بهترین بازی سال 2018 از نگاه زومجی

در تقریبا یک ماه گذشته، رویدادی را در زومجی پشت سر گذاشتیم که هدف از آن معرفی بهترین‌های سال ۲۰۱۸ بود. بهترین‌های امسال را در مقایسه با سال‌های گذشته، به شکلی گسترده‌تر با شاخه‌های بیش‌تر و متنوع‌تر برگزار کردیم و از طرفی نگاهی به بهترین آثار هر ژانر داشتیم و در ادامه سراغ بهترین بازی‌های هر پلتفرم رفتیم و حتی در شاخه‌های خاصی مثل استریمر/ یوتیوبر یا شخصیت سال هم بهترین‌ها را انتخاب کردیم. اما این رویداد امروز، به آخرین بخش رسیده که البته شاید از خیلی جهات، مهم‌ترین بخش هم باشد. بله منظورم انتخاب بهترین بازی سال ۲۰۱۸ است؛ سالی که از هر نظر سال خیلی خوبی برای گیمر‌ها بود و هم طرفداران بازی‌های AAA پرخرج آثار با‌کیفیتی از God of War گرفته تا Red Dead Redemption 2 داشتند و هم علاقه‌مندان به بازی‌های مستقل ساخته‌های ارزشمندی مثل Dead Cells یا Celeste را تجربه کردند. پس در ادامه با ما همراه باشید تا نگاهی به بهترین بازی‌های سال داشته باشیم که برخلاف بخش‌های دیگر، ۱۰ نماینده دارد و در نهایت هم بهترین بازی سال ۲۰۱۸ از نگاه زومجی را انتخاب کنیم:

از طرفی Monster Hunter: World یک بازی کاملا آنلاین است و کپکام سیستم Matchmaking بازی را به‌شکلی طراحی کرده است که بازیکنان سراسر جهان به‌سادگی و بدون لگ و پینگ بالا بتوانند با یکدیگر به شکار هیولاها بروند. نکته‌ی جالب بخش آنلاین بازی این است که اگر در طول شکار از سرور بازی قطع شدید، بازی شما را از مرحله‌ای که در آن هستید خارج نمی‌کند، بلکه به‌صورت انفرادی می‌توانید ادامه‌ی مرحله‌ی مورد نظر را انجام بدهید. از دیگر ویژگی‌هایی که سبب شده است Monster Hunter: World در لیست نامزدهای بازی سال زومجی قرار بگیرد، می‌توان به سیستم شخصی‌سازی غنی و متنوع آن اشاره کرد. این روزها شخصی‌سازی یکی از موارد مهمی است که بازیکنان به آن اهمیت بالایی می‌دهند و وجود یک سیستم شخصی‌سازی پر محتوا برای یک بازی نقش آفرینی و MMO می‌تواند بازیکنان را راضی نگه دارد.

اوبرا دین در اصل اسم یک کشتی است که با تعداد زیادی خدمه راهی دریا شده و پس از مد‌ت‌ها بی‌خبری از آن، روزی در حالی به ساحل برگشته که خدمه‌اش همگی کشته شده‌اند. حال نوبت شخصیت اصلی بازی است که وارد این کشتی شود، از راز کشته شدن خدمه آن باخبر شود و البته یک کتاب را با اطلاعاتی که به‌دست می‌آورد تکمیل کند. Return of the Obra Dinn در تمامی جنبه‌ها، از روایت داستانی جذاب و عالی گرفته تا خلق یک فضاسازی بی‌نقص و صد البته گیم‌پلی تعاملی خاصی که می‌تواند از هر شخص ساده‌ای یک کاراگاه شرلوک هلمز مانند بسازد، عملکرد بسیار خوبی دارد و جدا از اینکه یکی از بهترین بازی‌های مستقل سال است، یکی از متفاوت‌ترین و منحصر‌به‌فرد‌ترین آثار ساخته‌شده در دنیای بازی‌های ویدیویی طی چند سال اخیر به‌شمار می‌رود که کافی است بتوانید با آن ارتباط برقرار کنید تا لذت بازی کردن اثری فوق‌العاده به‌تان هدیه داده شود.

شاید یکی از بزرگ‌ترین برگ‌برنده‌های پلتفرم پی سی، میزبانی از آثار نقش‌آفرینی و استراتژیک با دوربین‌های ایزومتریک است که هر سال شاهکاری از بین این ژانر بیرون می‌آید و به قدری خوش می‌درخشد که نبودش در میان نامزدهای بهترین بازی سال، شاید یک ظلم محض باشد. همانطور که پارسال Divinity: Original Sin 2 نمایندگی از این سبک را برعهده داشت، امسال هم قرعه به نام بازی جدید استودیو آبسیدین اینترتینمنت افتاد تا دوباره نشان دهد تخصص انکارناپذیری در ساخت آثار نقش‌آفرینی دارد. بازی Pillars of Eternity 2: Deadfire نه تنها توانست نسبت به نسخه قبلی خود پیشرفت‌های قابل‌توجهی داشته باشد، که حتی در قیاس با هم‌ردیفانش هم تجربه محکم و استخوان‌داری از ژانر خودش برجای گذاشت که قطعا طرفداران این دست آثار را شیفته خود می‌کند. یکی از مواردی که اکثر منتقدان به آن اشاره کردند، داستان زیبا، حماسی و قابل تحسین پیلارز آو اترنیتی 2 بود که توانست مخاطبانش را تا انتها با خود همراه کند و لذت ناب یک حماسه‌سازی فانتزی را به بازیکنان بچشاند. در کنار این، تفاوت‌های قابل توجه جهان بازی در قیاس با نسخه اول خودش، به هیچ وجه حس تجربه اثری تکراری را به بازیکن منتقل نمی‌کند و دائما شما را با تنوع محیطی بالایش و البته ماموریت‌های فرعی گوناگونی که در گوشه و کنار این جهان پراکنده شده است، هیجان‌زده نگه می‌دارد.

اما از همه این‌ها که بگذریم، هیچ چیزی به اندازه یک گیم‌پلی غنی و گسترده نمی‌تواند شما را پای مانیتورهایتان بچسباند و این همان مشخصه برجسته‌ای است که در Pillars of Eternity 2: Deadfire هم یافت می‌شود. مبارزات بازی با تکیه بر المان‌های استراتژیک و نقش‌آفرینی شما را شدیدا درگیر خود می‌کنند تا مزه واقعی یک گیم‌پلی هیجان‌انگیز و نفس‌گیر را کاملا احساس کنید. جمع شدن همه این ویژگی‌های خوب باعث شده است تا نسخه جدید پیلارز آو اترنیتی دقیقا هم‌سطح با Divinity: Original Sin 2 شایستگی و لیاقت حضور در جمع بهترین‌ها را داشته باشد و همچنان، ادامه حکمرانی یکی از برترین و قدیمی‌ترین ژانرهای بازی‌های ویدیویی را به رخ بکشد.

اما بیایید از زیبایی‌های اثری بگوییم که به قولی مثل ساعت کار می‌کند. شروع بازی در نقش یک سلول که جسدی را به دنیا باز می‌گرداند اندکی بعد در سیاه‌چاله‌ای تاریک با سخنانی همراه می‌شود که درون‌مایه‌ای طنز دارند. تیزهوشی سازندگان در تزریق طنز و خنده‌دار کردن برخی صحنه‌های بازی در حالی که می‌دانیم بازی هیچ رحم و مروتی با عاشقانش ندارد، Dead Cells را به اثری متفاوت تبدیل کرده است، هرچند در این میان این داستان اثر بود که اصلی‌ترین نقطه ضعف آن محسوب می‌شد و دروغ چرا شاید اگر داستانی جذاب داشت، جایگاه بهتری را در میان بازی‌های سال پیدا می‌کرد. دست‌اندرکاران ساخت بازیDead Cells در عین بی‌رحمی، همواره رگه‌هایی از مرحمت را نیز برای سرعت بخشیدن به گیم‌پلی بازی ارائه می‌دهند. در حالی که با هر بار پیشروی و رسیدن به مکان‌های جدیدتر کشته شدن آسان‌تر می‌شود، مکانیزم بازی به شکلی هوشمند شرایطی را برای آسان‌تر کردن کار بازیکنان در دسترس قرار می‌دهد‌؛ امکان ارتقاء برخی توانایی‌ها برای بهبود سلامت یا بایگانی بخشی از سکه‌ها برای دارا بودن بعد از مرگ‌ هم، تنها بخشی از سازوکارهای ساده اما هوشمندDead Cells هستند. ساخته موشن تویین بی‌شک یکی از بهترین آثار روگ‌لایک/مترویدوینیا در چند وقت اخیر است و طبیعتا تجربه این اثر به عنوان محصولی قابل تقدیر، واجب است.

این روزها حتی بازی‌هایی که بهترین و لایق ستایش‌ترین گرافیک‌ها، صداگذاری‌ها و داستانگویی‌ها و طراحی مراحل را دارند، گاها در حفظ سرگرمیشان در تمام ثانیه‌ها و دقایق شکست می‌خورند. یعنی همیشه در لحظات به خصوصی از آنها، با افت‌های جدی و قابل توجهی در کمیت و کیفیت سرگرمی ارائه‌شده به بازیکن روبه‌رو هستیم که حتی شاید مابین نکات مثبت‌شان گم شوند اما در احساس گیمر نسبت به اثر، بی‌تاثیر نیستند. ولی Marvel's Spider-Man در همه‌ی دقایق، یعنی از همان مرحله‌ی افتتاحیه تا زمانی که تمام نقشه‌ا‌ش را کندوکاو می‌کنید و درصد تکمیل کردنش را به عدد ۱۰۰ می‌رسانید، سرگرم‌کننده باقی می‌ماند، از خسته‌کنندگی فاصله‌ی جدی می‌گیرد و به ارائه‌ی محتوا ادامه می‌دهد. تا جایی که اگر مبارزاتش و الگوهای تهاجمی دشمنانش شدیدا متنوع‌تر از حالت فعلی بودند و مراحل فرعی‌اش هم به جای طبقه‌بندی در سطح متوسط، به درجه‌ی عالی می‌رسیدند، این بازی می‌توانست تا مرز یک شاهکار پایش را دراز کند. هرچند که اکنون نیز با بسته‌های الحاقی‌اش، مجموعا یک تجربه‌ی دوست‌داشتنی و ۴۰ ساعته را برایتان می‌سازد. تجربه‌ای که زومجی آن را یک بازی بسیار خوب و لایق رتبه‌ی ششم در لیست بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ می‌داند.

س

به طور معمول نامزد‌های بهترین بازی‌های سال از آثار اکشن و ماجراجویی انتخاب می‌شود. اما سال جاری بازی مبارزه‌ای نینتندو سوییچ یعنی Super Smash Bros Ultimate با اینکه در سبک فایت طراحی شده است، کاری کرد اضافه نکردن آن در بین نامزد‌های بهترین بازی سال زومجی کم لطفی به شمار می‌رود.

موضوعی که باعث شد این بازی نامزد بهترین بازی سال زومجی شود این بود که Super Smash Bros Ultimate از بخش داستانی و کمپین بسیار وسیعی برخوردار است. حالت World of Light در حالی که بیش از ۳۰ ساعت گیم پلی برخوردار است، در آن سو کاربران را با هر نوع محتویاتی روبرو می‌کند. از داستانی غنی با پایان‌های مختلف و طراحی هنری‌های چشم نواز گرفته تا المان‌های مختلف گیم پلی تنها بخش کوچکی از این بازی را در برمی‌گیرد. کاربران در حین بازی کردن بخش داستانی از المان‌های نقش آفرینی گرفته تا باس‌ فایت‌های یک بازی پلتفرمر درگیرکننده را تجربه می‌کنند.

موسیقی‌های بی‌شمار، بیش از ۱۰۰ استیج و حالت‌های مختلف مبارزه از دیگر ویژگی‌های این بازی به شمار می‌رود. بخش آنلاین این بازی در حالی که در برخی مواقع عملکرد ضعیفی دارد اما در کنار دیگر بازی‌های مبارزه‌ای که در هفته‌های اول عرضه می‌شوند، می‌توان گفت که شاهد نت کد قابل قبولی در بازی Super Smash Bros Online هستیم.

همچنین بخش باکت‌لیست بازی جای خود را بخش‌های داستانی کوتاه و مستقل داده تا تجربه جذاب‌تری را برای بازیکن داشته باشد. بخش‌های یافتن ماشین‌های قدیمی و شوکیس‌ها که از محبوب‌ترین بخش‌های نسخه‌های قبل هستند، نیز همچنان در بازی Forza Horizon 4 وجود دارند و بخش شوکیس تجربه‌های جدید و فراموش نشدنی مثل مسابقه با بمب افکن والکان یا مسابقه با یک گروه موتور سوار یا هاورکرافت غول آسا را در این نسخه از بازی داشته، اما گل سر سبد این مسابقات، قسمت شوکیس اختصاصی هیلو است که یک تجربه فراموش نشدنی را برای طرفداران بازی Halo در این بازی به ارمغان آورده است. در بازی Forza Horizon 4 بیش از ۴۲۰ ماشین در کلاس‌های مختلف لایسنس شده است تا بازیکن با هر کلاس و هر نوع ماشینی که دوست دارد، به انجام مسابقات در این بازی بپردازد. شاید به جرات بتوان گفت بازی Forza Horizon 4 کامل‌ترین و بهترین نسخه این مجموعه محبوب بوده است و تجربه‌ای فراموش نشدنی از یک بازی مسابقه‌ای را برای طرفداران این سبک در روی کنسول ایکس‌باکس وان ارائه داده است.

Celeste توانست به تنهایی نشان دهد که «سختی منطقی» یا سختی‌ای که باید برای آن تلاش بکنید چیست. نشان داد که چگونه یک گیمر برای اتمام یک بازی باید مهارت خود را بالا ببرد و از همه مهم‌تر تبدیل به کلاس درسی برای طراحی مراحل یا همان Level Design شد. نکته دیگری که ارزش بازی را بیشتر از پیش بالا می‌برد این است که بدانیم نسخه اولیه بازی (که کماکان در وب‌سایت itch.io به صورت رایگان قابل تجربه است) تنها در مدت ۴ روز و توسط مت تورسون و نوئل بری، برنامه‌نویسان کانادایی، ساخته شد.

اما فکر نکنید که دلیل قرار گرفتن سلست در میان ۱۰ بازی برتر سال ۲۰۱۸ از نظر وب‌سایت زومجی، فقط همین موارد بوده است. سازندگان بازی نه تنها وسواس شدیدی در طراحی مراحل و گیم‌پلی بازی به خرج دادند، بلکه در زمینه موسیقی و داستان نیز سنگ تمام گذاشته‌اند. داستان سلست، در ظاهر داستانی ساده است. دختری قصد دارد برای ثابت کردن خودش کوهستان سلست را فتح کند. اما داستان به مراتب پیچیده‌تر از این‌هاست. سلست، به زیبایی هر چه تمام‌تر خودشناسی را به تصویر می‌کشد و به ما می‌گوید برای غلبه بر ترس‌هایمان، اول باید خودمان را بشناسیم و باید با خود درونی‌مان به صلح برسیم. این پیام، پیامی فوق‌العاده ارزشمند است که گنجانده شدن آن در یک بازی پلتفرمر از دست هر کسی بر نمی‌آید و به نظر می‌رسد به طور کامل از تجربه‌های شخصی سازندگان بازی ایده گرفته شده است.

مت و نوئل و به طور خاص استودیو Matt Makes Games (مت بازی می‌سازه!) نشان دادند که برای ساخت یک بازی فوق‌العاده، ماندنی و شاهکار، نیاز به ده‌ها هزار کارمند و چندین و چند سال کد نویسی نیست. با کمی وسواس به همراه داشتن دانش طراحی مراحل و با گرافیکی پیکسلی، می‌توان یکی از بهترین بازی‌های نه تنها سال، بلکه دهه را خلق کرد و به همین دلیل سلست موفق شد در فهرست بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ زومجی پس از رقبای قدرتمندی مانند Red Dead Redemption 2 و God of War در مکان سوم قرار بگیرد.

او این بار هدفی بزرگ‌تر از انتقام داشت، او باید پسری را تربیت می‌کرد که بتواند در برابر خطرات بزرگ‌تر مقاومت کند. کریتوس با سفر به عصر نورس، جایی که خدایانی نظیر ثور و اودین در آن حکم فرمایی می‌کنند و غول‌ها و هیولاهای آن عجیب‌تر از هر آن چه در یونان دیده بودیم هستند، ماجراجویی جذاب‌تری را پیش روی بازیکنان قرار داد. God of War دیگر یک بازی هک اند اسلش بی‌مغز با داستانی سطحی نیست، این بازی حالا عمق دارد، این بازی حالا توانایی این را دارد که علاوه بر به وجد آوردن بازیکنان و به جریان انداختن آدرنالین‌شان با قدرت‌های بی‌حد و مرز کریتوس، آن‌ها را با داستان پر پیچ و خمش درگیر کند. God of War حالا در مسیر بهتر و هیجان‌انگیزی قرار گرفته است و همه این‌ها به لطف ریسک‌های پرخطری بود که سازندگانش به جان خریدند و نسخه اول از عصر جدید این بازی را به یکی از محبوب‌ترین‌های نسل هشتم تبدیل کردند.

در واقع ساخته راک‌استار گیمز، جدا از اینکه یک تجربه نسل هشتمی تمام‌عیار است، استاندارد‌های مختلفی هم برای بازی‌های جهان‌باز در آینده ترسیم می‌کند؛ کاری که البته سازندگان این اثر قبلا هم بارها در نسخه‌های مختلف GTA یا قسمت قبلی همین رد دد انجامش داده بودند و صد البته که هر بار هم روی دست خودشان بلند می‌شوند و اثری بهتر و کامل‌تر از قبل می‌سازند. شاید با کمی سخت‌گیری، بتوان ایراد‌هایی هم از Red Dead Redemption 2 گرفت اما در نهایت آن لذت شیرینی که پس از تمام کردن این بازی زیرِ زبان مخاطب می‌ماند، آنقدر عمیق و غلیظ است که بتوانید این ریز مشکلات را هم از بین ببرد. همه این ویژگی‌ها و احساسات دوست‌داشتنی که Red Dead Redemption 2 به‌مان ارائه می‌دهد، کافی هستند تا از طرف تیم تحریریه زومجی آن را به‌عنوان بهترین بازی سال معرفی کنیم.

پس بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ از دید زومجی، به ترتیب زیر هستند:

• Red Dead Redemption 2
• God of War
• Celeste
• Forza Horizon 4
• Super Smash Bros. Ultimate
• Marvel's Spider-Man
• Dead Cells
• Pillars of Eternity 2
• Return of the Obra Dinn
• Monster Hunter World

نظرسنجی بهترین بازی سال با برتری God of War به‌پایان رسید:

همچنین نظرسنجی مربوط به بهترین بازی مستقل هم به پایان رسیده که می‌توانید نتایج آن را

در مطلب مربوطه مشاهده کنید.