کد پیش شماره کشورها چرا و چگونه ایجاد شد؟

کد یا پیش شماره‌ تلفن كشورها درواقع عددی است كه برای برقراری تماس با تلفن آن كشور، باید قبل از وارد كردن شماره تلفن، شماره گیری شود؛ به این ترتیب که زمانی‌که قصد دارید تا با شخصی در خارج از کشور ارتباط تلفنی داشته باشید، قبل از وارد کردن شماره تلفن حتما باید یک شماره دو رقمی موسوم به کد کشور را شماره‌گیری کنید. برای نمونه، این شماره دو رقمی برای ایران ۹۸+ است. ولی چرا این کد به ایران تعلق گرفته و برای کشور دیگری قابل استفاده نیست؟ در مجموع، استفاده از پیش شماره کشورها از کجا و چه زمانی آغاز شد؟

جای تردیدی نیست که اغلب مردم از لزوم شماره‌گیری کد کشورها اطلاع دارند. این کدها از دهه ۷۰ میلادی رایج شدند، ولی ایجاد آن‌ها به سال‌های اولیه دهه ۶۰ باز می‌گردد. در آن زمان استفاده از تلفن‌های رومیزی قدیمی رواج داشت، به این صورت که فرد برای شماره‌گیری هر عدد باید شماره‌گیر را در جهت عقربه‌های ساعت تا انتها می‌چرخاند. این روش شماره‌گیری پروسه‌ای زمان‌بر بود و از اینرو، شماره تلفن‌ها باید تا حد امکان کوتاه‌تر می‌شدند. درواقع، ایجاد کد یا پیش شماره کشور باعث شد تا شماره تلفن بیشتر از ۱۱ رقم نباشد.

اتحادیه بین‌المللی مخابرات یا آی‌تی یو (ITU) بانی اصلی اعمال پیش شماره کشورها بود. این سازمان یکی از زیرمجموعه‌های سازمان ملل متحد محسوب می‌شود و وظیفه قانون‌گذاری و نیز مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد.

در شماره‌گیری با تلفنی‌های روتاری (یا چرخشی) شماره‌گیری کد یک مسلما بسیار آسان‌تر از ۹ بود. کشورهای پیشرو و قدرتمند در صنعت ارتباطات و نیز کشورهای پرجمعیت اعداد آسان‌تر و تک رقمی مانند ۱+ به‌عنوان پیش شماره کشور خود انتخاب کردند. این کشورها از سیستم ارتباطی پیشرفته‌ای برخوردار بودند و سطح وسیع‌تری از ارتباطات را با سایر کشورها داشتند؛ از اینرو، میزان تماس‌های تلفنی آن‌ها نیز بسیار بالا بود.

یکی از نکته‌های جالب اینکه آفریقا با وجود وضعیت اقتصادی ضعیف‌تر نسبت به کشورهای اروپایی و آمریکا توانست کد‌های ردیف ۲+ را به خود اختصاص داد. در این راستا، کشورهای اروپایی کدهای سری ۳+ و ۴+ را دریافت کردند. همچنین، کشورهایی که قدرت و نفوذ بیشتری داشتند، موفق شدند تا کدهای رند مانند ۳۳+ (فرانسه) و ۴۴+ (انگلستان) را به خود اختصاص دهند.

در آن زمان، شبکه ارتباطات اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (USSR) با وجود وسعت بالای کشور و آمار بالای جمعیتی، بسیار ضعیف بود؛ ولی با این وجود موفق شد تا کد تک رقمی ۷+ را دریافت کند. نکته قابل‌توجه اینکه فقط کشورهای آمریکای شمالی و اتحاد جماهیر شوروی کد پیش شماره تک رقمی دریافت کردند. در حالی‌که پیش شماره سایر کشورهای دنیا دو یا سه رقمی است. در این راستا، طولانی‌ترین کد به شماره ۹۹۸+ به ازبکستان اختصاص یافت.

در ادامه فهرستی کاملی از پیش شماره کشورهای مختلف را جمع‌آوری کرده‌ایم. اگر به‌دنبال کد کشور خاصی هستید، برای سهولت در جست‌وجو، کد یا نام کشور مورد نظر را در باکس جست‌وجو وارد کنید: