کنند. اکنون از گیاه کاساو به‌عنوان ماده‌ی اصلی یکی از میان‌وعده‌های خوشمزه برزیل استفاده می‌کنند؛ یک رول پنیری (pão de queijo) که رویه‌ای ترد دارد و داخلش نرم و کمی ترش است.

نانوایی فیرماونت بیگل در مونترآل، اولین مغازه‌ی پخت نان بیگل (bagel) در این شهر کانادایی است که در سال ۱۹۱۹ تحت‌عنوان نانوانی بیگل مونترآل فعالیت خود را آغاز کرد و تاکنون مشغول به کار بوده است. در داخل این نانوایی از پاروی چوبی دراز و باریکی برای قراردادن ردیف‌هایی از نان‌های بیگل در تنوری که با چوب می‌سوزد، استفاده می‌کنند تا این نان‌ها به رنگ طلایی تیره درآیند.

با اینکه نیویورکی‌ها فکر می‌کنند که نان بیگل در انحصار آن‌ها است، اما نوع مونترآلی بیگل نیز خوشمزه و لذیذ است. در مونترآل، خمیر بیگل را با تخم‌مرغ و عسل مخلوط می‌کنند و سپس این حلقه‌های دست‌ساز را قبل از پخت، در آب و عسل می‌جوشانند؛ به این ترتیب، خمیر نان متراکم، کمی سفت و شیرین می‌شود. امکان خرید ۲۴ ساعته‌ی آن به‌صورت داغ از نانوایی فیرماونت بیگل وجود دارد.

تعداد زیادی از مهاجران اروپایی در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ راهی شیلی شدند و سنت نان گندم خود را نیز وارد این کشور کردند. به این ترتیب می‌توان گفت که میان‌وعده‌ی دلخواه‌ی مردم شیلی از تلاقی فرهنگی در آن دوران نشئت می‌گیرد. ماراکوتا (marraqueta) به چهار بخش تقسیم شده که داخلش نرم و پفی است، اما بخش اصلی این رول‌های خوشمزه به رویه‌ی آن مربوط می‌شود. نانواها برای پخت ماراکوتا، یک ظرف آب را درون تنور قرار می‌دهند تا رویه‌ی نان ترد شود، دقیقاً همان بخشی که مردم شیلی علاقه‌ی زیادی به آن دارند. این نان بخش مغذی و پربرکت زندگی روزانه‌ی مردم را تشکیل می‌دهد، تاحدی که وقتی یکی از اهالی شیلی بخواهد کودک ثروتمندی را توصیف کند، می‌گوید:

او با یک ماراکوتا در دستانش متولد شده است.

سنگک نان مسطح دلخواه ایرانی‌ها است که برای پخت آن دو نانوای ماهر، خمیر پهن‌شده را مستقیماً روی سطحی پوشیده از سنگ‌ریزه‌های داغ قرار می‌دهند. این سطح بسیار داغ، خمیر گندم را به رنگ طلایی درمی‌آورد و آن را لذیذ می‌کند. اگر خوش‌شانس باشید و نان سنگک تازه از تنور درآمده را بخورید، می‌بینید که رویه‌ای ترد و مغزی نرم دارد. این نان را می‌توانید به‌تنهایی میل کنید یا با صبحانه‌ای به سبک ایرانی‌ها با نان سنگک، پنیر شور و مقداری سبزی تازه نوش جان کنید.

نان شائوبینگ (Shaobing) رویه‌ای ترد با دانه‌های کنجد دارد که اگر آن را از وسط نصف کنید،‌ لایه‌های لطیف درون آن را خواهید دید که از آرد گندم تهیه شده‌اند. نانواهای متخصص پخت این نان، خمیر را با چرخاندن و ضربه‌زدن به‌حدی نازک می‌کنند که محصول نهایی، ۱۸ لایه یا بیشتر دارد. این نان به شمال چین تعلق دارد و می‌توان آن را با مواد میانی شیرین یا خوش‌طعم نظیر خمیر کنجد سیاه، گوشت دودی یا حتی فلفل سیچوان پر کرد.

چربی گوشت آب‌شده، عطر دل‌انگیزی به نان‌های پان کوبانو (pan Cubano) می‌دهد. ‌این نان‌های پفکی، رویه‌ای ترد و میانه‌ای نرم دارند.

قبایل بادیه‌نشین که در صحراهای وسیع مصر کوچ می‌کنند، کیسه‌هایی از آرد گندم را به همراه دارند تا نان روزانه‌ی خود را روی آتش درست کنند. با اینکه برخی از این نان‌ها روی صفحات فلزی داغ پخته می‌شود، اما نان لیبا (libba) مستقیماً روی خاکستر زغال نیم‌سوز تهیه می‌شود و حرارت بالای زغال، رویه‌ی آن را ترد و قهوه‌ای رنگ می‌کند، درحالی‌که میانه‌ای نرم و بخارپزشده دارد.

اگر در خیابان‌های سان سالوادور،‌ پایتخت السالوادور، قدم بزنید، مطمئناً متوجه عطروبوی ذرت بوداده‌ی نان پوپوسا (Pupusa) خواهید شد. این نان ذرت نه‌تنها یک میان‌وعده‌ی دوست‌داشتنی است، بلکه یک نماد ملی نیز به حساب می‌آید. نانواها برای تهیه‌ی پوپوسا، یک‌سری مواد میانی مثل پنیر، گوشت یا لوبیای تند را در وسط خمیر لطیفی قرار می‌دهند و سپس این خمیر را روی یک صفحه‌ی فلزی داغ می‌پزند. خوردن این نان با سالاد کلم کورتیدو، یک وعده غذای لذت‌بخش محسوب می‌شود.

در محوطه‌ی باستان‌شناسی «خویا د سرن» در السالوادور که در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و یکی از شهرهای مایا است که به‌دلیل فوران آتشفشان دفن شده بود، باستان‌شناسان یک‌سری وسایل آشپزی‌ مشابه وسایل تهیه‌ی نان پوپوسا پیدا کرده‌اند که قدمت‌شان به حدود ۶۰۰ سال پس از میلاد برمی‌گردد.

اینجرا (injera)، نوعی نان با ظاهر اسفنجی است که بیشتر در کشورهای اتیوپی و اریتره و سومالی مصرف می‌شود و گزینه‌ای عالی برای کنار سس‌ها و خورش‌های چرب کشور اتیوپی به حساب می‌آید.

نان اینجرا از گیاه باستانی و فوق‌العاده مغذی تِف تهیه می‌شود و طعم شوری دارد که علت آن به فرایند تخمیر مربوط می‌شود. در این فرایند، خمیر تازه را با مقداری از خمیر کهنه مخلوط می‌کنند و اجازه می‌دهند تا چند روز بماند و خوش‌طعم‌تر شود.

با اینکه فرانسوی‌ها غذاخوردن هنگام پیاده‌روی را نمی‌پسندند، اما یک استثنا دارند و آن هم، انتهای ترد نان باگت باریک فرانسوی است. آن‌ها این بخش انتهایی نان باگت را جدا می‌کنند و هنگام قدم‌زدن در خیابان می‌خورند. شاید این استثنا به این علت باشد که باگت افتخار مردم فرانسه و نمادی از فرهنگ فرانسوی محسوب می‌شود. هرچند مانند برخی از بزرگ‌ترین سنت‌ها، باگت یک اختراع نسبتاً جدید است. طبق گفته‌ی جیم شوالیه (Jim Chevallier)،‌ مورخ پاریسی غذا، نان‌های باریک مشابه نان مدرن باگت در قرن ۱۹ مورد توجه قرار گرفتند و اولین اشاره‌ی رسمی به این نان‌ها، در یک فهرست قیمت در سال ۱۹۲۰ بوده است. امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز معتقد است که باگت لیاقت ثبت در یونسکو را دارد.

اگر می‌خواهید به فرانسه سفر کنید، کجارو انواع تور لحظه آخری فرانسه را در اختیارتان قرار داده است تا بتوانید با مقایسه قیمت، امکانات تورها و همچنین آژانس‌های برگزارکننده، تور دلخواهتان را با هزینه کمتری رزرو کنید.

خاچاپوری (khachapuri) با پنیر تازه‌ی ایمرولی و سولقونی رویه‌اش، احتمالاً محبوب‌ترین میان‌وعده‌ی مردم گرجستان به شمار می‌رود. این نان خوش‌طعم از خمیری نرم و تخمیرشده تهیه شده که به شکل گهواره‌ای قایقی‌ شکل داده و سپس با مواد میانی تخم‌مرغ و پنیر پخته می‌شود. شکل کشیده‌ی خاچاپوری باعث شده است که بافت‌های متفاوتی داشته باشد، از بخش میانی نرم تا گوشه‌های قهوه‌ای ترد. برای خوردن این نان باید گوشه‌های ترد آن را جدا کرد و در مواد میانی زد و خورد.

اهمیت خاچاپوری در آشپزی گرجستان به‌اندازه‌ای است که از شاخص خاچاپوری به‌عنوان معیاری برای رفاه اقتصادی کشور استفاده می‌شود. در سال ۲۰۱۹ نیز سازمان ملی حفاظت از میراث فرهنگی گرجستان، خاچاپوری سنتی را به‌عنوان میراث فرهنگی ناملموس این کشور نام‌گذاری کرد.

آرد چاودار خالص باعث سنگینی و رنگ تیره‌ی نان جو سیاه سبوس‌دار شده است که یک نان نمادین در شمال آلمان به حساب بیاید. سنتی‌ترین نوع این نان برای ۲۴ ساعت در تنور گرم و بخار آب پخته می‌شود. با این روش غیرمعمول، قند موجود در آرد چاودار آزاد شده و شیرینی طبیعی دلچسبی به نان می‌دهد. نان جو سیاه سبوس‌دار برای صدها سال است که جایگاه خاصی در منطقه‌ی وست‌فالن آلمان دارد و حتی یک نانوایی خانوادگی در شهر زوئست فعال است که از سال ۱۵۷۰، از همین دستور تهیه‌ برای پخت نان‌های دلچسب و خوشمزه استفاده می‌کند.

اگر به آلمان سفر می‌کنید، کجارو فهرست کاملی از جاهای دیدنی آلمان را نیز در اختیار شما قرار داده است تا بتوانید اطلاعات لازم درباره هر جاذبه گردشگری را از جمله آدرس، موقعیت مکانی روی نقشه، ساعات بازدید و... به‌دست آورید و سفر خود را بهتر برنامه‌ریزی کنید.

نانواهای هنگ کنگ سعی می‌کنند که در پخت نرم‌ترین و پوک‌ترین نان و تبدیل آرد گندم به شیرینی‌های نرم، از یکدیگر پیشی بگیرند. پای بائو (Pai bao) به‌خاطر تکنیک معروف به تانگژونگ شاید یک سروگردن از سایر نان‌ها بهتر باشد. نانواها هنگام مخلوط‌کردن خمیر گندم، مقداری آرد پخته‌شده و آب را به مواد اضافه می‌کنند؛ همین تغییرات کوچک تأثیرات زیادی روی بهبود کیفیت نان می‌گذارد. درنهایت نان نرمی به دست می‌آید که برای چندین روز رطوبت خود را حفظ می‌کند و با طعم شیری که دارد، می‌تواند یک میان‌وعده‌ی خوشمزه باشد.

حرارت زمین در ایسلند باعث جوشش چشمه‌های آب‌گرم و دهانه‌های بخار شده و درعینِ حال تنوری طبیعی برای پخت آرام نان چاودار ایسلندی فراهم کرده است. نان چاودار سیاه ایسلندی (Dark Rye Bread) از آرد چاودار تیره تهیه می‌شود و خمیر آن را در یک تابه‌ی فلزی قرار می‌دهند و سپس در زمین گرم نزدیک به چشمه‌های آب‌گرم دفن می‌کنند. در این روش سنتی، پخت این نان ۲۴ ساعت کامل طول می‌کشد. روش مذکور یک‌جور استفاده‌ی طبیعی از یک منبع طبیعی جوشان است و در شهر چشمه‌های آب‌گرم، Laugarvatn، بازدیدکنندگان می‌توانند این نان را به‌صورت تازه طبخ‌شده از زیر زمین میل کنند.

نان مسطح پاراتا (Paratha) به‌طور کامل از آرد گندم تهیه و شامل مدل‌های ساده و مغزدار می‌شود. نانواهای هند با تاکردن و پیچیدن خمیر روی یک لایه چربی نازک باعث ایجاد چندین لایه خمیر می‌شوند که طعم و عطر فوق‌العاده‌ای دارد و از تکنیک مشابه کروسان یا شیرینی‌های پفی برای تهیه‌ی آن استفاده می‌کنند.

به‌یاد داشته باشید می‌توانید بهترین آفر تور هند را در کجارو پیدا کنید. تنوع فروشنده‌ها و پکیج‌های تور عرضه‌شده، به شما این اطمینان را می‌دهد تا بتوانید سفرتان را ارزان‌تر از همه جا برنامه‌ریزی کنید.

شکر و دارچین، شیرینی دلپذیری به روتی گامبانگ (roti gambang) می‌دهد، نانی از آرد گندم که از نان‌های قدیمی محبوب در نانوایی‌های جارکارتا اندونزی به حساب می‌آید. جالب است بدانید، گامبانگ، به یک آلت موسیقی اندونزیایی نیز گفته می‌شود که از نام همین نان وام گرفته شده و شبیه به قرص‌های نان قهوه‌ای رنگ و باریک است. نانواها برای تهیه‌ی این نان از دستورهای دوران استعمار استفاده می‌کنند و از کوکی‌های ادویه‌دار تا بیسکویت‌های پنیری با رویه‌ی گودا یا ایدام را می‌پزند و درواقع پخت‌وپز اندونزیایی، موادغذایی و تکنیک‌های هلندی را با ذائقه‌ی مردم محلی تطبیق داده است.

چنانچه قصد سفر به اندونزی را دارید و به‌دنبال ارزان‌ترین تورهای اندونزی می‌گردید،‌ همواره می‌توانید ازطریق کجارو اقدام کرده و تور موردنظرتان را از فروشنده‌های معتبر خریداری کنید.

تخمیر شیمیایی ازطریق یک ترکیب انفجاری اسیدی باعث اضافه‌شدن هوا به خمیر و پف کردن آن می‌شود. با اینکه آمریکایی‌های بومی از پتاس تصفیه‌شده برای تخمیر نان‌ استفاده می‌کردند که از نمونه‌های اولیه‌ی مخمر شیمیایی بود، اما همین روش در سال‌های قحطی سیب‌زمینی در ایرلند مورد استقبال قرار گرفت. با نابودی محصول سیب‌زمینی، ایرلندی‌های فقیر شروع به تهیه‌ی نان با استفاده از آرد گندم، شیر ترش و جوش شیرین کردند. اکنون این نان‌های فشرده به یک نوستالژی تبدیل شده‌اند که با کره‌ی شور ایرلندی، ترکیب کاملی می‌شوند.

باتوجه‌به غلات باستانی و قرن‌ها سنت باشکوه در دنیا به نظر می‌رسد که پخت نان از گذشته‌های دور شروع شده است. هرچند نان به‌طور مداوم در حال تحول بوده است و بهترین مثال آن را می‌توان سیاباتا (Ciabatta)، نان نمادین ایتالیایی دانست که در دهه‌ی ۱۹۸۰ ابداع شد. نانوای ایتالیایی، آرنالدو کاوالاری (Arnaldo Cavallari) در سال ۱۹۸۲ در اعتراض به نان‌های مدل باگت که به تدریج نانوایی‌ها را ‌پر می‌کردند، یک نان ارزان سفت تولید کرد. این اقدام نقطه عطفی در برگرداندن نان‌های سنتی بود که در واکنش‌های اعتراضی دهه‌ی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ نسبت به افزایش سیستم غذایی صنعتی، ریشه داشت.

کیک‌های کاساوا که در تابه سرخ می‌شوند، از غذاهای راحت و خوشمزه‌ی جامائیکا به شمار می‌روند و مکمل خوبی برای غذاهای دریایی فوق‌العاده تازه‌ی این جزیره هستند. پخت سنتی نان‌های گرد بامی (bammy) با فرآوری کاساوا رنده‌شده شروع می‌شود تا سیانور طبیعی آن از بین برود؛ در ادامه خمیر الک‌شده‌ی کاساوا در حلقه‌های فلزی فشرده می‌شود. این دستور پخت نان با استفاده از ریشه‌های باستانی است و از مدت‌ها قبل از ورود اروپایی‌ها، کاساوا در آمریکایی جنوبی و کارائیب یک ماده‌ی غذایی مهم بوده محسوب می‌شد و گفته می‌شود که مردم بومی آراواک نیز از این ریشه برای تهیه‌ی نان مسطح استفاده می‌کردند.

خمیر گندم تخمیرشده،‌ پوشش خوبی برای کاری ژاپنی ایجاد می‌کند و یک غذای دورهمی سر میز غذا را به اسنکی تبدیل کرده است که می‌توان آن را با دست نوش جان کرد. کاره‌پان (Kare pan) یا نان کاری، پیش از سرخ‌شدن در روغن غوطه‌ور، در آرد سوخاری غلطانده می‌شود و با این روش، رویه‌ای ترد و مغزی نرم پیدا می‌کند. این نان به‌حدی محبوب مردم ژاپن است که اسم این نان را روی یکی از ابرقهرمان‌های کودکان گذاشته‌اند؛ کاره‌پان‌من (Karepanman)، ابرقهرمانی است که با شلیک توپ‌های کاره‌پان داغ با افراد شرور مبارزه می‌کند.